နယ္စည္းမျခားေသာ ဗုဒၶကို ရွာေဖြျခင္း

 

လုမၺနီရွိ ေရွးေဟာင္းသုေတသန တူးေဖာ္ေရး စီမံကိန္းတခု (ဓာတ္ပံု – National Geographic)

နီေပါႏိုင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ႏွင့္ အလားတူသည့္ မွတ္ပံုတင္ကတ္တခုကို ျမင္လိုက္ရခ်ိန္တြင္ “ဗုဒၶကို နီေပါတြင္ ဖြားျမင္ခဲ့သည္” ဆိုသည့္ က်မ၏ အေစာပိုင္း သိမွတ္ထားမႈမ်ား အေလးအနက္ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ အဆိုပါ ကတ္ျပားေပၚတြင္ ေဂါတမဗုဒၶကို နီေပါႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ေဖာ္ျပထား သည္။ facebook တြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနေသာ ဓာတ္ပံုကို က်မျမင္ရသည့္ အခ်ိန္တြင္ သေဘာက်ေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည့္ Like ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ရရွိေန သည္။
ကမၻာ ေနရာအႏွံ႔အျပားသို႔ သြားလာေနသည့္ နီေပါႏိုင္ငံသူ တေယာက္အေနျဖင့္ ဒီကတ္က က်မကို ကသိက ေအာင့္ ျဖစ္ေစသည္။ က်မ အေသအခ်ာ ယူဆထားသည္မွာ ဗုဒၶသည္ လူသာမန္တို႔ထက္ သာလြန္ေသာ ပံုရိပ္တခုျဖစ္၍ ေနရာ၊ အခ်ိန္တို႔ႏွင့္ သတ္မွတ္၍မရပါ။ လူတိုင္းက သူတို႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေၾကာင္း ေျပာခြင့္ရွိပါ သည္။ ဗုဒၶသည္ မ်က္ေမွာက္ ေခတ္ႏိုင္ငံေရးအရ ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ထားသည့္ ႏိုင္ငံနယ္နိမိတ္မ်ားႏွင့္ အက်ံဳးမဝင္ဟု က်မထင္ပါ သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀ဝ က နီေပါေရာ အိႏၵိယပါ ေခတ္ၿပိဳင္ႏိုင္ငံမ်ား အျဖစ္ ရွိမေနခဲ့ၾကပါ။
ဘုရား အေလာင္း သိဒၵတၳ ေဂါတမ မင္းသားကို လုမၺနီတြင္ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ လုမၺနီက နီေပါ ႏိုင္ငံအတြင္း ပါဝင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူက ဗာရာဏသီသို႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ၿပီး သစၥာတရားကိုရွာေဖြရင္း အရြယ္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဗုဒၶဂယာတြင္ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ပထမဆံုးေသာတရားကို မိဂဒါဝုန္တြင္ ေဟာၾကားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေမြးဖြားရာ ေဒသျဖစ္သည့္ နီေပါႏွင့္ တရားက်င့္ႀကံ အားထုတ္ခဲ့သည့္ ေနရာျဖစ္ေသာ အိႏၵိယတို႔သည္ ဗုဒၶ၏ သမိုင္းဝင္ေနရာမ်ား ျဖစ္သည္ဟု က်မေျပာခဲ့ပါသည္။
