သစ္ထုတ္လုပ္မႈ ဆယ္ႏွစ္ရပ္ဆုိင္းမည့္ သတင္း ႏွင့္ စုိေျပအျမင္

သစ္ထုတ္လုပ္မႈ ဆယ္ႏွစ္ရပ္ဆုိင္းမည့္ သတင္းေတြ႕ေသာ အခါ စုိေျပ စိတ္ဆုိးသြားသည္။
ေတာ္ေတာ္ကို အသိဥာဏ္ပါးလွေခ်တကား။
သစ္ထုတ္လုပ္မႈကို ဘာလုိ႔ ရပ္ခုိင္မတုန္း။
ခရုိနီ အက်ဳိးရွိ။ တရုတ္ အက်ဳိးရွိ၊ လက္နက္ကုိင္ေတြ အက်ဳိးရွိ။ အိမ္ေဆာက္ခ်င္သူေတြလည္း အက်ဳိးရွိ။ သစ္စက္ေတြ အက်ဳိးရွိ၊ အားလံုး အက်ဳိးရွိမည့္ ကိစၥကို ရပ္ခုိင္းလုိက္တာကုိေတာ့ နားမလည္ႏုိင္။
ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံႀကီး ေျပာင္းလဲသြားဖုိ႔ကလည္း ဒီသစ္ထုတ္လုပ္မႈအေပၚမွာ ရွိေနသည္မဟုတ္ပါလား။

