### ႀကံေတာမွသည္... ေရေဝးဆီသို႔... ခ်ီတက္ၾကရာဝယ္ ###

1. 

   ၾကံေတာသခၤ်ိဳင္းကေန ေရေ၀းသခၤ်ိဳင္းကိုေျပာင္းတံုးကေတြ.ၾကံဳရတာကို
   
   သူငယ္ခ်င္းရဲ့ဦးေလးတေယာက္ေျပာျပတာကိုျပန္ေျပာျပပါ့မယ္၊ သူတို.ကပရမွာTE11ေမာင္းရေတာ့ တညေန(၃)နာရီေလာက္မွာ ခြဲမွဴးကဒီေန.ညဂ်ဴတီရွိလို.ကားေမာင္းသမား(၃၅)ေယာက္ကိုေပးမျပန္ဘဲ၀င္းထဲမွာဘဲထမင္းေကၽြးလၻက္ရည္တိုက္ျပီး၊ ဘာလုပ္ရမယ္ဘယ္သူမွမသိဘဲ၊ည(၇)နာရီေလာက္မွာmazda jeep စစ္ကားတစီးဦးေဆာင္ျပီးစစ္ကားTE11 ၁၅စိးႏွင့္ကပရမွTE11၂၅စီးတစုတေ၀းႏွင့္ ၾကံေတာကိုေမာင္းေတာ့မွသိရပါေတာ့တယ္၊အင္းစိန္ကား၀င္းထဲကထြက္လာျပီး ယခုဘုရင့္ေနာင္ေစ်းေနရာေရွ.မွာကားေတြအားလံုးစုျပီးခဏရပ္ေနပါတယ္၊ခဏေနေတာ့မာစဒါဂ်စ္ထဲမွဗိုလ္ၾကီးယူနီေဖာင္းႏွင့္ဆင္းလာျပီးTE11စစ္ကား
   ေပၚမွအာမီရမ္၂ပံုးကို စစ္ကားယာဥ္ေမာင္း၄ဦးမွမလာျပီးကားတစီးလ်ွင္၂ပုလင္းစီေပးပါတယ္၊ ထိုအခ်ိန္က ဘုရင့္ေနာင္ေစ်းေတာင္မေဆာက္ရေသးဘဲ လူေျခအေတာ္တိတ္ပါတယ္၊ ကားသမားေတြအားလံုးအရက္ကိုယ္စီေသာက္က်ျပီးမေသာက္တတ္တဲ့လူ(၃)ေယာက္ကိုျပန္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ အားလံုးအဆင့္သင့္ျဖစ္ျပီးခ်ိန္တြင္ ယာဥ္တန္းကို စတင္ေမာင္းလာၾကရာ ၾကံေတာသခ်ၤိဳင္းထဲကိုည(၈)နာရီတိတိမွာေရာက္ရွိျပီးကားအစီး၄၀လံုးတန္းစီးျပီးရပ္ထားလိုက္ပါတယ္၊ခဏအၾကာမွာ တပ္ၾကပ္ၾကီးတဦးမွဦးေဆာင္ျပီး တသုတ္ကား၁၀စီးဆီလူခြဲျပီးျမန္မာသခ်ၤိဳင္းကေနစျပီးကား၁၀စီးကိုတန္းစီ
   ထားျပီးရပ္ထားပါတယ္၊ခဏေနမာဇဒါဂ်စ္ေပၚကေနဆင္းလာတဲ့ဗိုလ္ၾကီးကစာရြက္၂ရြက္ကိုင္ျပိး၊သခ်ၤိုဳင္းဘက္လွည့္ အမိန္.ျပန္တန္းဖတ္ပါတယ္၊
   ျပီးတာႏွင့္တပ္ၾကပ္ၾကီးကတန္းစီထားတဲ့ကား၁၀စီးရဲ့နံပါတ္ေတြဖတ္ျပျပီး
   “အားလံုးတက္ၾက” လို.ေအာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္၊ ကား၁၀စီးလံုးအလႊတ္ေတြဘဲျမင္ရျပီး ကားေတြတအိအိႏွင့္ အသံေတြကိုၾကားေနရပါတယ္၊၁၀မိနစ္ေလာက္ရွိေတာ့ တပ္ၾကပ္ၾကီးက ဒရိုင္ဘာေတြတက္ခိုင္းလိုက္ရာျပသာနာစပါေတာ့တယ္၊ ေရွ.ခန္းမွာဘာမွမျမင္ရဘဲအထဲလံုး၀၀င္လို.မရေတာ့ပါ၊
   ခဏေနတပ္ၾကပ္ၾကီးကလာျပီး "ေရွ.ခန္းမွာလူမ်ားေနတယ္တယ္၊ေနာက္ကိုသြား "လို.ေျပာလိုက္မွ ဒရိုင္ဘာ၀င္ထိုင္လို.ရပါတယ္။ ကားေတြအားလံုးစက္ႏိုးျပီးထြက္မလို.လုပ္တာလံုး၀ထြက္လို.မရေတာ့ဘဲ၊ကားေပၚမွာအေလးၾကီးတင္ထားသလိုလီဗာကိုနင္းေပမဲ့လံုး၀မေရြ.ပါ၊
   ကားေမာင္းသမားေတြလဲအရက္ရွိန္ႏွင့္ျဖစ္ေနေပမဲ့ နည္းနည္းေၾကာက္လာပါျပီး၊ တပ္ၾကပ္ၾကီးကထပ္မံျပီးေအာ္သံထြက္လာပါတယ္၊
   
   “လူဆန္.သေလာက္ဘဲတက္” .....“အားလံုးျပီးေအာင္ပို.ေပးမယ္” လို.ေအာ္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ကားကအိက်ေနရာမွျပန္တက္လာျပီးမၾကာခင္ကားစတင္ထြက္လာႏိုင္ပါေတာ့တယ္၊
   အဲဒီေန.ညကားအစီး၄၀ႏွင့္တညလံုးအေခါက္၃၀ေက်ာ္ပို.ေပးရျပိးမနက္၄း၃၀က်မွနားလိုက္ရပါတယ္၊အဲဒီလိုမ်ိဳး၃ရက္ေမာင္းေပးရပါတယ္၊ ေနာက္ေန.က်ေတာ့ေနာက္တစ္ဖြဲ.ကိုေခၚပါတယ္၊ေနာက္ဆံုးေန.က်မွျပသာနာထပ္တက္တာကိုထပ္ေျပာပါအံုးမယ္။ သံုးရက္ေျမာက္ေန့......(ေနာက္ဆံုးေန.)မွာည(၈)နာရီေလာက္ကစျပီးေမာင္းေပးရာစေမာင္းေတာ့အရင္ရက္ကေမာင္းဘူးေတာ့၊ဒါေလာက္မေၾကာက္ေတာ့ဘဲ၊ပံုမွန္ဘဲေမာင္းေနျပီး၊အလွည့္(၉)ေခါက္ေျမာက္မွာျပသာနာစတက္ပါေတာ့တယ္၊ တပ္ၾကပ္ၾကီးက......
   
   “စတက္ေတာ့“ေအာ္လိုက္ေပမဲ့ကားကနည္းနည္းမွမလွုပ္ဘဲ၊ေအာက္ကိုလဲနည္းနည္းမွအိမက်ဘဲျငိမ္ေနရာကားသမားေရာတပ္ၾကပ္ၾကီးပါ
   အံၾသျပီးျမင္သက္ေနရာဘာမ်ားျဖစ္လို.လဲအမ်ိဳးမ်ိဳးစဥ္းစားျပီးတေယာက္ကိုတေယာက္ၾကည့္ေနပါေတာ့တယ္၊
   ဒါေပမဲ့ “ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္” တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတဲ့ညမွ အသံတိုးတိုးေလးတေနရာမွထြက္လာတာကိုဘဲၾကားေနရပါေတာ့တယ္။
   (၁၀)မိနစ္ေလာက္ျငိမ္ျပီးနားေထာင္ေနျပီး၊က်န္ေနတဲ့ဒရိုင္ဘာ၊ႏွင့္စည္ပင္၀န္ထမ္းေတြလဲအံၾသေနျပီး၊ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘဲ၊ေၾကာက္ရြံတဲ့မ်က္ႏွာ
   ကိုယ္စီျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
   အဲဒီအခ်ိန္မွာတပ္ၾကပ္ၾကီးကဘာကိုစဥ္းစားမိလဲမသိဘဲ၊မီးသျဂိဳလ္စက္မွာတာ၀န္က်တဲ့ စည္ပင္၀န္းထမ္းအား ခုံတခံုေလာက္အျမန္ရွာေပးခိုင္းလိုက္ရာ ၀န္ထမ္းေလးက အေခါင္းတင္တဲ့ ေလးေခ်ာင္းေထာက္တခုယူလာျပီးေပးလိုက္ရာ၊ တပ္ၾကပ္ၾကီးကTE11 ေနာက္ဖံုးဖြင့္ထားရာအေရွ.သို... သြားထားလိုက္ေတာ့မွ “ေဒါက္ေဒါက္ေဒါက္” အသံေပ်ာက္သြားျပိး၊မၾကာခင္ကားလဲအနည္းငယ္အိက်လာပါေတာ့တယ္၊
   အမွန္မွာတပ္ၾကပ္ၾကီးက ၀ိညာဥ္ေတြထဲမွဒုကၡတေတြကိုထည့္မတြက္မိဘဲ၊သတိမထားမိဘဲေျခက်ိဳးလက္က်ိဳးေတြက မတက္ႏိုင္ဘဲေအာက္မွာ
   တေဒါက္ေဒါက္ႏွင့္ျဖစ္ေနၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္းပါတဲ့ခင္ဗ်ား...။
   
   Credit - From Myanmar Cyber Media Forum
   
   ADMIN - Htut Htet

    

    

   

   သရဲ သဘက္ ဘီလူး အစရွိေသာ - ေပတေလာကသားမ်ားအေၾကာင္း