Ads (728x90)


ေမး။ ။ ကိုလိုနီမတိုင္ခင္ေခတ္က စၾကရေအာင္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကခ်င္လူမ်ဳိးေတြနဲ႔ မႏၲေလးက ဗမာဘုရင္ေတြရဲ့အၾကားဆက္ဆံေရးက ဘယ္လိုရွိခဲ့သလဲ။
ေျဖ။ ။ ကခ်င္လူမ်ဳိးေတြဟာ ဗမာျပည္နဲ႔တရုတ္ျပည္ၾကားမွာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ အင္အားႀကီးတိုင္းျပည္ႏွစ္ခု ၾကားေနျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဗမာဘုရင္ေတြ တရုတ္ျပည္ကိုသြားေရာက္တိုင္းမွာ ကခ်င္အႀကီးအကဲေတြနဲ႔ညွိႏိႈင္း ရေလ့ရွိတယ္။ သမိုင္းမွတ္တမ္းမရွိခင္အခ်ိန္ကတည္းက က်ေနာ္တို႔ဟာ ဒီၾကားေနနယ္ေျမမွာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ကခ်င္ေတြဟာ ဒီနယ္စပ္ေဒသကို ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကခ်င္လူမ်ဳိးေတြဟာ ဗမာဘုရင္ေတြနဲ႔ဆက္ဆံေရး ရွိတစ္လွည့္၊ မရွိတစ္လွည့္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တခါတရံ ဗမာဘုရင္ေတြက မိုးေကာင္း၊ ဗန္းေမာ္တို႔ကိုသိမ္းပိုက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေအာက္ပိုင္းေဒသေတြေလာက္ပါပဲ။ အရင္တုန္းကေတာ့ ကခ်င္ေတြဟာ ေၾကးစားစစ္သားေတြျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကခ်င္ေတြရဲ့အားသာခ်က္က ဒီေတာင္တန္းေဒသ၊ ဒီရာသီဥတုေတြနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ေနထိုင္တတ္တယ္။ ဗမာတပ္မွာ လက္နက္ေကာင္းေတြ ရွိေပမယ့္ သဘာ၀အတားအဆီးေတြကို သူတို႔မေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ စစ္ျဖစ္တုိင္းမွာ ကခ်င္ေတြနဲ႔မိတ္ဖြဲ႕တဲ့သူက ႏိုင္စၿမဲပဲ။

ေမး။ ။ ဗမာလူမ်ဳိးအမ်ားစုက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ေတာင္ေပၚသားလို႔ေခၚၾကတဲ့ ကခ်င္၊ ကရင္တို႔လိုတိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေတြထက္ သာတယ္လို႔ထင္ၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္တယ္လို႔ ထင္သလဲ။
ေျဖ။ ။ ဗမာလူမ်ဳိးေတြဟာ သူတို႔မွာ ဘုရင္ရွိခဲ့ဖူးတယ္ဆိုၿပီး အင္မတန္၀ံ့ၾကြားၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြက်ေတာ့ ဗမာ၊ တရုတ္ ဘယ္သူ႔လက္ေအာက္မွ မက်ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့အတြက္ အင္မတန္စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာၾကတယ္။ ကခ်င္ေတြကို ၿဗိတိသွ်ေတြ ပထမဆံုးေအာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကခ်င္ေတြက အၿမဲလိုလို စစ္တိုက္ေနၾကေလ့ရွိတယ္။ တခါတရံ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းတိုက္ၾကတယ္။ တခါတေလေတာ့ တျခားရန္သူေတြနဲ႔ တုိက္ၾကတယ္။ ရွမ္းလူမ်ဳိးေတြက အရင္တိုးတက္ခဲ့ၾကၿပီး ကခ်င္ေတြက ရွမ္းေတြရဲ့ယဥ္ေက်းမႈကို လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ အသံုးျပဳခဲ့ၾကတယ္။ လယ္စိုက္ပ်ဳိးျခင္းကို ရွမ္းလူမ်ဳိးေတြဆီက သင္ယူခဲ့တယ္။ ဗမာဘုရင္ေတြက ကခ်င္ေတြကို အရိုင္းအစိုင္းေတြလုိ႔ပဲ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ ကခ်င္ေတြကိုထိမ္းခ်ဳပ္ဖို႔ စိတ္မကူးခဲ့ၾကဘူး။ သူတို႔ဟာ က်ေနာ္တို႔ကို လံုး၀လ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့ၾကတယ္။

