သံလမ္းေပၚက သရဲ

ျဖစ္ပုံက ဒီလုိရယ္ပါ။
ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက အဲဒီအလည္လာတဲ ့အကုိတုိ ့ရွိတဲ ့နယ္ျမိဳ ့ေလးကုိ အလည္သြားဖူးတယ္။ ရွမ္းေတြပါ သူတုိ ့က။ ျပီးေတာ ့

ေနရာေလးကလည္း အရမ္းေခါင္တယ္။ ရထားလမ္းပဲ ေကာင္းေကာင္းေပါက္တာ။ အဲဒီျမိဳ ့ကုိ သြားမယ္ဆိုရင္ေလ။ ကားလမ္းမေပါက္၀ူး။

ျမိဳ ့ရဲ ့အလည္ေခါင္မွာ ဘူတာရုံရွိတယ္။ ရထားလမ္းက အဲဒီျမိဳ ့အလယ္မွာေပါ့ေနာ္။ ျပီးေတာ ့ရထားလမ္းစစေဖါက္တုန္းကဆုိ အဲဒီျမိဳ ့က

လူေတြက ရထားသံလမ္းေတြ ျဖဳတ္ျဖဳတ္ခုိးလုိ ့ဆုိျပီး ရထားလမ္းကို အုတ္တံတုိင္းေတြ ခတ္ထားတယ္။ ရန္ကုန္ဘူတာၾကီး အ၀င္လုိေပါ့။ အေပၚမွာ ကုန္းေက်ာ္တံတားေတြ ထုိးေပးထားတယ္။ ဒါေပ ့မယ္ ကုန္းေက်ာ္တံတားေတြက ျဖစ္သလုိထုိးထားတာဆုိေတာ ့ဗ်ာ။

သိပ္ေတာ ့ခုိင္တယ္မဟုတ္၀ူး။ ရထားလာပီေဟ ့ဆုိရင္ အဲဒီကုန္းေက်ာ္တံတားေတြက တုန္ခါေနတာ။ ျပီးေတာ ့လက္ရန္းေတြကလည္း တစ္ေခ်ာင္းတည္းထားထားတာ။ ျဖစ္သလုိ အၾကမ္းလုပ္ထားတဲ ့သေဘာၾကီးပါ။ အႏၱရာယ္တအားမ်ားတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းကေျပာပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ ့မသိ။



ဒီလုိနဲ ့တစ္ေန ့ဗ်ာ။ ရထားလမ္း ဟုိဘက္ကျခမ္းက ဗဳိက္ၾကီးသည္တစ္ေယာက္ မီးဖြားမလုိ ျဖစ္တယ္။ အရပ္လက္သည္ေတြ ေခၚလုိ ့ရေပ ့မဲ ့လည္း သူတုိ ့က ေခတ္မွီတယ္ေလ။ အဲဒီေတာ ့ ဗုိက္ၾကီးသည္ကုိ ပုခက္ပုံစံလုပ္ထားတဲ ့ထမ္းစင္နဲ ့ေခၚလာၾကတယ္။ ဒီဘက္ျခမ္းက ျပည္ ့သူေဆးရုံကုိ ေပါ့။ ေဆးရုံကလည္း သိပ္အၾကီးၾကီးမဟုတ္ပါ၀ူး။ ေသးေသးရယ္ပါ။ အဲဒီလုိ ေခၚလာတဲ ့အခ်ိန္

ကုန္းေက်ာ္တံတား အလယ္ေလာက္ အေရာက္မွာေပါ့ေနာ္။ ေအာက္မွာကလည္း ရထားသံလမ္း။ အဲဒီအခ်ိန္ ရထားက လာတယ္။

အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ ့ေမာင္းလာတာ။ ကုန္းေက်ာ္တံတားက တုန္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ ထမ္းတဲ ့လူနွစ္ေယာက္ကလည္း အားမရွိ၀ူးထင္ပါတယ္။

