ၿမင္ၿမင္ကရာ မေကာက္ေတာ့ပါ

ဒီတစ္ခါႀကံဳတာေလးကိုေျပာျပမယ္။ အဲဒီေနရာ အဲဒီအိမ္နဲ႔ အဲဒီတုန္းကလူေတြ အခုထိရွိေနၾကဆဲပဲ သြားေရာက္စံုစမ္းႏိုင္ပါတယ္။

ေနရာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္။ ဗဟိုႏို္င္ငံေရးေရွ႕

အခ်ိန္။ ။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္၊ အေစာပိုင္း (ကၽြန္ေတာ့္အသက္ (၁၅)ႏွစ္အရြယ္ေပါ႔။)

အဲဒီေနရာမွာ ကကနက္(ကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီးဌာန၊စစ္လက္နက္ပစၥည္းညွြန္ၾကားေရးမွဴးရံုး)အပိုင္ အရာရွိအိမ္တလံုးနဲ႔ ကကေဆး(ကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီးဌာန၊ ေဆးဝန္ထမ္းတပ္ဖြဲ့ညွြန္ၾကားေရးမွဴ းရံုး) အပိုင္ အရာရွိအိမ္တလံုးတြဲလ်က္ရွိတယ္ဗ်။ ေရာက္ဘူးသူေတြသိၾကမွာပါ။ အခုအျဖစ္အပ်က္က ကကနက္အပိုင္ အရာရွိအိမ္မွာျဖစ္တာပါ။ အဲဒီအိမ္က အရာရွိရဲ႕ ဘက္စ္မင္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ေဘာလံုးကန္ဘက္၊ ပိုက္ေက်ာ္ျခင္းကစားဖက္ဗ်။ အဲဒီေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ့္အကိုရယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရယ္။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရယ္။ သူ႔ကိုျခင္းခတ္ဖို႔ ညေန (၄) နာရီေလာက္မွာ သူအိပ္တဲ့အေဆာင္ေလးမွာသြားေခၚတာေပါ႔။ အဲဒီမွာ သူ႕ကိုေတြ႔ရတာ တမ်ိဳးပဲ။ မ်က္လံုးကပြင့္လ်က္သားျဖစ္ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုေတြ႔လ်က္နဲ႔ မျမင္သလိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ သူ႔နာမည္ကိုေခၚၿပီး လာေလကြာ သြားမယ္ ဘာညာေပါ႔ေျပာၿပီးေခၚတာ ေခါင္းပဲခါတယ္ဗ်။ ဘာမွမေျပာဘူး။ အဲဒီမွာ အကိုက သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုေတာ့ ေနာက္တယ္ထင္ၿပီး နားရင္းကိုအုပ္လိုက္တာ အကိုကိုျပန္ၾကည့္တဲ့မ်က္လံုးနဲ႔အမူအယာကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ၾကက္သီးေတြထသြားၾကတာ မ်က္လုံးက လံုး၀မ်က္ေတာင္မခတ္ဘူးဗ်ာ။ ၾကည့္တာမွစူးစူးရဲရဲ အဲဒါနဲ႔ အကိုက တခုခုပဲေဟ့ေကာင္ေတြ ခ်ဳပ္ၿပီးအိမ္ေပၚတင္ကြာဆိုၿပီး ေလးေယာက္သားခ်ဳပ္ၿပီးအတင္မွာ အတင္းရုန္းၿပီး ေဆာင့္ကန္လိုက္တာ အကိုလုပ္သူ သြားကၽြတ္ပါေလေရာ။ ဒါေပမယ့္ေလးေယာက္သားတက္ညီလက္ညီခ်ဳပ္ၿပီး အိမ္ေပၚတင္ ဘုရားခန္းထဲအေရာက္ပို႔လိုက္ၾကတယ္။ ဘုရားခန္းထဲအေရာက္မွ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ၿပီး ဟိုဟာေတြျဖဳတ္ေပး ဟိုဟာေတြျဖဳတ္ေပးဆိုၿပီးေလက္ညိႈးထိုးေအာ္ေတာ့တာပဲ သူလက္ညိႈးထိုတဲ့ေနရာေတြကိုၾကည့္လိုက္တာ ဘုရားခန္းရဲ႕ ေထာင့္ရွစ္ေထာင့္မွာပူေဇာ္ထားတဲ့ ပဌာန္း (၂၄) ပစၥည္းစက္၀ိုင္းေတြပဲ။ အဲဒီမွာ အကိုက မျဖဳတ္ေပးဘူးကြာတိတ္တိတ္ေနဆိုၿပီး မ်က္ႏွာကို ေျခေထာက္နဲ႔စကန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း အေနာက္က ၀ိုင္းအားေပးၾကတာေပါ႔ တေယာက္တလက္ ေက်ာင္းသားလက္ဆိုလား စကားေတာင္ရွိေသးတာပဲ။ ၿပီးေတာ့အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူဟာ ပံုမွန္မဟုတ္ဘူးဆိုတာလဲသိေနၿပီေလ။