ေမး။ ။ ကိုလိုနီေခတ္ကို ဆက္သြားၾကတာေပါ့။ ၿဗိတိသွ်ေတြက ဗမာျပည္နဲ႔ကခ်င္ေတြကို ဘယ္လိုေျပာင္းလဲ ေစခဲ့သလဲ။
ေျဖ။ ။ ၿဗိတိသွ်လက္ေအာက္ကဗမာျပည္နဲ႔ ဗမာဘုရင့္တိုင္းျပည္က တျခားစီပါ။ ဗမာဘုရင္ေတြရဲ့ နယ္ပယ္က အကန္႔အသတ္နဲ႔ပဲရွိတာပါ။ ကခ်င္ျပည္၊ ၀ျပည္၊ ကရင္နီျပည္၊ တျခားျပည္ေတြ တစ္ျပည္လံုးကို ဗမာဘုရင္ေတြ မထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဗမာျပည္မေဒသေလာက္ပဲ သူတို႔အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကတာပါ။ အိႏၵိယေဒသ (Indian sub-continent) ကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ၿဗိတိသွ်ေတြက ဒီနယ္ေျမေဒသေတြအားလံုးကို သိမ္းပိုက္ခဲ့တယ္။ ၁၈၈၆ ခုႏွစ္ ၿဗိတိသွ်က်ဴးေက်ာ္မႈကိုတြန္းလွန္ခဲ့တုန္းက ဘယ္ဗမာစစ္သူႀကီးကမွ မပါ၀င္ခဲ့ဘူး။ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ေတြပဲ နယ္ခ်ဲ႕ေတြကိုတြန္းလွန္ခဲ့တယ္။ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္မွာ သီေပါဘုရင္လက္က ဗမာ့ထီးနန္းကိုသိမ္းပိုက္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကခ်င္ျပည္ကိုလည္း အလိုအေလ်ာက္ေအာင္ႏိုင္ၿပီလို႔ ၿဗိတိသွ်ေတြထင္မွတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြေရာက္လာတာနဲ႔ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေတာ္လွန္ေတာ့တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကခ်င္ဟာ ဗမာဘုရင္ေတြရဲ့လက္ေအာက္ခံ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ၿဗိတိသွ်ေတြသေဘာေပါက္သြားခဲ့ၾကတယ္။ ဒီကေန႔ ျပည္ေထာင္စုမွာ က်ေနာ္တို႔က မိမိဆႏၵအေလ်ာက္ ပူးေပါင္းပါ၀င္ခဲ့တာပါ။ ရွမ္း၊ ကခ်င္နဲ႔တျခားတိုင္းရင္းသားေတြမွာ ကိုယ္ပိုင္သမိုင္း၊ ကိုယ္ပိုင္နယ္ေျမေဒသ၊ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာစကားေတြ ကိုလိုနီအုပ္ခ်ဳပ္ေရး မတိုင္ခင္ကတည္းကရွိခဲ့တယ္။ ၿဗိတိသွ်အစိုးရက တိုင္းရင္းသားနယ္ေျမေတြအားလံုးကိုေပါင္းစည္းၿပီး ၿဗိတိသွ်ဗမာျပည္ကို တည္ေထာင္ခဲ့တာပါ။