တံတားက တုန္ေနေတာ ့ ဟန္ခ်က္ပ်က္ျပီး။ ဘယ္ယာ ယုိင္ထိုး ျပီးေတာ ့ လဲၾကတယ္ဆုိပါေတာ ့။ ေဘးကလူေတြကလည္း ပုခက္ကုိ ၀ုိင္းထိမ္းတယ္ဆုိပါေတာ ့။ ဒါေပ ့မယ္ သူတုိ ့ထိမ္းတဲ ့ဘက္က တံတားလက္ရန္းဘက္ကမဟုတ္၀ူး။ ဒီဘက္က ျဖစ္ေနတယ္။ အရွိန္နဲ ့ဆုိေတာ ့ပုခက္က လႊဲသလုိျဖစ္။ ဗုိက္ၾကီးသည္ကလည္း နာလုိ ့လွိမ္ ့ေနေတာ ့ တံတားလက္ရန္းဘက္ကုိ အရွိန္လြန္ျပီးေတာ ့ ဗိုက္ၾကီးသည္ ဆင္းသြားတယ္။ တံတားေအာက္ကုိ။



လူေတြကလည္း ျပာကုန္တာေပါ့။ သိတယ္မလား။ ျမင္ကြင္းက ျမင္ရက္စရာေတာ ့မေကာင္းပါ၀ူး။ အဲဒီဗဳိက္ၾကီးသည္က ရထားလမ္းေပၚျပဳတ္က်။ ျမင့္ကလည္း ျမင့္ေတာ့ ကုိယ္၀န္ပ်က္သြားတယ္ထင္တယ္။ ေသြးေတြက ျမင္မေကာင္း၀ူးတဲ ့။ သူလည္း နာလုိ ့ေအာ္ေနတဲ ့အခ်ိန္မွာ ရထားကလာေနတာ။ တံတားေပၚကလူေတြကလည္း ဘာလုပ္လုိ ့လုပ္ရမွန္းမသိဘူးေလ။ အဲဒီလုိ ရွုပ္ရွုပ္ေထြးေထြးနဲ ့အရမ္း စုိးရိမ္စရာေကာင္းတဲ ့အေျခအေနမွာ ဗဳိက္ၾကီးသည္ကို ရထား ၾကိတ္ရွာတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာ အေၾကာင္းအရာၾကီးပါ။ ၾကားရတုိင္း နားမခ်မ္းသာ၀ူး။

ေသေနေစ ့ေနလို ့ပဲလား။

ဒါမွမဟုတ္ ထမ္းတဲ ့လူေတြ ေသာက္သုံးမက်လုိ ့ပဲလား။

တံတားလုပ္တဲ ့သူေတြ ညံ ့ဖ်င္းတာလားကေတာ ့ ဘုရားသာ သိနိုင္မယ္ထင္တယ္။



ဒီလိုနဲ ့ အဲဒီတံတားမွာ ဗဳိက္ၾကီးသည္သရဲ ေျခာက္ပါေလေရာဗ်ိဳ ့။ သူေသသြားတဲ ့ေန ့ေတြက ညတုိင္း ေအာ္တာတဲ ့ေနာ္။ နာနာက်ည္းက်ည္း ညဥ္းတြားသံက အဲဒီတံတားေအာက္က ည (၁၀) ေက်ာ္တာနဲ ့စေတာ ့တာပဲတဲ ့။ ည (၁၁) နာရီေလာက္ဆုိရင္

တံတားေပၚမွာ သူက ဟုိဘက္ေလွ်ာက္လုိက္။ ဒီဘက္ေလွ်ာက္လုိက္နဲ ့ “ေတာက္” တစ္ေခါက္ေခါက္ဆုိျဗဲ။ သံလမ္းတံတုိင္းေတြရဲ ့ဒီဘက္ကလည္း လူေနအိမ္ေတြ ရွိတယ္ေလ။ အဲဒီေတာ ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တံတားေပၚမွာ ဘုန္းၾကီးေတြ ဘာေတြ ပင့္ေပးျပီးေတာ ့