အဲဒီလိုကန္ၾက၊ ေက်ာက္ၾက ေျခေသြးၾကၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က လူႀကီးေတြကိုသြားေျပာ ေနာက္တေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ မုန္႔သြား၀ယ္ေနတုန္း ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့တယ္။ သူကလည္းၾကမ္းျပင္ႀကီးမွာပက္လက္ႀကီးေပါ႔ ။ႏွစ္ေယာက္သားေေမာေမာနဲ႔ထိုင္ေနတုန္း အကိုေျခဆင္းထားတာကို သူ႔ေခါင္းနဲ႔အထိမွာ

“ငါ႔ကိုဘာလို႔ ကန္တာလဲ” ဆိုၿပီး ေျခေထာက္ကိုဆြဲကိုက္တာ အကိုကလည္းအတင္းရုန္း ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ေခါင္းကိုကန္ အဲဒီမွာမွ လႊတ္ေပးတယ္ဗ်။ အဲဒီေနာက္ႏွစ္ေယာက္စလံုးမႊန္သြားၿပီး အိပ္ခန္းထဲ၀င္ ကုတင္တိုင္ေတြခၽြတ္ၿပီး မ်က္ႏွာနဲ႔ေခါင္းကိုခ်ည္းပဲ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ စိတ္ႀကိဳက္ရိုက္ၾကတာမ်ား တလက္မခြဲပတ္လည္ တိုင္ေလးတိုင္ကုန္တဲ့အထိပဲ ဘာမွမျဖစ္ဘူးဗ်။ အား အား နဲ႔ပဲေအာ္ေနတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ လူႀကီးေတြေရာက္လာေတာ့ အားလံုးတေယာက္တေပါက္ ၀ိုင္းေျပာၾကေဆြးေႏြးၾကနဲ႔ ညေနေစာင္းသြားေရာဗ်ာ။ အဲဒီမွာ ပေယာဂဆရာဆိုလားပင့္လာၿပီး ကုတာေပါ႔။ လာၾကည့္ၾကတဲ့သူေတြလည္း ရာနဲ႔ခ်ီတယ္ဗ်။ အနီးအနားက လိုင္းခန္းကလူေတြ အကုန္လာၾကည့္ၾကတာ။ အဲဒီသရဲက 007 ၀င္ပူးသလားထင္ရတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ (၇) မိုင္ေလာက္ေ၀းတဲ့ ရြာမွာ ႏြားေပၚေနတာကအစသိတယ္ဗ်။ အဲဒီကႏြားသားစားခ်င္တယ္ဆိုပဲ။ လူႀကီးေတြ သြားၾကေတာ့ တကယ္ဟုတ္တယ္တဲ့ဗ်။ စားလိုက္တဲ့အစားကလည္း ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူးစီးသလားေအာက္ေမ့ရတယ္။ လူေလးငါးေယာက္စာမကဘူး တထိုင္ထဲစားတာ ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီပေယာဂဆရာနဲ႔ အဆင္ေျပေတာ့မယ္ႀကံကာရွိေသး လာၾကည့္တဲ့အထဲက ေကာင္မေလး ( ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။) တေယာက္ကို ဘယ္သူတြန္းလိုက္တယ္မသိ ၀ိုင္းထဲေရာက္လာတယ္ဗ်။ အဲဒီမွာပဲ ၀င္ပူူးေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ႀကီးက ဇာတ္လမ္းစေတာ့တာပဲ။ ဆရာကို “နင္က ဘာေကာင္မို႔လို႔ ငါတို႔ကို အမိန္႔ေပးေနရတာလဲ” ဆိုၿပီး ပြဲၾကမ္းေတာ့တာပဲ။ ဆရာလည္း အဲဒီမွာတင္ အားလံုးသတိထားၾကေပေတာ့ မရေတာ့ဘူး စည္းေပါက္ၿပီဆိုၿပီး သူလည္းရွက္ေတာင္မရွက္ေတာ့ဘူး။ ခ်က္ခ်င္းကိုဆင္းေျပးေတာ့တာပဲ။ လာၾကည့္တဲ့ပရိတ္သတ္ေတြလည္း ဆရာေတာင္ေျပးၿပီဆိုမွေတာ့ ေနာက္က်တဲ့ေျခေထာက္ သစၥာေဖာက္ပဲေပါ႔။ ေနာက္ဆံုးကၽြန္ေတာ္တို႔အပါအ၀င္ ေယာက်္ားေလးခ်ည္းပဲ ၁၅ ေယာက္ေလာက္ပဲက်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။ အားလံုးကညီေတာ့ညီတယ္။ လက္နက္ကိုယ္စီကိုင္ထားၾကတာေပါ႔။ ရုတ္ရုတ္ရုတ္ရုတ္လုပ္ရင္ေတာ့ ႏႊာမွာပဲဆိုတဲ့ရုပ္ေတြအကုန္လံုးမွာေပၚေနတယ္ဗ်။ လူသိရွင္ၾကားဆိုေတာ့လည္း ဘာျဖစ္ျဖစ္ အမႈမစပ္ဘူးေလဗ်ာ။ သူကလည္းလည္သလားေတာ့မသိဘူး။ ဘာမွမလုပ္ဘူးဗ်။ ဒီအတိုင္းပဲစကားေတြေျပာေနတာ သူေျပာတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြက အင္းစိန္ဘိုကုန္းက ေညာင္ပင္ႀကီးလည္းပါရဲ႕၊ အဲဒီမွာ သူ႕အကိုရွိတယ္ဆိုပဲ။ ေနာက္ မဂၤလာဒံုေစ်း အသားဆိုင္ေတြေနာက္က ေညာင္ပင္ႀကီးလည္းပါရဲ႕ အဲဒီမွာ ကုလားမတေကာင္ေနတယ္ဆိုပဲ။ ေနာက္ေျပာတာကေတာ့ သူ႕ကို ထန္းပင္ကုန္းကားမွတ္တိုင္နားက အပင္ကိုလွဲၿပီးေခၚလာတာတဲ့။ သူ႕အျပင္ ဒီမွာေနာက္ထပ္အေဖၚအေပါင္းေတြရွိေသးတယ္ဆိုပဲ။ အဲဒီအခ်ိ္န္မွာပဲ အဲဒီအိမ္က ဗိုလ္မွဴးကေတာ္က ေနာက္ထပ္ဆရာတေယာက္ကိုပင့္လာတယ္။