ဤအဆိုက ဒီလိုကိစၥေတြႏွင့္ ပတ္သက္၍ အလြန္ဂုဏ္ယူခ်င္ၾကသည့္ နီေပါ လူမ်ိဳးမ်ားကို ႏွိမ္ခ်ျခင္း မဟုတ္ပါ။ “ဗုဒၶကိုနီေပါတြင္ဖြားျမင္ခဲ့သည္”  ဟူေသာ ကိစၥက ေသြးထိုးသလိုျဖစ္ၿပီး လက္ခံခ်င္စရာ မဟုတ္ဟုလည္း က်မေတြး လိုက္မိပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ ယခုလို အျငင္းပြားခ်င္စရာျဖစ္ရသနည္း ဟု က်မသိခ်င္မိ၏။
မၾကာေသးမီက ဆင္းရဲႏြမ္းပါး၍ ေဟာင္းႏြမ္း အိုမင္းေနသည့္ ယေန႔ေခတ္ ကပၸိလဝတၳဳ (Kapilvastu ) သို႔ သြားေရာက္ခဲ့ရာတြင္ က်မ ရွာေဖြဖို႔ အခြင့္အေရး ရရွိခဲ့သည္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံလုပ္ Bolero ဂ်စ္ကားတစီးကို ငွားရမ္း၍ က်မတို႔ ေလွ်ာက္ၾကည့္ခဲ့သည္။ က်မကို လမ္းျပေပးသူမွာ ဇာတ္နိမ့္ အမ်ိဳးသမီးတဦးျဖစ္ပါ သည္။ သူက က်မကို ခ႐ိုင္အတြင္းရွိ အဆင္းရဲဆံုးႏွင့္ အနိမ့္က်ဆံုး ေက်းရြာ အခ်ိဳ႕သို႔ ေခၚသြားပါသည္။ အရြယ္မေရာက္မီ လက္ထပ္ျခင္း၊ လက္ထပ္သည့္ အခါတြင္ မိန္းကေလးဘက္မွ မတန္တဆ တင္ေတာင္းရျခင္းႏွင့္ မဂၤလာစရိတ္ ႀကီးေလးျခင္းေၾကာင့္ မိဘမ်ား စီးပြားပ်က္ရျခင္း၊ သက္ငယ္ မုဒိမ္းမႈ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ၊ ရဲအဖြဲ႕ ၏ မ႐ိုးေျဖာင့္မႈ အားလံုး ထိုခ႐ိုင္တြင္ ရွိေနသည္။ ကမၻာ့သမိုင္းတြင္ အႀကီးျမတ္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္မ်ားထဲတြင္ ပါဝင္သူတဦးကို ေမြးဖြားခဲ့ရာ ေနရာဟု ၫႊန္ျပႏိုင္ျခင္း လံုးဝနီးပါး ကင္းမဲ့ေနသည္။
က်မတို႔ တည္းခိုခဲ့သည့္ ဟိုတယ္၏အမည္ Gautama Buddha Party ဆိုသည္ကလြဲလွ်င္ လာေရာက္လည္ ပတ္ၾကသည့္ ဧည့္သည္မ်ားကို ဗုဒၶဘာသာ၏ အသည္းႏွလံုးပမာျဖစ္သည့္ ေနရာသို႔ သူတို႔ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း ေျပာျပႏိုင္စရာ မရွိသေလာက္ပင္။
ထိုရက္သတၲပတ္အတြင္း ေနရာ အေျမာက္ အျမားသို႔ က်မ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ တရားကို သိျမင္ၿပီး ဘုရား အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာ ဗုဒၶကို ဖခင္ျဖစ္သူက လာေရာက္ ေတြ႕ဆံုခဲ့ သည့္ ကိုဒန္ (Kodam) သို႔ လည္း ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ မ်ားစြာ ထင္ထင္ရွားရွား မရွိလွေသာ ယင္းအထိမ္းအမွတ္ အေဆာက္အဦသည္ ကုန္းကမူသ႑န္ ျဖစ္ၿပီး အုတ္ခ်ပ္မ်ားျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားသည္။ ထိုျမင္ကြင္းက က်မကို ထိုင္း ႏိုင္ငံမွ အယုဒၶယၿမိဳ႕ေဟာင္းကို သတိရမိေစပါသည္။