ေမး။ ။ ဒုတိယကမၻာစစ္မွာ ကခ်င္ေတြ ၿဗိတိသွ်ဘက္ကပါ၀င္တိုက္ခုိက္ခဲ့တယ္။ ဗမာေတြကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ ဂ်ပန္ေတြနဲ႔ပဲအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ကုန္လြန္ခဲ့တယ္။ ဒီအခ်က္က ကခ်င္-ဗမာဆက္ဆံေရးကို ဘယ္လိုအက်ဳိးသက္ေရာက္မႈေတြ ျဖစ္ေစခဲ့သလဲ။
ေျဖ။ ။ ကခ်င္နဲ႔ခ်င္းေတြက မဟာမိတ္တပ္ေပါင္းစုကို ေထာက္ခံတဲ့သူေတြဆိုေတာ့ ဂ်ပန္ေခတ္မွာ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္) ေအာင္ဆန္းနဲ႔ သူ႔ရဲ့ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္(ဘီအိုင္ေအ) ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ကခ်င္ေတြ အေျမာက္အမ်ားကို နယ္ခ်ဲ႔လက္ပါးေစေတြဆိုၿပီး သတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ဆီမွာ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မွွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဂ်ပန္ေသနတ္ေတြကို ေနရာတိုင္းမွာသံုးခဲ့တယ္။ ၁၉၄၄ မတိုင္ခင္အထိ ဘီအိုင္ေအတပ္ေတြ ရြာေတြထဲ၀င္ေရာက္ၿပီး ကခ်င္ျပည္သူေတြကို ဒုကၡမ်ဳိးစံုေပးခဲ့တယ္။ ဘီအိုင္ေအက ဗမာျပည္ကို ဂ်ပန္လက္ေအာက္ကေန လြတ္လပ္ေရးရယူေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ တကယ့္ဟာသပဲ။ မဟာမိတ္တပ္ေပါင္းစု၊ ကခ်င္လူမ်ဳိးေတြ၊ ေျမာက္ပိုင္းကခ်င္ရိန္းဂ်ားတပ္သားေတြ တျခားေတာင္ေပၚသားလူမ်ဳိးစုေတြနဲ႔ပူးေပါင္းၿပီး ဂ်ပန္ကို ႏွင္ထုတ္ခဲ့တာပါ။ ေအာင္ႏိုင္မႈအထိမ္းအမွတ္အျဖစ္နဲ႔ ကခ်င္ရိန္းဂ်ားေတြ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၄-၂၆ရက္ေန႔အတြင္း ဗန္းေမာ္မွာ ပနမ္မေနာပြဲ(Panam Manau)ကို က်င္းပခဲ့တယ္။ ေနာက္တစ္ရက္ မတ္လ(၂၇)က်မွ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္)ေအာင္ဆန္းက ရန္ကုန္မွာ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးကို စတင္ခဲ့တာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဗမာေတြ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးမွာပါ၀င္ခဲ့တာ ႏွစ္လ၊ သံုးလပါပဲ။ ဂ်ပန္ကို ေအာင္ႏိုင္လိုက္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးေျပာဆိုေဆြးေႏြးရာမွာ ကခ်င္ကအဓိကျဖစ္လာတာပါ။ ႏိုင္ငံေရးခ်ိန္ခြင္လွ်ာမွာ က်ေနာ္တို႔ကအသာစီးျဖစ္ခဲ့တာကိုး။ အဲဒါကေတာ့ အေျပာင္းအလဲကာလေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဗမာစစ္သားတစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး။ ကခ်င္တပ္ေတြပဲ ရွိတာပါ။ စစ္ေအာင္ႏိုင္တဲ့အထိမ္းအမွတ္မေနာပြဲမွာ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္)ေအာင္ဆန္းနဲ႔ သူ႔ရဲ့ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးသမားေတြကို ဖိတ္ၾကားခဲ့တယ္။ သူတို႔ တက္လာၿပီး က်ေနာ္တို႔နဲ႔ေတြ႔ဆံုတယ္။ ၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္ေရးအတူတကြ ပူးေပါင္းရယူဖို႔ သေဘာတူခဲ့ၾကတယ္။

ေမး။ ။ ၁၉၄၇ မွာ ကခ်င္ေတြ အျခားသူေတြနဲ႔အတူ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့တယ္။ ဦႏုရဲ့အရပ္သားအစိုးရက ဒီစာခ်ဳပ္ကိုေလးစားလိုက္နာခဲ့လား။
ေျဖ။ ။ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္)ေအာင္ဆန္း ေသသြားၿပီးတဲ့ေနာက္၊ ဦးႏုက ပင္လံုစိတ္ဓါတ္ကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္း ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အဓိကက်႐ံႈးမႈက ႏု-အက္တလီစာခ်ဳပ္ပဲ။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္အရ က်ေနာ္တို႔ တန္းတူအခြင့္အေရးရတယ္။ ဒါေပမယ့္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ပါးရည္နပ္ရည္ မရွိခဲ့ၾကဘူး။ ႏု-အက္တလီစာခ်ဳပ္က အင္မတန္အေရးႀကီးတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကာကြယ္ေရး၊ ဘ႑ာေရးအပါအ၀င္ အာဏာအရပ္ရပ္ကို ဦးႏုရဲ့ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ တာကိုး။ ၁၉၄၈ အေျခခံဥပေဒအရ ဖဆပလကဲ့သို႔ေသာ အင္အားႀကီးပါတီကပဲ ပါလီမန္တစ္ခုလံုးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့အျပင္ ႏု-အက္တလီစာခ်ဳပ္အရ ဥစၥာဓနေတြနဲ႔လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာအားလံုးကို ၿဗိတိသွ်အစိုးရက ရန္ကုန္အစိုးရကိုလႊဲေျပာင္းေပးခဲ့တယ္။