အဲဒီဆရာကို ပြဲစတာနဲ႔ အဲ့ဒီေကာင္ႀကီးကပြဲၾကမ္းေတာ့တာပဲ။ ဆရာကသူတို႔ပညာနဲ႔လုပ္လိုက္ (ကၽြန္ေတာ္လည္းနားမလည္ပါဘူး။ နဂါးပတ္ေက်ာ့ကြင္းေတြလည္းပါရဲ႕။ ေဆးႀကိမ္လံုးဆိုတာလဲပါရဲ႕။) ပူးတဲ့အေကာင္က ေနာက္တေယာက္ေျပာင္းသြားလိုက္ (ေနာက္တေယာက္ေျပာင္းသြားတယ္ဆိုတာ ဒီလူတေယာက္ထဲကိုပဲ အလဲအလွယ္နဲ႔ ၀င္ပူးၾကတာကိုဆိုလိုတာပါခင္ဗ်ာ။) အဲဒီလိုေျပာင္းသြားတယ္ဆိုတာ သူေျပာတဲ့အသံေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းသြားတာကိုနားေထာင္ၿပီးသိရသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဘာ္ဒါႀကီးရုပ္ကလည္း ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းသြားတာကိုလည္းေတြ႔ရတယ္ဗ်။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဆရာကေမးၿပီး အရင္တေယာက္လက္ထက္မွာစည္းေပါက္သြားေသးတယ္လို႔ လူတေယာက္ကေျပာလိုက္ေတာ့ (ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္တာလားမသိဘူး။) အဲဒါေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ ထိန္းလို႔မရေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ခဏပဲေနတယ္ ခ်က္ခ်င္းျပန္သြားေတာ့တာပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာည 11 နာရီေက်ာ္ေနတယ္။ (ဆင္းေျပးသြားတယ္လို႔ေတာင္ေျပာခ်င္တယ္။) အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေဖအပါအ၀င္ လူႀကီးေတြက ဒီအတိုင္းထားလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဘာေကာင္ျဖစ္ျဖစ္ လက္ေတြေျခေတြသံႀကိဳးခတ္ၿပီး ေဆးရံုပို႔မွျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး ေဆးရံုပို႔လိုက္ၾကတယ္။ ထူးဆန္းတာက လမ္းမွာ ဒီအေကာင္ ဘာမွမေသာင္းက်န္းသလို ပါးစပ္ကပြစိပြစိေျပာတာကလြဲရင္ ဘာမွလည္းထူးထူးျခားျခားမျဖစ္ဘူးဗ်။ (ကၽြန္ေတာ္တို႔မပါသြားဘူးဗ် ေဆးရံုကို လူႀကီးေတြျပန္ေျပာျပတာ) အဲ..ေဆးရံုေရာက္ေတာ့မွ ျပန္ေသာင္းက်န္းတာ သံႀကိဳးပါျပတ္ထြက္လို႔ ထူးခတ္ထားရတယ္တဲ့ဗ်။ (ထူးဆိုတာ ဆင္ခတ္တဲ့ထိပ္တံုး ေဆးရံုမွာေတာ့ဘယ္ရွိမလဲ သံႀကိဳးအႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ နံရံကငုတ္ေတြမွာတြဲၿပီး ခ်ဳပ္ထားတာကိုေျပာျပခ်င္တာ ရြာသာႀကီးတို႔ စစ္ေဆးရံု အရူးေဆာင္တို႔ကို ေရာက္ဖူးတဲ့သူေတြသိပါလိမ့္မယ္။)အဲဒီေသာင္းက်န္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူမွအနားကပ္လို႔မရဘူးတဲ့။ မ်က္လံုးေတြဆိုတာ ရဲၿပီးေၾကာက္စရာေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္တဲ့ ေနာက္ဆံုး စားေသာက္ေဆာင္က ထမင္းေတြဟင္းေတြခ်ေကၽြးမွၿငိမ္သြားေတာ့တယ္တဲ့။ ထမင္းခ်ေပးတဲ့ဇလံုးကိုေမွာက္ၿပီးၾကမ္းေပၚက်မွ လွ်ာနဲ႔သိမ္းၿပီးစားတာတဲ့ဗ်ာ။ ဆရာ၀န္တေယာက္က ကင္မရာနဲ႔ဓါတ္ပံုရိုက္ထားတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနာက္တေန႔ေဆးရံုသြားေတာ့ ေတြ႔ရတာ။ အဲဒီမွာတရက္နဲ႔ တညၾကာတယ္ဗ်။ ေနာက္ရက္က်ေတာ့မွ ဘာဆရာမွမဟုတ္တဲ့ ဘုရားတရားအရမ္းလုပ္ၿပီးဘုရားတရားၿမဲတဲ့ အၿငိမ္းစားဆရာႀကီးတေယာက္ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီမွာ လူႀကီးေတြက တပ္အလုပ္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ငါးေယာက္က အဲဒီဆရာႀကီးကိုေစာင့္ေပးရတယ္။ အဲဒီဆရာႀကီးက ဇာတ္လိုက္ႀကီးထားတဲ့အခန္းမွာ တရားထိုင္၊ ပုတီးစိတ္၊ ေမတၱာပို႔ (မမေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမတၱာပို႔သလိုေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ႔။ ) အမွ်ေတြဘာေတြေ၀ၿပီးမွ ဇာတ္လ္ိုက္ႀကီးကို အင္တာဗ်ဴးေတာ့တာပဲ။ ဘယ္ကလာသလဲ၊ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ၊ ေမးတဲ့အခါမွာ ေျပာျပတာကေတာ့ သူတို႔ကို အရင္ ေနခဲ့တဲ့သူေတြက အေစာင့္ဆိုၿပီးေမြးထားခဲ့တာတဲ့ အားလံုး ခုႏွစ္ေယာက္ရွိသတဲ့။ အခုဒီအထိပါလာတာ (၆) ေယာက္တဲ့။ တေယာက္က လိုက္မလာခဲ့ဘူးတဲ့။ ေခၚလို႔လည္းရမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ အေကာင္လည္းေတာ္ေတာ္ႀကီးေနၿပီလို႔ေျပာတယ္ဗ်။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဘိုကုန္းမွာေနတယ္ဆိုတဲ့တေယာက္က သူအဲဒီကိုျပန္ခ်င္တယ္တဲ့။ ပို႔ေပးလို႔ရရင္ ပို႔ေပးပါဆိုၿပီးေတာင္းပန္လို႔ ေမတၱာပို႔ၿပီး လမ္းရွင္းေပးလိုက္တာ တခါတည္းသြားေတာ့တာပဲ။ (ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္းမျမင္ရပါဘူး။ အဲဒီဆရာႀကီးေျပာျပတာပဲ။) က်န္တဲံသူေတြကိုေတာ့ ပုလင္းလြတ္ေလးတလံုးထဲကိုေမတၱာပို႔ၿပီး တေယာက္ခ်င္းထည့္တာဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ႔ေနတာကေတာ့ တေယာက္ကိုေခၚၿပီးထည့္လိုက္ရင္ (နာမည္ေတြေတာ့မေျပာေတာ့ပါဘူး။ အလြယ္တကူ ေျပာင္းေပးလိုက္ပါရေစ။ ဥပမာ။ ။ ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္း၊ရီေဝယံ၊စိုင္းစိုင္း) စသည္ျဖင့္ေပါ႔ဗ်ာ။ နာမည္တစ္ခုေခၚလိုက္တိုင္း ပုလင္းေလးထဲကို အေငြ႔ေလးေတြ ရစ္ရစ္ၿပီးက်လာတာဗ်။ အားလံုးလည္းကုန္သြားေရာ ပုလင္းေလးကိုပိတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေခၚလို႔ အဲဒီပုလင္းေလးကို ရန္ကုန္ျမစ္ထဲမွာသြားေမွ်ာလိုက္တယ္ဗ်။ အဲဒီေနာက္မွာ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဘာ္ဒါလည္း အနည္းအက်ဥ္းနာတာက်င္တာကလြဲရင္ ဘာမွမျဖစ္ပဲ ျပန္ေကာင္းလာတယ္ခင္ဗ်။ သူေျပာျပတာကေတာ့ သူအိပ္ေနတုန္းစကားသံၾကားလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခန္း၀မွာမည္းမည္းမည္းမည္းေတြ ငါးေယာက္ေလာက္ရွိတယ္တဲ့ အဲဒါနဲ႔ေၾကာက္ၿပီး ေအာ္မယ္အလုပ္မွာ အေမႊးေတြဖံုးေနတဲ့လက္ႀကီးတဘက္က သူ႔ပါးစပ္ကိုပိတ္ၿပီး ဆြဲလွဲလိုက္တာပဲသိလိုက္တယ္တဲ့ သတိရေတာ့ ဒီေဆးရံုေပၚေရာက္ေနတာပဲတဲ့။ ဒါပါပဲဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ပုလင္းေလးသြားလႊင့္ပစ္တဲ့လမ္းမွာ အဲဒီဆရာႀကီးေျပာတဲ့စကားတခြန္း အခုထိဦးေႏွာက္ထဲမွာစြဲမွတ္ထားတယ္ဗ်။