ပရိတ္ေတြဘာေတြ ရႊတ္ေပးတယ္။ ဒါေပ ့မယ္ လည္း မကြ်တ္ဘူးေျပာၾကတယ္။ ေနာက္ပုိင္း ေျပာင္းေျပးတဲ ့အိမ္ေတြ မ်ားလာတယ္။



အထက္ပါအေၾကာင္းအရာေလးကေတာ ့အတိတ္က အျဖစ္အပ်က္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့အဲဒီျမိဳ ့ကို အလယ္ေရာက္သြားတဲ ့အခ်ိန္က်ေတာ ့

ေျပာျပလုိ ့ျပန္ၾကားရတာေလးပါ။ အလယ္သြားရတဲ ့အေၾကာင္းရင္းကလည္း အဘြားရဲ ့ညီမ ဆုံးလုိ ့သြားတာပါ။ ဟုိေရာက္ေတာ ့တန္ေဆာင္တုိင္လၾကီးခင္ဗ်။ အေနာ္ကေတာ ့ခေလးဆုိေတာ ့ အဲဒီက အကိုေတြ အမေတြနဲ ့ေဆာ ့ေပါ့ဗ်ာ။ တိတယ္မလား။ ငယ္ငယ္ကတည္းက အေဆာ့က မက္ပါဘိသနဲ ့။ အဘြားကေတာ ့ သူညီမ ဆုံးတာဆုိေတာ ့မ်က္ရည္ေလး စမ္းတန္း၊ စမ္းတန္းနဲ ့ေပါ့ဂ်ာ။ အဲဒီမွာ ေဆာ ့ရင္ ညဘက္ဆုိ အေနာ္တုိ ့က တူတူပုန္းတုိင္းကစားၾကတယ္ခင္ဗ်။ ေမာင္နွမေတြကလည္း ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္တယ္ေလ။ တစ္၀မ္းကြဲေတြေရာ၊ နွစ္၀မ္းကြဲေတြေရာ။ တစ္ခ်ိဳ ့ ရွမ္းတရုတ္ေတြ ဆုိလည္း အမ်ိဳးတဲ ့ဗ်ာ။ ယုံခ်င္စရာေတာင္မခ်ိ၀ူး။ အဘြားေျပာလုိ ့ယုံတာ။ ရွုပ္ေနတာျဗဲ။ ကုလားေတြေရာ၊ တရုတ္ေတြေရာ၊ ရွမ္းေတြေရာ။ အမ်ိဳးတဲ ့ဗ်ာ။ေလဒယ္။ ထားေလာ ့အဲဒါ။ ဒီလုိနဲ ့ တူတူပုန္းတုိင္း ကစားရင္ အေနာ္သတိထားမိတာ တစ္ခုရွိတယ္ဗ်။ သံလမ္းအုတ္တံတုိင္းရွိတဲ ့ဘက္ကုိ ဘယ္သူမွ မပုန္းၾကဘူး။ အဲဒါနဲ ့အေနာ္က ေနာက္ပုိင္းမွာ လည္တယ္။ အဲဒီမွာ သြားသြားပုန္းေနတာ။ တစ္ခုထူးျခားတာေတာ ့ရွိတယ္။ အဲဒီဘက္က အိမ္ေတြက လူမရွိၾက၀ူး ဟိဟိ။ အဲဒါ သူတုိ ့လုိက္၇ွာရင္ အေနာ္ကုိ လုံး၀မေတြ ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံးမွ အေနာ္ ထြက္

အမိခံေတာ ့မွ မိသြားတာ။ အဲဒါ တစ္ရက္ေဆာ ့တယ္။ ဘာမွျဖစ္၀ူး။ နွစ္ရက္ေဆာ ့တယ္။ ဘာမွ ျဖစ္၀ူးခင္ဗ်။