တကယ္ဆုိ ျမန္မာ့ သစ္ေတာေတြက ေတာ္ေတာ္ေျပာင္ေနၿပီ။
လမ္းႏွင့္ ေ၀းသည့္ ေတာနက္နက္ေတြသာ က်န္ေတာ့သည္။
ဂုိဂဲလ္က ၾကည့္လုိက္လွ်င္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ႀကီး စိမ္းစိမ္းစုိစုိ ျဖစ္ေနတာကို ျမင္ရမည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း တကယ္တမ္း ေအာက္ေျခကုိ သြားၾကည့္လွ်င္ သစ္ပင္ေတြ မဟုတ္။
ၿခဳံပုတ္ေတြ၊ ႏြယ္ပင္ ျမက္ပင္ေတြသာ ျဖစ္သည္။
က်န္ေနသည့္ သစ္ေတြကလည္း ဒီပံုစံအတုိင္း ထုတ္လုိက္လွ်င္ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ေတာင္ မခံ။
ၿခံပုတ္ေတြပါ အကုန္ေျပာင္မွာ။
ခရုိနီက နာမည္ခံ၊ တရုတ္ေတြက ခ်ိန္းေဆာေတြနဲ႔ လာျဖတ္။
လက္နက္ကုိင္ေတြက လံုၿခဳံေရးယူ။ တရုတ္ေတြက ကားေတြနဲ႔ တင္။
၀န္ထမ္းအခ်ဳိ႕ကေတာ့ သဒၵါေၾကးေလး ဘာေလး ရတာေပါ့။
ဟုိးအရင္ေခတ္ကဆုိ သစ္ပင္ခုတ္ဖုိ႔ အားႀကီးခက္သတဲ့ေလ။
သစ္ေတာဌာနက ခုတ္လုိ႔ရတဲ့ အပင္ေတြလုိက္စစ္။ လံုးပတ္စံမွီ၊ အနီးနားက အပင္ေတြ မထိခုိက္လွ်င္ စာရင္းသြင္း။
ေနာက္ထပ္ တဖဲြ႕က သင္းသတ္။ သင္းသတ္လုိ႔ အပင္ႀကီး ေျခာက္သြားေတာ့မွ ခုတ္။
ခုတ္ၿပီးလွ်င္လည္း စနစ္တက်သယ္။
အခုေတာ့ ဒီလုိမဟုတ္။ ေတာတစ္ေတာကုိ ၀င္လွ်င္ ေအာက္ေျခမွာ ရွိသမွ် အပင္ခုတ္သည္။
အႀကီးေတြလည္း ခုတ္။ အေသးေတြလည္း ခုတ္။
ၿပီးရင္ ခုတ္ၿပီးသား အေသးေတြကုိ ခ်န္ထား။ အႀကီးေတြ ေရြးယူ။
အပင္ေသးေတြကုိေတာ့ ေမွ်ာတုိင္ေတြအျဖစ္ ေဒသခံေတြက ယူ။ လက္နက္ကုိင္ေတြ ရွိေနရင္ေတာ့ ယူလုိ႔ မလြယ္။
အပင္ႀကီးမွန္သမွ်ကုိ တရုတ္က မ သည္။ အခ်ဳိ႕ သစ္ပင္အျမစ္ႀကီးႀကီးေတြကုိလည္း သယ္သတဲ့ေလ။ ပန္းပုထုရေအာင္ဆုိလား။
ကုိယ္လည္း မယူသည့္ အပင္ေသးေတြကုိ ဘာလုိ႔ ခုတ္လဲ ဆုိတာေတာ့ စုိေျပလည္း နားမလည္။
ေတာင္ယာစုိက္မယ့္လူေတြ၊ ဓားမဦးခ် လယ္လုပ္မည့္သူေတြ ရွင္းရ လင္းရ သက္သာေအာင္ကူညီေပးတာလားေတာ့ မသိ။
ဟုိတေလာက မံုရြာလမ္းေဘးက သစ္ပင္ႀကီးေတြ ခုတ္မယ္ဆုိတာကုိလည္း ၾကားလုိက္ေသးသည္။
၀ုိင္းကန္႔ကြက္သျဖင့္ မခုတ္ျဖစ္လုိက္။
တကယ္ဆုိ ခုတ္လုိက္ရမွာ။ ခုတ္ၿပီး တရုတ္ျပည္ကုိ ပုိ႔။ ႏုိင္ငံျခား၀င္ေငြရ။
ဘယ္ေလာက္အက်ဳိးရွိတုန္း။
ဒီလုိမ်ဳိး သစ္ပင္ေတြကုိ ခရုိနီေတြ၊ တရုတ္ေတြ၊ လက္နက္ကုိင္ေတြ၊ စီးပြားေရးသမားေတြ၊ ေဒသခံေတြကသာ ပံုမွတ္ေလး ခုတ္ေပးလွ်င္ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ဆုိ ျမန္မာျပည္မွာ သစ္ပင္ ေျပာင္ၿပီ။
အဲ့လုိ သစ္ပင္ေတြ ေျပာင္တာမွ တကယ့္ အခြင့္အလမ္းအသစ္လာမွာ။
သစ္ပင္ေတြ မရွိေတာ့လွ်င္ မုိးေခါင္လာလိမ့္မည္။
မုိးေခါင္လာရင္ အခု က်န္ေနေသးသည့္ ၿခံဳပင္၊ ျမက္ပင္ေတြ ေသသြားလိမ့္မည္။
အဲ့လုိ ေသသြားလွ်င္ ေျမႀကီးေတြကုိ ကုတ္ယူမည့္ အပင္မရွိေတာ့။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေျမႀကီးေတြ ေျခာက္ေသြ႕၊ ၿပီးရင္ ကႏၱာရ တစ္ခု အစျပဳလာလိမ့္မည္။
ကႏၱာရက ေသးေသးေလး စျဖစ္ၿပီး မၾကာမီ အျခားေဒသသုိ႔ပါ ကူးစက္သြားေလ့ရွိ၏။
ကႏၱာရျဖစ္သြားရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ အေျပာင္းအလဲႀကီးေပါ့။ အဲ့လုိဆုိ ျမန္မာျပည္လည္း အာရပ္ျပည္ေတြလုိ တုိးတတ္လာမွာ။
ထုိကႏၱာရကုိ အရင္းျပဳၿပီး ျပည္ပ ခရီးသြားေတြကုိ ဆဲြေဆာင္ရမည္။ ခရီးသြားေတြ စီးဖုိ႔ ကုလားအုပ္ေတြကို ျပည္ပက တင္သြင္းရမည္။
ကႏၱာရျဖစ္လွ်င္ ေရနံေတြ ထြက္လိမ့္မည္။ အာရပ္မွာေတာ့ ထြက္တာပဲ။ ေရနံေစ်းကစားေနသည့္ အာရပ္ျပည္ကုိ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက စိတ္ပ်က္ေနၿပီ။
ေစ်းေလွ်ာ့ေရာင္းလွ်င္ ျမန္မာကႏၱာရက ေရနံေတြကုိ ဥေရာပက ၀ယ္လိမ့္မည္။
ခရီးသြားေတြအတြက္ ဟုိတယ္ေတြ ေဆာက္ရမည္။ ျမန္မာျပည္က ေန႔စားပန္းရံသမားေတြ၊ လူၾကမ္းေတြ အလုပ္အကုိင္အခြင့္အမ်ားႀကီးရမွာ။
အာရပ္ျပည္က ကႏၱာရေတြ ကုိ ညီးေငြ႕ေနသည့္ ကမၻာလွည့္ ခရီးသြားေတြက ျမန္မာျပည္ကုိ မ်က္စိက်လာမည္။
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလုိက္တုန္း...။ သစ္ေတြကုန္ၿပီး ကႏၱာရျဖစ္သြားလွ်င္ ျမန္မာျပည္ ျမန္ျမန္ ခ်မ္းသာမွာ။
သစ္ကုန္ခ်ိန္ႏွင့္ ကႏၱာရမျဖစ္ခင္ စပ္ၾကားေတာ့ ျပည္သူေတြ နည္းနည္း သီးခံရမွာေပါ့ေလ။
အခုေတာ့ အစုိးရက သစ္ထုတ္ခြင့္ ဆယ္ႏွစ္ပိတ္လုိက္သတဲ့။ ဒါျမန္မာျပည္ တုိးတတ္မည္ကုိ မနာလုိသည့္ တုိင္းတပါးသားေတြရဲ႕ အႀကံပဲျဖစ္မွာ။
သို႔ေသာ္လည္း ကိစၥမရွိ။ ဒါက ျမန္မာျပည္ပဲ။ လက္နက္ကုိင္ေတြရွိသမွ် တရုတ္ေတြ သစ္ခုတ္ေနဦးမွာပဲ။
ခရုိနီေတြ ရွိေနသမွ် လာဘ္ထုိးၿပီး ခုတ္ခြင့္ရွိေနဦးမွာပဲ။ အဲ့ေတာ့ ျမန္မာျပည္၏ ကႏၱာရအိမ္မက္ကား ေ၀းေတာ့မည္ မထင္။

စုိေျပ
5:33 PM 7/27/2016


( သေရာ္စာျဖစ္ပါသည္ သုိ ့ပါေသာေၾကာင့္ သေရာ္စာအေနျဖင့္သာ ဖတ္ရႈေပးပါရန္ )