ပညာေရးစနစ္နဲ ့ပါတ္သက္လို ့ကို Ei Maung ဥပေဒ ရွုေထာင့္ကေန တင္ျပထားတာ ျဖစ္ပါတယ္

ပညာေရးစနစ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး နိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာကြန္ရက္ (NNER) ရဲ့ အမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒ အေပၚ သေဘာထားထုတ္ျပန္ေၾကျငာခ်က္ မွာအခုလိုပါဝင္ပါတယ္။
၁။ "အမ်ိဳးသားပညာေရးေကာ္မရွင္" ကိုဖြဲ႕စည္းရန္မလိုပါ။ စစ္တကၠသိုလ္ႏွင့္ ဘာသာေရး သီးသန႔္ သင္ၾကားေသာ တကၠသိုလ္မ်ားမွလြဲ၍ အေျခခံပညာက႑၊ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း ပညာက႑၊ အျခားအဆင့္ျမင့္ ပညာက႑မ်ားသည္ ပညာေရး ဝန္ႀကီးဌာနႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ေစရမည္။
NNER အေနနဲ႔ ဥပေဒတစ္ရပ္ကို ဆန႔္က်င္ေဝဖန္ေနေပမယ့္၊ ဥပေဒေၾကာင္းကို သိပ္နားမလည္ေတာ့၊ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ရင္ ဟုတ္သလိုလိုနဲ႔ လက္ေတြ႕မွာ ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူးသလို ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီလို ေတာင္းဆိုမွုမ်ိဳးကို ေတာင္းဆိုေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အနည္းငယ္ ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။
ကေန႔ေခတ္မွာ ဒီမိုကေရစီရယ္လို႔၊ လႊတ္ေတာ္၊ အစိုးရနဲ႔၊ တရားလႊတ္ေတာ္ ဆိုၿပီး မ႑ိဳင္ (၃)ရပ္နဲ႔ အျပန္အလွန္ ပါဝါအာဏာ ထိမ္းညႇိၾကတာ အားလုံးအသိပါ။ သီအိုရီအရ ဟုတ္ေနတာပါပဲ။ လႊတ္ေတာ္က ဥပေဒျပဳ၊ အစိုးရက အုပ္ခ်ဳပ္၊ တရားလႊတ္ေတာ္က တရားစီရင္ သူ႔အလုပ္သူ သီးျခားစီ လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ အာဏာကို ခြဲေဝထားၾကပါတယ္။
"ဥပေဒျပဳေရး"
ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ၊ လႊတ္ေတာ္က ပင္မဥပေဒေတြကိုသာ ေရးဆြဲအတည္ျပဳၿပီး အေသးစိတ္ နည္းဥပေဒ မ်ားကိုေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရအဖြဲ႕အစည္းကို လႊဲအပ္ရတာ ထုံးစံျဖစ္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္အေနနဲ႔ အခ်ိန္မေပးနိုင္တာရယ္၊ လုပ္ငန္း အေသးစိတ္ကို နားမလည္ နိုင္တာရယ္ေၾကာင့္ ဒီလိုလႊဲအပ္ရတာ ထုံးစံပါ။ ဒီေတာ့ လႊတ္ေတာ္က ဥပေဒျပဳ၊ အစိုးရကအုပ္ခ်ဳပ္ လို႔ေျပာေနေပမယ့္ အစိုးရမွာ ဥပေဒျပဳေရးအာဏာ ရွိေနတဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕မွာ အစိုးရသတ္မွတ္တဲ့ နည္းဥပေဒေတြက လႊတ္ေတာ္သတ္မွတ္တဲ့ ပင္မဥပေဒထက္ကို မ်ားျပားေနတက္ပါေသးတယ္။
"တရားစီရင္ေရး"
ဥပေဒေရးရာတစ္ရပ္နဲ႔ ပက္သက္ၿပီး အျင⁠င္းပြားမွုေတြရွိလာခဲ့ရင္ တရားစီရင္ေရး အာဏာရွိတဲ့ တရား႐ုံးက စီရင္ဆုံးျဖတ္ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ အစိုးရမွာလည္း တရားစီရင္ေရးအာဏာ ရွိေနပါတယ္။ ဥပမာ - အမွိုတ္မျပစ္ရေနရာမွာ အမွိုက္ျပစ္လို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွုးက ဒါဏ္ရိုက္တယ္ဆိုတာ တရားစီရင္ေရး ဆန္တဲ့ အျပဳအမူတစ္ရပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိစၥအားလုံးကို တရား႐ုံးသြားေနလို႔ မျဖစ္တဲ့ အတြက္ အစိုးရကို တရားစီရင္ေရး အာဏာ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ အပ္ႏွင္းရတာလည္း ထုံးစံ ျဖစ္ပါတယ္။