တစ္ေန ့ပါ။ တစ္္ေနကုန္ အဘြားေလး အသုဘ ကိစၥနဲ ့မေဆာ ့ရတာနဲ ့ ညဘက္မွာ အတုိးခ်ျပီးေဆာ ့ၾကတယ္။ ဆယ္နာရီလည္း ေက်ာ္ေနျပီေလ။ အသုဘအိမ္ဆုိေတာ ့ဗ်ာ။ သိတယ္မလား။ လူေတြက ရွုပ္ေနတာဆုိေတာ ့ခေလးေတြကုိလည္း သူတုိ ့က သိပ္မေျပာသာေသးဘူး။ အဲဒါ တူတူပုန္းတုိင္းကစားေတာ ့ အေနာ္က အဲဒီသြားပုန္းေနတာ။ အေနာ္ပုန္းတဲ ့ေနရာေလး ဒီလုိဗ်။

အေရွ ့မွာ အမုွိက္ကန္ရွိတယ္။ အေနာက္မွာ အုတ္တံတုိင္း အဲဒီၾကားထဲ ၀င္ေနတာ။ အားလုံးမိသြားျပီးေနာက္ သူတုိ ့ကြ်န္ေတာ္ကုိ လုိက္ရွာတယ္။ သူတုိ ့ကြ်န္ေတာ္ ရွိေနတဲ ့လမ္းဆီကုိ ထိပ္ကေနၾကည္ ့တယ္။ ျပီးေတာ ့မေတြ ့ေတာ ့မွ ျပန္သြားတာ။ အေနာ္ရွိတဲ ့ဆီ

လုိက္မရွာ၀ူး။ ဟီး ဂြင္ေကာင္းတယ္ေနာ္။ အေနာ္ပုန္းတဲ ့ေနရာေလ။ အဲဒါနဲ ့အေနာ္လည္း သူတုိ ့ကုိ ပန္းေပးျပီလား ေမးဖုိ ့ဆုိျပီး ေနရာေျပာင္းရတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကုိယ္ေနတဲ ့ေနရာကေန လွမ္းေမးရင္ ေနရာသိသြားမွာေပါ့ေနာ ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ေနရာေျပာင္းတာ။ အဲဒါ မတ္တပ္ရပ္ျပီးေတာ ့အေနာ္တုိ ့လမ္းထဲကုိ ထဖုိ ့အသြားဗ်ာ။ အုတ္တံတုိင္းေပၚက အသံၾကားလုိ ့လွည္ ့ၾကည္ ့မိတာ။ လားလား ဘယ္နွယ္ဗ်ာ။ အုတ္တံတုိင္း ကုန္ေက်ာ္တံတားေလာက္ကေန လူတစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။ သူေလွ်ာက္လာတဲ ့ပုံစံကလည္း အုတ္တံတုိင္းေပၚမွာဗ်ာ။ လူက ၀တုတ္တုတ္ၾကီးရယ္။ လွဳပ္တုတ္၊ လွဳပ္တုတ္နဲ ့။ အဲဒါကုိ အေနာ္က

ဆပ္ကပ္ျပသလုိ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည္ ့ေနေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ၾကဳိးတန္းလမ္းေလွ်ာက္သလုိ လုပ္ေနတာကုိး။ အဲဒီဟာက အေနာ္နဲ ့နီးလာေလေလ အေနာ္ ၾကက္သီးထေလေလပဲဗ်။ သိလား။ ျပီးေတာ ့ ေမွာင္ေနတာနဲ ့ဆုိေတာ ့ေသေသခ်ာခ်ာေတာ ့ မျမင္ရ၀ူး။ အဲဒီအခ်ိန္ သူဆီက “ေတာက္” ဆုိျပီး ေခါက္သံတစ္ခ်က္ေပၚလာတယ္။ အဲဒါနဲ ့အေနာ္လည္း

“ဟ၊ အရက္မူးသမားထင္တယ္။ လစ္မွ” ဆုိျပီး ေျပးသြားလုိက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ အရက္မူးသမားဆုိတာ ေျပာလုိ ့ရတာမဟုတ္၀ူး။

