ကၽြန္ေတာ္.. ေမာ္လျမိဳင္ကၽြန္းလို ့ေခၚတဲ့..ေမာ္ကၽြန္းမွာ.. တာ၀န္က်တံုးကေပါ့ဗ်ာ..နာဂစ္ျပီးျပီးခ်င္းသြားရတာဆိုေတာ့.. သိတဲ့အတိုင္းပဲ.. တစ္ျမိဳ ့လံုး..ရႈပ္ရႈပ္ပြပြနဲ ့ေပါ့ဗ်ာ.. လူေသအေလာင္းေတြကလည္းဘယ္ရႈင္းရဦးမလဲ..မွတ္မွတ္ရရ.. ၅ ရက္ေန ့ကေပါ့ဗ်ာ.. နာဂစ္ျပီး.. တစ္ရက္ေက်ာ္ေပါ့..ညဖက္ၾကီး.. ကၽြန္ေတာ္တို ့ဗိုက္ဆာဆာနဲ ့.. ျမိဳ ့ထဲကိုထြက္လာတာ... တစ္ျမိဳ့လံုးလဲ.. ေမွာင္မဲလို ့.. ဘာဆိုင္မွလဲမရွိ.. ၾကက္ဥေလး ဘာေလးရလိုရျငား..ထြက္ရွာတာ.. လမ္းတစ္လမ္းကိုေရာက္သြားတယ္ဗ်.. လမ္းကက်ဥ္းက်ဥ္းေလး..၆ေပေလာက္ပဲက်ယ္မယ္.. ခ်ိဳင့္ေတြကလည္းအျပည့္.. ေရွ ့ကိုလည္း..၃ေပေလာက္ပဲျမင္ရတာ.. သူရဲေကာင္းၾကီးေတြလုပ္ျပီး..ထြက္လာတာဆိုေတာ့..ဓါတ္မီးကလည္း.. တစ္လက္ပဲပါေတာ့.. အားမကိုးရ.. ဒီလိုနဲ့..ေလွ်ာက္ရင္း.. လမ္းရဲ ့ဘယ္ဖက္မွာ..ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းၾကီးတစ္ေက်ာင္းရွိတယ္ဗ်.. အဲဒါ..အပ်က္ၾကီးမွန္းမသိေသးဘူး.. အတူပါတဲ့တစ္ေယာက္က.. ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာေတာ့..စားစရာရွိမွာဘဲဆိုျပီး.. ေျပာေရာ.. ဒါနဲ ့ကၽြန္ေတာ္တို ့လည္း..ေက်ာင္းထဲကို၀င္မယ္ဆိုျပီး.. ၾကည့္လိုက္ေတာ့.. လား..လား.. ေက်ာင္းေရွ့မွာ.. ေဆးလိပ္မီးက..ရဲ..ခနဲ..ရဲခနဲ.. ေနတာဘဲဗ်ိဳ ့.. ဒါနဲ့..ကၽြန္ေတာ္တို ့လည္း.. ေက်ာင္းထဲ၀င္မယ္ဆိုျပီး..၀င္လိုက္ေတာ့..ေဆးလိပ္မီးက.. ကၽြန္ေတာ္တို ့အရင္.. ေရွ ့ကသြားပါေလေရာဗ်ိဳ ့..လူကိုမွမျမင္ရတာ.. ကၽြန္ေတာ္တို ့က..သရဲမေၾကာက္တတ္လို ့ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ..အတူပါတဲ့.. ၂ ေယာက္ကလည္း.. မေၾကာက္တတ္ေတာ့.. ေနာက္ကလိုက္သြားတာ..အဲဒီေဆးလိပ္မီးက.. ေက်ာင္း၀င္းထဲက.. ထန္းပင္ေပၚကိုတက္သြားပါေလေရာလား.. ဒါနဲ ့.. ကၽြန္ေတာ္တို ့လည္း.. ဆက္ျပီးေစာင့္ေနတာ.. ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို..ထန္းပင္ေပၚကေန.. ေဇာက္ထိုးၾကီးဆင္းျပတယ္ဗ်ိဳ ့.. ကၽြန္ေတာ္တို ့လည္း..ေၾကာက္ေတာ့မေၾကာက္ပါဘူး.. ဒါေပမယ့္.. နည္းနည္းလန္ ့လာတာနဲ ့..တစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္ကုတ္ျပီး. အသာေလးလစ္ခဲ့ရတယ္.. အဟီး.. ေအာ္ျပီးေျပးလို့ကေတာ့.. ေနာက္ကလိုက္မယ့္ပံု... ရွိေသးတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ၾကံဳခဲ့ရတာေတြ..အမ်ားၾကီးဘဲ.. ေနာက္မွေျပာျပမယ္..
Credit to http://mmcybermedia.com/
Post a Comment
Blogger Facebook DisqusComment ေပးရန္ ညာဘက္ေထာင့္မွ Blogger or Facebook or Disqus ကုိႏွိပ္ပါ။