ေဂါတိဟဝ(Gotihawa ) တြင္လည္း ရွည္ လ်ားေသာ ေက်ာက္တိုင္တခု၏ အျြကင္းအက်န္မ်ားကို က်မတို႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ အီတလီ ေရွးေဟာင္း ပညာရွင္အဖြဲ႕တဖြဲ႕က  ၎ကို အာေသာကမင္းႀကီး၏ ေက်ာက္တိုင္မ်ားထဲမွ တခုဟု သတ္မွတ္ခဲ့သည္။
ေနာက္တေန႔တြင္ က်မတို႔ တိေလာရကြတ္ (Tilaurakot ) သို႔ သြားေရာက္ ၾကသည္။ နီေပါ အစိုးရက စိုက္ထူထားသည့္ ခပ္ညံ့ညံ့ ဆိုင္းဘုတ္တြင္ ထိုေနရာသည္ ေရွးေဟာင္း ကပၸိလဝတၳဳ (Kapilvastu) ျဖစ္သည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။
တိေလာရကြတ္သည္ သုေဒၶါဒနမင္းႀကီး၏ နန္းေတာ္ေဟာင္းေနရာ အျဖစ္ ယူဆထားၾကသည္။ ကပၸိလဝတၴဳ သည္ အိႏၵိယ ႏို္င္ငံတြင္းမွ ပိပရဟဝါ (Pipprahawa) ျဖစ္သည္ဟု ပညာရွင္မ်ားၾကားတြင္ အယူအဆ ကြဲျပား ျငင္းခံုမႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ ၿခံစည္း႐ိုး ကာရံထားသည့္ ေနရာသို႔ က်မတို႔ ဝင္ ေရာက္သြားသည့္အခါ အနည္းငယ္နိမ့္ေသာ အုတ္ ႐ိုးမ်ားကို ျမင္ ရသည္။ ၎တို႔မွာ အေဆာက္အဦ၏ ေအာက္ေျခ အုတ္ျမစ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
တိေလာရကြတ္သည္ ခ်ံဳႏြယ္ ပိတ္ေပါင္းတို႔ လႊမ္းေန၏။ က်မကေတာ့ သရက္ပင္မ်ားႏွင့္ က်မတို႔၏ ခရီးတ ေလွ်ာက္တြင္ လိုက္ပါလာသည့္ သေဘာ ေကာင္းသည့္ ေခြးတေကာင္ကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ ေအာင္ လုပ္ေနခဲ့သည္။ ျမင္ကြင္းက သိဒၶတၳ မင္းသား ရွိခဲ့စဥ္က ျမင္ကြင္းႏွင့္ မ်ားစြာ ျခားနားမႈ မရွိႏိုင္ဟု က်မ ခံစားရပါ သည္။ ၾကာပန္းေတြ ျပည့္ ေနသည့္ အေနာက္ဘက္က ေရကန္တကန္ အပါ အဝင္ ေနရာအားလံုးကို က်မတို႔ ေလွ်ာက္သြားၾကပါသည္။
အေနာက္ဘက္မွ ဂိတ္တခုတြင္ သိဒၶတၳ မင္းသား တရားရွာေဖြရန္အတြက္ တိုင္းျပည္စည္းစိမ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ေတာထြက္စဥ္က ျဖတ္သန္းခဲ့သည့္ေနရာ အျဖစ္ ေဖာ္ျပထားသည့္ ဆိုင္းဘုတ္တခု ရွိသည္။ ထိုေနရာတြင္ ခဏရပ္ၿပီး လယ္ကြင္းမ်ားကို ၾကည့္မိသည္။ ေကာက္ႏွံေတြကို ေလက ျဖတ္သန္းတိုးဝင္ေနသည့္ အသံေတြကို ၾကားေနရ၏။ က်ဥ္းေျမာင္း တိတ္ဆိတ္သည့္ သူ႔ကမၻာ၏ မြန္းက်ပ္သည့္ ခံစားမႈေၾကာင့္ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကို ရွာေဖြခ်င္သည့္ သိဒၶတၳမင္းသား၏ စိတ္ခံစားမႈကို က်မ ထပ္တူ ခံစားရသည္။