ျပီးေတာ ့အဲဒီဘက္ေတြက လူဆုိးသူခုိး မ်ားကမ်ားနဲ ့။ ခေလးဆုိေပ ့မယ္ အဘြားက ခရီးထြက္ေတာ ့လည္ပင္းမွာ ေရႊဆြဲျပားေလး ဆြဲထားေပးတယ္။ လုယူ ဘယ္နွယ္ ့လုပ္မတုန္းေနာ ့။ ခေလးဆုိေပ ့မယ္ ့အေနာ္လည္း လည္ပါတယ္ဗ် အဟဲ။ အဲဒါနဲ ့ေျပးတာ။

ေျပးရင္း လွည္ ့ၾကည္ ့ေသးတယ္။ သူကလည္း ေျပးလုိက္လာတာေနာ္။ သိလား။ သူလုိက္တဲ ့ပုံစံၾကီးကလည္း သူ ့ကုိသူ မနုိင္တစ္နုိင္နဲ ့

ေျပးေနတဲ ့ပုံ။ ဆံပင္ကလည္း ဖားလားနဲ ့။ သူမမီွပါ၀ူးဂ်ာ အေနာ္ကုိ။ အေနာ္က အေျပးက သန္တယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္။



ဒီလုိနဲ ံအိမ္နားကုိ ေရာက္ေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ညီအကုိ ေတြက ေစာင့္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အဲဓီဘက္လမ္းထဲက ထြက္လာတာျမင္ေတာ ့

သူတုိ ့က အေနာ္ကုိဆီကုိ ေျပးလာၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လဲ ဘာညာေပါ့ဗ်ာ။ အေနာ္က ငါအဲဒီမွာ သြားပုန္းတာလုိ ့။ အဲဒါကုိ အရက္မူးသမားထင္တယ္လုိ ့။ ငါ့ကုိ လုမလုိ ့လာလုပ္လုိ ့ေျပးလာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေျပာလုိက္တာ။ သူတုိ ့က ခ်က္ျခင္းပဲ။ အားလုံး အိမ္ထဲ၀င္ကုန္ေတာ ့တာပဲ။ အေနာ္နဲ ့အကုိတစ္ေယာက္လာအိပ္ေပးတယ္။ သူက ေျပာတယ္။ ေနာက္ တူတူပုန္းတုိင္း ကစားရင္ အဲဒီသြားမပုန္းနဲ ့တဲ ့။ ဒါပဲ ေျပာတာ။ ဘာျဖစ္လုိ ့လဲလုိ ့ေမးလုိ ့ကုိ မရ၀ူး။ မနက္မွ ေျဖမယ္ ၾကီးလုပ္ေနတာနဲ ့တင္ အဲဒီညက အေနာ္ စိတ္ထဲမွာ မတင္မက်နဲ ့အိပ္လုိက္ရတယ္။



မနက္က်ေတာ ့ သူတုိ ့ကုိ အေနာ္ အတင္းေမးတာ။ အဲဒီေတာ ့မွ အဲဒါသရဲမတဲ ့။ ဗဳိက္ၾကီးသည္သရဲမတဲ ့။ ေနာက္မသြားနဲ တဲ ့။ သြားရင္ မေဆာ ့ေတာ ့၀ူးလုိ ့ေျပာတယ္။ အေနာ္က ယုံမလားဗ်ာ။ အေနာ္လုိ ေကာင္က ယုံမလား…သရဲဆုိတာကုိ။ သက္သက္ ငါ့ကုိ လုိက္မရွာခ်င္လုိ ့ အဲဒီလုိ ေျပာတယ္ထင္တယ္ ဆုိျပီး ပါးစပ္ကသာ မေဆာ ့ရမွာဆုိးလုိ ့ “ဟုတ္” ေျပာလုိက္ေပ ့မယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ ့

ေတးထားတာ။ အဲဒီညကလည္း တူတူပုန္းတုိင္းေဆာ ့တယ္။ အေနာ္နဲ ့တစ္ေယာက္က အျမဲလိုက္လုိက္ ပုန္းတာနဲ ့။ အဲဒီဘက္ သြားမပုန္းရေတာ ့၀ူ။