“သားတို႔ လမ္းမွာေတြ႔ေတြ႔၊ ျမစ္ထဲေခ်ာင္းထဲ ပင္လယ္ထဲမွာေတြ႔ေတြ႔ ဗူးခြံေတြ၊ ပုလင္းခြံေတြ အလံုပိတ္ထားတဲ့ပစၥည္းေတြေတြ႔ရင္ ဘယ္ေတာ့မွမေကာက္ၾကနဲ႔။ အခုအဘတို႔ေတြ ေမွ်ာလိုက္တဲ့ပုလင္းထဲမွာဘာေတြပါတယ္ဆိုတာ သားတို႔အသိဆံုးပဲ” တဲ့။

ကၽြန္ေတာ့္ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြလည္း သတိထားႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ။

ေနာက္ထပ္ရခဲ့တဲ့အသိတစ္ခုကေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာဘယ္ပညာရပ္ေတြဘယ္လိုပဲေပၚထြန္းပါေစ အေမွာင့္ပေယာဂေဘးအႏၱရာယ္ေတြကို ႏွိမ္နင္းဖယ္ရွားတဲ့နရာမွာ ဘုရားတရားသာကိုးကြယ္ရာပဲဆိုတာကိုပါပဲ။

Credit to http://mmcybermedia.com/community/index.php?topic=3398.360
 

သရဲ သဘက္ ဘီလူး အစရွိေသာ - ေပတေလာကသားမ်ားအေၾကာင္း