ေနာက္ဆံုးေန႔တြင္ က်မတို႔၏ တက္ျြကသည့္ ဧည့္လမ္းၫႊန္ ဇာတ္နိမ့္အမ်ိဳးသမီးက အိႏိၵယ နယ္စပ္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး က်မတို႔ကို ေခၚယူသြားမည္ ျဖစ္ ေၾကာင္း ေျပာသည္။ အိႏၵိယ အစိုးရက မည္သို႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ သည္ကို က်မ သိဖို႔လိုသည္ဟုလည္း သူကေျပာသည္။ အိႏၵိယအစိုးရက ေက်ာင္းသံုး စာအုပ္မ်ားတြင္ ဗုဒၶသည္ အိႏၵိယတြင္ ေမြးဖြားခဲ့ သည္ဟု သင္ၾကားသည္သာမက အဆိုပါ ေက်ာင္းသံုး စာအုပ္မ်ားကို နီေပါႏိုင္ငံ ခတၲမႏၵဴ ရွိ ေခတ္မီ အိႏၵိယေက်ာင္းမ်ားတြင္ပါ သင္ၾကားေပးေနသည္ဟု သူက ခံျပင္းစြာႏွင့္ေျပာသည္။ ထို႔ျပင္ အိႏၵိယ အစိုးရက ဗုဒၶ၏ သံေဝဇနိယ ၄ ဌာန ဘုရားဖူးခရီးစဥ္ကို လုပ္ေဆာင္ေနၿပီး သူတို႔က နီေပါလူမ်ိဳးမ်ားကို နီေပါ ႏိုင္ငံ ကပၸိလဝတၳဳ၏ တဖက္နယ္စပ္ရွိ ပိပရဟဝါ (Pipprahawa) သို႔ ေခၚေဆာင္ထားေၾကာင္း က်မတို႔ အဖြဲ႕ထဲမွ အမ်ိဳးသား ၁ ဦးက ေျပာသည္။
“ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ” ဟု က်မက ေမးသည့္အခါ “သူတို႔က ႏိုင္ငံျခားသားခရီးသည္ အားလံုးကို နယ္စပ္ကိုျဖတ္ ေခၚလာၿပီးေတာ့ ဒါက ကပၸိလဝတၳဳလို႔ ေျပာတယ္။ တကယ့္ ေနရာမွန္က နီေပါႏိုင္ငံထဲမွာ ရွိတယ္လို႔ ခရီးသည္ေတြကို မေျပာ ဘူး။ ဒီလိုလုပ္တဲ့အတြက္ သူတို႔ ႏိုင္ငံျခားေငြေတြ အမ်ားႀကီးရတယ္” ဟု သူကေျပာပါသည္။
အျငင္းပြားဖြယ္ရာ ျပႆနာမ်ား၏ကို ေလ့လာရန္ အခြင့္အလမ္းတခုရရွိလာၿပီျဖစ္သည္။ အခြင့္အေရးကို က်မ အမိအရ ယူလိုက္ၿပီး က်မတို႔ သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာလိုက္သည္။
အိႏၵိယနယ္စပ္တေလွ်ာက္တြင္ အားလံုး ၿငိမ္သက္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ ေရြးေကာက္ပြဲရွိ သည့္အတြက္ နယ္စပ္ကို ၃ ရက္ပိတ္ထားသည္။
“ၾကည့္ပါဦး သူတို႔က ကပၸိလဝတၳဳလို႔ ေတာင္ ဆိုင္းဘုတ္ တင္ထားတယ္”  ဟု က်မ၏ ဧည့္လမ္း ၫႊန္က စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ၫႊန္ျပရင္းေျပာသည္။
အမွန္တကယ္လည္း “ကပၸိလဝတၳဳ” ဟု ဆို သည့္ ႀကီးမားေသာ ဆိုင္းဘုတ္က ျမင္ကြင္းထဲသို႔ ေရာက္လာသည္။ နယ္ေျမ တခုလံုးကို အုတ္တံတိုင္း ခတ္ထားၿပီး ပန္းေရာင္ စကၠဴပန္းမ်ားစိုက္ပ်ိဳးထား သည္။ သစ္ပင္မ်ား ေအာက္တြင္ လူအခ်ိဳ႕ နားေနၾကသည္။
ဒီမွာကေတာ့ အလြန္သန္႔ရွင္းေနၿပီး ေကာင္း စြာ ထိန္းသိမ္းထားသည္။ “ပိပရဟဝါ၊ ကပၸိလဝတၴဳ” ဟုဆိုၿပီး အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္မ်ား ေဖာ္ျပေပးထားသည့္ ဆိုင္းဘုတ္တခုလည္းရွိသည္။ အိႏၵိယ အစိုးရက ျပဳလုပ္ ေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အထိမ္းအမွတ္ ေနရာကိုလည္း စနစ္တက် တူးေဖာ္ထားသည္။ တိေလာရကြတ္ (Tilaurakot) ကဲ့သို႔ ေျမေအာက္တြင္ နစ္ျမဳပ္ေနျခင္း မရွိသည့္အတြက္ သာမန္မ်က္စိႏွင့္ပင္ ေကာင္းစြာေတြ႕ ျမင္ႏိုင္သည္။ ပူျပင္းေသာ ေနေရာင္ေအာက္တြင္ က်မတို႔ေလွ်ာက္ ၾကည့္ရင္း ပန္းၿခံသဖြယ္ျပဳလုပ္ထားသည္ကို အံ့ဩ ခ်ီးမြမ္းမိသည္။