ဒီလုိနဲ ့ သူခုိးၾကီးည ကိုေရာက္လာတယ္ဆုိပါေတာ ့။ မနက္ဆုိ အေနာ္တုိ ့က ျပန္ေတာ ့မွာေလ။ အဲဒါည အလႊမ္းေတြဘာေတြသယ္ေပ့ါဗ်ာ။ အဘြားက။ အေနာ္တုိ ့ကလည္း အတုိးခ်ျပီးေဆာ ့ေပါ့။ ဒီမွာေပ်ာ္ရတာကုိး။ အဲဒီမွာ ညက်ရင္တဲ ့

“ငါတုိ ့ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ဆုိင္က ခုံေတြကုိ ေရႊ ့ၾကရေအာင္လုိ ့” အကုိတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။ က်န္တဲ ့သူေတြကလည္း သေဘာတူတယ္။ လကလည္း သာေနတာ ထိန္လင္းေနတာပဲ။ အဲဒီညက။ လူေျခတိတ္ေတာ ့ ဆုိင္ကခုံ ေတြကို ေရႊ ့တယ္ဆုိပါေတာ ့ဗ်ာ။ က်န္တဲ ့သူေတြက နီးနီးနားနား ေရႊ ့တာဗ်။ မနက္ရွာတဲ ့လူအဆင္ေျပေအာင္။ အေနာ္တုိ ့ဆီမွာက ဒီလုိမွ မဟုတ္တာ။ အေ၀းၾကီးေတြ ့ေရႊ ့ၾကတာ။ အဲဒါနဲ ့က ဘိန္းမုန္ ့ေရာငး္တဲ ့ဆုိင္က ခုံေတြကုိ မျပီး ေတာ ့ အဲဒီအုတ္တံတုိင္းဘက္မွာ သြားသြားထားေနတာ။ လူေတြက ကိုယ္ေဇာနဲ ့ကုိယ္မုိ ့အေနာ္ကုိ သတိမထားမိ၀ူး။ အဲဒါ ေနာက္ဆုံး ခုံသြားထားေတာ ့ျပသနာက စေတာ ့တာပဲ။ ဒီတစ္ေခါက္ ခုံသြားထားတဲ ့ေနရာက ကုန္းေက်ာ္တံတားနဲ ့နီးတယ္ဗ်။ အဲဒီမွာ ခုံေတြကုိ အေနာ္က လမ္းမေပၚမွာ လွလွေလးဆီေနတာ။ “Zu” ဆုိတဲ ့နာမည္ အစ “Z” ပုံစံစီေနတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ ကုန္းေက်ာ္တံတားေပးမွာ ဘာမွမရွိ၀ူးေနာ္။ အေနာ္ၾကည္ ့ေနေသးတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကုိေလ။ အစအဆုံး စီျပီးေတာ ့စိတ္တုိင္းက်ျပီးလည္း ဆုိေရာ။ ကုန္းေက်ာ္တံတားဘက္က

“ေတာက္” ေခါက္သံ တစ္ခ်က္ ေပၚလာတယ္။ အဲဒါနဲ ့ေမာ ့ၾကည္ ့လုိက္မိတာ။ ဘာေတြ ့တယ္ထင္တုန္း။

ဟုိတစ္ခါက ေတြ ့တဲ ့ဟာၾကီးဗ်။ လွဳပ္တုတ္လွုပ္တုတ္နဲ ့ေလ။ အေနာ္က ေသေသခ်ာခ်ာၾကည္ ့ေနတာ။ အဲဒါကုိ

သူက ကုန္းေက်ာ္တံတားကုိ တြယ္တတ္ေနတယ္။ ျပီးေတာ ့ ကုန္းေက်ာ္တံတားကုိ ေရာက္လာတယ္။ အေနာ္ကုိ ၾကည္ ့တယ္။

ျပီးေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ဆီကုိ တည္ ့တည္ ့ေလွ်ာက္လာတာ။ အေနာ္က လမ္းမေပၚမွာေနာ္။ သူက ကုန္းေက်ာ္တံတားတစ္၀က္ကေန တတ္လာတာ။ ဘယ္လုိ မွ မျဖစ္နုိင္၀ူး။ တံတားကုိ ေလွကားမရွိပဲ တတ္ဖုိ ့ဆုိတာ။ သူက ကြ်န္ေတာ္ဆီေလွ်ာက္လာတဲ ့အထိ ကြ်န္ေတာ္ၾကည္ ့ေနေသးတယ္။ လူလုိ ့ထင္လုိ ့။ ျပီးေတာ ့ အကုိေတြ ေျပာတာလည္း မယဳံလုိ ့။ အဲဒီအခ်ိန္သူ ဗုိက္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ၾကည္ ့မိလုိက္တယ္။ အဲဒီမွာ ဘာျဖစ္ေနလဲသိလား။ ဗုိက္ၾကီးက အၾကီးၾကီးရယ္။ ျပီးေတာ ့ေအာက္နားက ေပါက္ေနတယ္။ တစ္ခုခု ထြက္က်ေနတဲ ့ပုံစံမ်ိဳးဗ်ာ။ မ်က္နွာကုိေတာ ့မျမင္ရ၀ူး။ အဲဒါနဲ ့အေနာ္ တစ္ျဖည္းျဖည္း အဘြားတုိ ့အိမ္ဘက္လမ္းကုိ ဆုတ္လာတယ္။

သူကလည္း အဲဒီတံတားေပၚက ျဖည္းျဖည္းျခင္း ဆင္းလာတာ။ အခုေတာ ့အေနာ္ သိလုိက္ပါျပီ။ အဲဒါ ဘာလဲဆုိတာေလ။ လူမဟုတ္တာေတာ ့ေသခ်ာသြားျပီ။ မိန္းမဗ်။ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ။ ညၾကီးမင္းၾကီး ဒီလုိမ်ိဳးဆုိတာ ေသြးရုိးသားရုိးေတာ ့မဟုတ္နုိင္၀ူးေလေနာ ့။ အဲဒါနဲ ့တစ္ျဖည္းျဖည္း ေနာက္ဆုတ္လာရင္းနဲ ့။ လွည္ ့ျပီးေျပးေတာ ့တာပဲ ဗ်ိဳ ့။ ဒီတစ္ေခါက္ အဲဒီ သရဲ လုိက္တာ ျမန္တယ္ေနာ္။ သိလား။ ေတာ္ေတာ္ျမန္တာ။ အေနာက္ကေန ေတာက္ တစ္ခတ္ခတ္နဲ ့။ လမ္းထိပ္နဲ ့လည္း နီးေရာ။

“ျမန္ျမန္ေျပးဟ ျမန္ျမန္ေျပး” ဆုိျပီး ေအာ္တဲ ့အသံေတြၾကားလုိ ့ လမ္းထိပ္ကုိ ၾကည္ ့လုိက္ေတာ ့။ အေနာ္တုိ ့ညီအကုိ ေတြ ေရာက္ေနျပီ။ စုျပီးေလ။ သူတုိ ့က လမ္းထဲမ၀င္လာရဲ၀ူး။ ဒါေပ ့မယ္ ဘာျဖစ္ေနလဲဆုိတာ သိတဲ ့ပုံပဲ။ ဒီလုိနဲ ့ေျပးရင္းလႊားရင္း။

သူတုိ ့ဆီေရာက္သြားတယ္ဆုိပါေတာ ့ဗ်ာ။ အေနာ္ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနျပီ။ အေနာ္ အကုိေတြလက္ထဲမွာ “ပုံခနဲ” လွဲတာပဲ။ သူတုိ ့ဆီေရာက္ေတာ ့။ အဲဒီ သရဲက ဆက္မလုိက္ေတာ ့၀ူးေနာ္။ သိလား။ လမ္းထိပ္ထိမလုိက္၀ူး။ နည္းနည္းေလး ကြာတဲ ့ေနရာမွ ရပ္ေနတာ။