ေမး။ ။ ေကအိုင္အိုကို ၁၉၆၁ ခုႏွစ္မွာ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘာျဖစ္ခဲ့လဲ။ ဘာလို႔ ဒီအဖြဲ႔အစည္းကို တည္ေထာင္ခဲ့တာလဲ။
ေျဖ။ ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္မွာ လူနည္းစုတိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြ အကန္႔အသတ္နဲ႔ပဲ ရွိခဲ့တယ္။ ဗမာအစိုးရက ၁၉၄၈ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ပါလီမန္မွာ လူနည္းစုတိုင္းရင္းသားအမတ္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့တယ္။ ပထမဆံုးအခ်က္က ကခ်င္ရြာေတြကို တရုတ္ႏိုင္ငံကို လႊဲေျပာင္းေပးလိုက္တဲ့ကိစၥ။ ကခ်င္ျပည္သူေတြ၊ အထူးအျဖင့္ ကခ်င္ေက်ာင္းသားေတြ ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေၾကာင့္၊ ကိုယ္စားလွယ္နည္းတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔မွာ အားမရွိခဲ့ဘူး။ ဒုတိယျပႆနာက ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာ။ အေျခခံဥပေဒမွာ က်ေနာ္တို႔က ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ဘာသာေရးကိုခြဲျခားထား(Separation of the Church and the State) ေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးႏုက ႏိုင္ငံေရးကိစၥမွာ ဗုဒၵဘာသာကိုုအသံုးခ်လာတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကို က်ေနာ္တို႔ မမုန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဗုဒၶဘာသာကိုဆြဲထည့္လာတာကိုေတာ့ မႀကိဳက္ဘူး။
ပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာပါတဲ့ကတိက၀တ္က မွ်တမႈန႔ဲအေျခခံအခြင့္အေရး-လူနည္းစုတိုင္းရင္းသားမ်ား ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ တန္းတူအခြင့္အေရးရရွိေရး၊ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင့္၊ ဘာသာေရးလြတ္လပ္မႈနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ။ ဒါေတြက ပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာပါ၀င္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ။ ဒါေပမယ့္ ဦးႏုက ၁၉၄၈ အေျခခံ ဥပေဒကိုသံုးၿပီး ဥပေဒကိုလက္တစ္လံုးျခားလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာနဲ႔ အာဏာခြဲေ၀မႈဆိုတဲ့အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ပါလီမန္ဟာ ကခ်င္လူမ်ဳိးေတြအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ့လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၅)ရက္ေန႔မွာ စတင္ခဲ့တာပါ။ ဒီကေန႔အထိလည္း က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးကိုပဲ ဦးစားေပးေဆြးေႏြးခ်င္တာပါ။ အပစ္ရပ္ဖို႔ မလိုဘူး။ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးစီမံကိန္းေတြ မလိုဘူး။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကစတဲ့ ျပႆနာေတြအားလံုးရဲ့အရင္းအျမစ္က ႏိုင္ငံေရးျပႆနာျဖစ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြကိုပဲ စတင္ေဆြးေႏြးသြားရမွာပါ။

ေမး။ ။ ေကအိုင္အိုကို စတင္ဖြဲ႔စည္းတုန္းက ကခ်င္ေတြက လံုး၀လြတ္လပ္ေရးကို လိုခ်င္ခဲ့တာပါ။ ၁၉၇၀ ေနာက္ပိုင္းက်မွ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို ေျပာင္းလဲေတာင္းဆိုလာတယ္။ ဘာလို႔ သူတို႔ရဲ့ရပ္တည္ခ်က္ကို လံုး၀လြတ္လပ္ေရးကေန ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကိုေျပာင္းသြားရတာလဲ။
ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ့အေျခခံရည္မွန္းခ်က္ကို ရႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိျမင္လာလို႔ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေျခအေနကိုလိုက္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကိုေတာင္းဆိုရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ႏွလံုးသားထဲမွာ အျမစ္စြဲေနတဲ့လံုး၀လြတ္လပ္ေရးဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ရဲ့အေျခအေနအရ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ညွိႏႈိင္းေဆြးေႏြးရယူဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ဟာ ကုန္းတြင္းပိတ္ျဖစ္တယ္။ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြေၾကာင့္၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ့စစ္ေရးအင္အား၊ ေခါင္းေဆာင္မႈစတာေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ရပ္တည္ရွင္သန္ခြင့္အတြက္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔လိုပါတယ္။
တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ဆိုရွယ္လစ္အစိုးရေတြ စည္းလံုးညီညြတ္ေတာ့မလို ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဆိုဗီယက္ယူနီယံ၊ ယူဂိုဆလားဗီယားနဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြ ညီညြတ္ၾကေတာ့မလိုျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနရာေဒသတုိင္းမွာ အားလံုးက ေပါင္းစည္းညီညြတ္လာၾကေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္း ေျပာင္းလဲဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အျခားတိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုေတြျဖစ္တဲ့ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ရခိုင္ေတြနဲ႔မဟာမိတ္ဖြဲ႕ခဲ့တယ္။ သူတို႔နဲ႔ ေပါင္းစည္းျခင္းအားျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ကို ပိုၿပီးခိုင္မာေစခ်င္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ေနာက္ဆံုး အဆံုးအစြန္ရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ လံုး၀လြတ္လပ္ေရး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
 

Post a Comment

Blogger Disqus

Comment ေပးရန္ ညာဘက္ေထာင့္မွ Blogger or Facebook or Disqus ကုိႏွိပ္ပါ။

Voted This Post

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...