အဲ.. ဒီတစ္ခါေျပာျပမွာက.. နံပါတ္ ၁ သရဲလို .. အေကာင္ၾကီးေတာ့.. မဟုတ္ဘူးဗ်.. သူလည္း.. အစြမ္းရွိသေလာက္ေတာ့.. ျပရွာတာဘဲ.. ဒါေပမယ့္ ..ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြက.. အေျခာက္ခံရလြန္းလို ့.. ဘာမွကို..မျဖစ္ေတာ့.. သူလည္း.. လက္ေလွ်ာ့သြားရရွာတယ္..
ျဖစ္ပံုက.. ဒီလို... ကၽြန္ေတာ္တို ့.. ဖ်ာပံုဘက္က..ရြာတစ္ရြာမွာ.. အိမ္ေဆာက္တဲ့.. လက္သမားေတြကို.. သြားစစ္ရေရာ.. ရြာနာမည္ေတာ့မေျပာေတာ့ဘူး..ေတာ္
ေန ့ခင္းလည္းက်ေရာ.. ကၽြန္ေတာ္တို ့..ထမင္းစားဖုိ ့.. အဖြဲ ့ထဲက.. စားဖိုမႈးက. ခ်က္ပါေလေရာ.. ကၽြန္ေတာ္တို ့လည္း.. ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာကိုယ္လုပ္ေပါ့
ကၽြန္ေတာ္တို ့လည္း.. မယံုဘူးကြာ.. ဆိုျပီး.. သြားၾကည့္ပါေလေရာ.. ဟိုလည္းေရာက္ေရာ.. ထမင္းအိုးကဗ်ာ.. ျခံဳပုတ္ထဲေရာက္ေနတယ္.. ခုတ္ထားတဲ့.. ငါးေတြလည္း..မရွိေတာ့ဘူး.. ကၽြန္ေတာ္တို ့လည္း.. ဟိုေအာ္ဒီေအာ္နဲ ့.. မိုက္ရင္ထြက္ခဲ့ေတြဘာေတြ. .လုပ္လိုက္မိိိတာ.. တစ္ခါတည္း.. ငါးပါးေမွာက္ေရာဗ်ာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္.. ထမင္းအိုးကိုသြားယူတာ.. ထမင္းအိုးက.. ၾကည့္ေနရင္းကေန.. ေနာက္ျခံဳပုတ္ကို.. ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ ့.. ေျပာင္းသြားပါေလေရာ.. သရဲကားၾကည့္ေနရတဲ့.. အတိုင္းဘဲဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္တို ့လည္း.. ဘာရမလဲ.. အဲဒီထမင္းအိုးကို.. လိုက္လုတာေပါ့.. ေပးစရာလားဗ်ာ.. ဒါေလးဘဲစားဖို ့ရွိ တာကို.. ထမင္းအိုးကလည္းဗ်ာ.. ဘယ္လိုမွ. လိုက္လို ့မရဘူး.. ေနာက္ဆံုး.. ဒိုင္ဗင္ထုိးဖမ္းတာ.. လံုး၀မလို ့မရဘူးဗ်ာ.. အဲဒါနဲ ့.. မင္းတို ့တစ္၀က္.. ငါတို ့ တစ္၀က္ဆိုျပီး.. ထားခဲ့ရတယ္.. အဟီး.. လူလည္း.. အခုမွဘဲ.. သရဲေတြနဲ ့.. အီကြဲရွယ္ယာ လုပ္ဖူးေတာ့တယ္.. ျပန္ေတြးရင္.. ငိုရမလို.. ရီရမလိုနဲ ့..
အခုေတာ့.. အလုပ္ရွိေသးလို ့.. နားေတာ့မယ္..က်န္တဲ့သူေတြလည္း..
ခင္မင္စြာျဖင့္..
Credit to http://mmcybermedia.com/
Post a Comment
Blogger Facebook DisqusComment ေပးရန္ ညာဘက္ေထာင့္မွ Blogger or Facebook or Disqus ကုိႏွိပ္ပါ။