"ေဗြးတုတ္ကုန္းရြာေဘာလံုးပြဲ" အပိုင္း(၂)

ခ်က္ႀကီး Aüñg Kÿáw Sôë Npg သူ႔ကို အေျခာက္လုိ႔ေျပာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဖုသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ သူႀကီးကေတာ္ ေဒၚေမခ M Ay K Ha ကို ျပန္ေျပာဖို႔ ကြမ္းေသြးကုိ ပ်စ္ကနဲ ေထြးလိုက္ရင္း ပါးစပ္ဟလုိက္ေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးထဲ တန္းတန္းႀကီး ၀င္လာတာက အေပၚထပ္ ေလွကားက ခပ္ရုိ႕ရို႕ေလး ဆင္းလာတဲ့ သူႀကီးသမီး အႀကီးမ ……. မီးႀကီးလို႔ တစ္ရြာလံုးေခၚတဲ့ Yu Yu Yu ….
ခ်က္ႀကီးေက်ာ္စုိး ဟ ေနတဲ့ ပါးစပ္ကို အျမန္ျပင္ …. ေက်ာဘလာမွာ သိုင္းထားတဲ့ ပုဆိုးကို ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္ေအာင္ဆြဲခ် …. ေပပြေနတဲ့ ပါးစပ္နဲ႔ အဆီတ၀င္း၀င္းျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို အနံတေထာင္းေထာင္း ထေနတဲ့ ပုဆိုးနဲ႔ အတင္းသုတ္ ..... မ်က္ႏွာကို အစြမ္းကုန္ၿဖီး … ၃၂ ေခ်ာင္းေသာ ကြမ္းစားထားလုိ႔ နီရဲေနတဲ့ သြားေတြကို အစြမ္းကုန္ၿဖဲၿပီး ႏြားျပာႀကီး ေအာက္သြားမရိွသလို တဟီးဟီးနဲ႔ …
“ဟီး .. ဟီး … မီးႀကီး …. ဘာခုိင္းစရာ ရိွလဲဟင္ …. ေရခပ္ေပးရမလား …. ထင္းခြဲေပးရမလား .. ဟင္ ငွင္ငွင္”
ညဳသလိုလို ခုသလိုလုိ အသံေၾကာင့္ သူႀကီး ဘိုးသီ Thiha Kyaw Zaw ေရဒီယိုေလး နားေထာင္ေနရာက ဆတ္ကနဲ႔ ေခါင္းေထာင္ လာသလုိ အ၀တ္ေလွ်ာ္ေနတဲ့ သူႀကီးကေတာ္ ေဒၚေမခရဲ႕ နဂါးမ်က္ေစာင္းကလည္း ဒိုင္းကနဲ လြင့္လာရဲ႕ …..
သူႀကီးဘုိးသီ ထိုင္ရာကထ ႏွစ္လံုးျပဴး ထဆြဲသလို သူႀကီးကေတာ္ကလည္း အ၀တ္ေလ်ာ္ေနတဲ့ ထေနာင္းသား တုတ္ကို ဆြဲယူၿပီး “ေအေပး ခ်က္ႀကီးေက်ာ္စုိး” လုိ႔ သံၿပိဳင္ေအာ္ၿပီး လာေတာ့ ….
ခ်က္ႀကီးေက်ာ္စုိး ခ်က္ဆို နားခြက္က မီးေတာက္ၿပီးသား …. ေနာက္ၿမီးျပတ္ေနတဲ့ ဖိနပ္ကို ခါးၾကားထဲ အျမန္ထိုး …. မီတာ ၁၀၀ အေျပးခ်န္ပီယံ အူစိန္ေဘာ့ထက္ မညံ့တဲ့ ေျခလွမ္းနဲ႔ သုတ္ေခ်တင္ ေျပးပါေရာ …. ေျပးရင္းနဲ႔ေတာင္ လွမ္းေအာ္ သြားေသးတယ္ ….
“မီးႀကီးေရ ခိုင္းစရာ ရိွရင္ အားမနာနဲ႔ေနာ္ ....အခ်ိန္မေရြးေခၚခုိင္းပါ”တဲ့ …..
ခ်က္ႀကီးေက်ာ္စုိးဆိုတာ အဲ့လုိ ...

U Bo Htun

(အပိုင္း-၃ ကို ဆက္လက္ ေစာင့္ဖတ္ၾကပါဦး)