အေနာ္လွည္ ့ၾကည္ ့ေတာ ့။ အဲဒီမည္းမည္းၾကီးက ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ ေနေသးတယ္။ ျပီးေတာ “့ေတာက္” ေခါက္ျပီး ျပန္လွည္ ့သြားတယ္။ သြားရင္းသြားရင္းနဲ ့ ေပ်ာက္သြားတာဗ်။ ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတယ္။ အခုထိ ၾကက္သီးထတုန္း။ ျပန္ေတြးမိတုိင္းေျပာပါတယ္။ အေနာ္လည္း အကုိေတြ လက္ထဲမွာပဲ အေနာ္လႊတ္သြားတယ္ ဆုိတာသိေတာ ့။ တင္းထားတဲ ့စိတ္ကုိ ေျဖခ်လုိက္မိတယ္ ထင္ပါတယ္။ အ၇မ္းလည္း ေၾကာက္သြားတယ္။ လူက အားကုိ မရွိေတာ ့တာ။ အဲဒါ အကုိေတြက အေနာ္ကုိ တြဲျပီး အိမ္ကုိ ေခၚသြားၾကတယ္။ ဟုိေရာက္ေတာ ့ အဘြားေတြကုိ မေျပာ၀ူး သူတုိ ့ နွုတ္လုံတယ္။ အမတစ္ေယာက္က ေရမန္းတစ္ခြက္လာတုိက္တယ္။ အဲဒါေသာက္ျပီး အိပ္လိုက္ေတာ ့တာပဲ။ တစ္ညလုံးဗ်ာ။ အိမ္မက္ဆုိးေတြနဲ ့လန္ ့လန္ ့နိးတယ္။ အိပ္လုိ ့ကုိ မေပ်ာ္၀ူး။ အဘြားကေတာင္ လွမ္းေမးတယ္။ အဲဒီေကာင္ ဖ်ားေနျပီလားမသိဘူးတဲ ့။



မနက္က်ေတာ ့အဟုတ္ဖ်ားေတာ ့တာပါပဲဗ်ာ။ အကုိေတြ အမေတြက သိေပ ့မဲ ့လည္း ေျပာရင္ အေနာ္အတီးခံရမွာဆုိးလုိ ့မေျပာ၀ူး။

အဘြားကလည္း ဒီေကာင္ဖ်ားေနတာနဲ ့ ျပန္လုိ ့ျဖစ္ပါ့မလားမသိ၀ူးတဲ ့။ အေနာ္က အဲဒါနဲ ့ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ။ ျပန္မွာသာ ျပန္ပါ အဘြားရယ္ ဆုိျပီး ထေျပာလုိက္ရတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ မေနရဲေတာ ့ဘူး။ ေၾကာက္တာလည္း ပါတာေပါ့။ အဲဒါနဲ ့ျပန္လာခဲ ့တယ္ဆုိပါေတာ ့ဗ်ာ။



ဒါကေတာ ့အဲဒီနယ္ျမိဳ ့ေလးမွာ အေနာ္ေတြ ့ခဲ ့တဲ ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။ အခုေရာက္လာတဲ ့အကုိကုိလည္း အဲဒီအေၾကာင္းေမးျဖစ္ေတာ

“ လူေနအိမ္မ်ားလာလုိ ့ထင္တယ္ကြ၊ အခုေနာက္ပုိင္းေတာ ့အရင္ကလုိ မေျခာက္ေတာ ့ဘူး။ အုတ္တံတုိင္း ဘက္မွာလည္း တုိက္ေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီေလ။ အဲဒီလမ္းက ညဆုိ စည္ေနျပီဟ။ အဲဒါေၾကာင့္ သရဲလည္း သူေျခာက္ရမဲ ့သူမ်ားေနေတာ ့ ေျခာက္မနုိင္ေတာ ့ဘူး ထင္ပါတယ္ကြာ” ဆုိျပီး ခပ္ဟဟ ရယ္ေနေလရဲ ့။ ။



Credit To-ZuZunAung.Info

သရဲ သဘက္ ဘီလူး အစရွိေသာ - ေပတေလာကသားမ်ားအေၾကာင္း