"အစိုးရ"
ဒီလိုနဲ႔ အာဏာခြဲေဝအသုံးခ်ပါတယ္ဆိုတဲ့ ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံေတြမွာ၊ ဥပေဒျပဳေရးနဲ႔ တရားစီရင္ေရး အာဏာေတြကို အစိုးရထံ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ အပ္ႏွင္းရတဲ့အတြက္ အစိုးရကသာ အဓိကအာဏာ ရွိသူျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါကို ထိမ္းညႇိနိုင္ဖို႔ ပညာရွင္မ်ား ေလ့လာၾကရာမွာ ရရွိလာတဲ့ အေျဖကေတာ့ Law Review နဲ႔ ေကာ္မရွင္တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရရဲ့ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာကို ထိမ္းခ်ဳပ္ဖို႔အတြက္ လႊတ္ေတာ္က ဆင့္ေခၚျခင္း၊ ေမးခြန္းထုတ္ျခင္းကို လုပ္ရပါတယ္။ နည္းဥပေဒေတြကို Debate လုပ္ရပါတယ္။ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အျင⁠င္းပြားမွုေတြအတြက္ တရားစီရင္ေရးဆန္တဲ့ ကိစၥေတြကိုေတာ့ ေကာ္မရွင္က ေျဖရွင္းရပါတယ္။
ဒီေတာ့.. လိုရင္းကိုျပန္ေကာက္ရရင္ NNER ရဲ့ သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္မွာ၊ ေကာ္မရွင္မထားပဲ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔သာ သက္ဆိုင္ေစရမယ္ဆိုေတာ့၊ အစိုးရအဖြဲ႕ျဖစ္တဲ့ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနကို ပညာေရးဆိုင္ရာ ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရး၊ အားလုံးကို အႂကြင္းမဲ့ အပ္ႏွင္းလိုက္ပါလို႔ ေတာင္းဆိုသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အမွန္တစ္ကယ္ ျဖစ္သင့္တာကေတာ့ တရားစီရင္ေရးဆန္ေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကို တာဝန္ယူမယ့္ ေကာ္မရွင္ကို "အမွန္တစ္ကယ္ လြပ္လပ္တဲ့" အဖြဲ႕တစ္ရပ္ ျဖစ္လာေအာင္သာ ေတာင္းဆိုသင့္ပါတယ္။
ဒီနည္းနဲ႔ ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးညံ့ရင္ ေကာ္မရွင္ကို တိုင္နိုင္ပါတယ္။ စာေမးပြဲမသာမာမွုေတြရွိတဲ့အခါ ေကာ္မရွင္ကို တိုင္နိုင္ပါမယ္။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ မမၽွမတ အေရးယူခံရ⁠ရင္ ေကာ္မရွင္ကို တိုင္နိုင္ပါမယ္။ ေကာင္မရွင္မရွိရင္ ဘာလုပ္မလဲ? ၿငိမ္ခံရင္လည္းခံ၊ ဆႏၵျပရင္လည္းျပ၊ တရား႐ုံးတက္ တရားစြဲရင္လည္းစြဲ လုပ္ရပါေတာ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာ္မရွင္မထားဖို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္က ဥပေဒရွုေထာင့္က ၾကည့္ရင္ ကိုယ့္ေသတြင္းကိုယ္တူးတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ တစ္ရပ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ "လြပ္လပ္ေသာ ေကာ္မရွင္" ျဖစ္ေရးကိုသာ ဦးတည္ေတာင္းဆိုသင့္ေၾကာင္း အႀကံျပဳလိုက္ ရပါတယ္။

ကိုကိုအဘ ဆရာႀကီး

ကို Ei Maung က ဥပေဒဘြဲ႕ရ တစ္ေယာက္ပါ သူ႔ရဲ့ ဥပေဒ ရွုေထာင့္ကေန တင္ျပထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။