ခတၲမႏၵဴသို႔ က်မ ျပန္လည္ေရာက္ ရွိၿပီးေနာက္ ေရွးေဟာင္း သုေတသန သမိုင္းကိုဖတ္ရင္း ၁၉ ရာစုသို႔ ျပန္ ေရာက္သြားပါသည္။ ပိပရဝါႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အဆိုမ်ားသည္ မမွန္ကန္ႏွင့္လွည့္ျဖားမႈမ်ား ရွိေနသည္ဟု စြပ္စြဲမႈမ်ား ရွိေနသည္။ အတုအပ ျပဳလုပ္ထားေသာ အ႐ိုးမ်ားကို ေရာင္းဝယ္ ေဖာက္ကားေနသည့္ ေဒါက္တာ Alois Anton Fuhrer ဆိုသူလည္း ထိုကိစၥမ်ားထဲတြင္ ပါဝင္ေနသည္။ ဗုဒၶ၏ ဓာတ္ေတာ္အတု ေရာင္းဝယ္မႈ တခုသည္သူႏွင့္ ပတ္သက္ေနခဲ့သည္။
အိႏိၵယႏိုင္ငံမွ ေရွးေဟာင္းသုေတသန ပညာရွင္ K.M.Srivastava  က ပိပရဟဝါသည္ ဗုဒၶ၏ ျြကင္းက်န္သည့္ အ႐ိုးျပာမ်ားကို သာကီဝင္မ်ားသို႔ ေပးအပ္ခဲ့သည့္ ေနရာျဖစ္သည္ဟု ေျပာသည္။ သို႔ ေသာ္လည္း အတိတ္က ေရာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာပါ သမိုင္းပညာရွင္မ်ား၊ ေရွးေဟာင္းသုေတသန ပညာရွင္မ်ားက သူ၏အဆိုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေသခ်ာ မႈ ရွိေသးပံုမရေပ။
ပိပရဟဝါတြင္ ႀကီးက်ယ္ခန္းနားသည့္ တိေလာရ ကြတ္မွာကဲ့သို႔ ေခတ္ေဟာင္း အိုးခြက္ပန္းကန္မ်ား၊ အ႐ုပ္မ်ား၊ ပုတီးမ်ာ ႏွင့္ လူသားမ်ား အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့သည့္ သေကၤတ အေထာက္အထား အမ်ားအျပား မေတြ႕ရွိရ ေၾကာင္း စူးစမ္းေလ့လာသူ အခ်ိဳ႕က ေျပာသည္။ တိေလာရကြတ္သည္ အေျခခ် ေနထိုင္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ နန္းေတာ္ရာ မ်ား ဝန္းရံထားသည့္ ေနရာတြင္ရွိၿပီး နီေပါႏိုင္ငံ ကပၸိလဝတၳဳ ခ႐ိုင္၏ အလယ္တြင္ရွိသည္။ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံမွ ပိပရဟဝါက ႀကီးမား၍ လူေနထူထပ္သည့္ ေနရာႏွင့္ အေတာ္ေလး ကြာလွမ္းသည့္ ေနရာတြင္ရွိေနသည္။
အိႏၵိယ အစိုးရက ႏိုင္ငံျခားေငြ ရရွိေရးအတြက္ ဘုရားဖူး ဧည့္သည္မ်ားကို အိႏိၵယႏိုင္ငံတြင္းမွာ အျခားေသာ ေနရာမ်ားဆီသို႔ ေခၚေဆာင္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ အေခ်အတင္ ျငင္းခံုမႈ မ်ားလည္းျပင္းထန္ေန သည္။ လတ္တေလာ အျငင္းပြားဖြယ္ရာ အျဖစ္ဆံုးကိစၥမွာ ဩရိသ (Orissa) ျပည္နယ္မွ ပညာရွင္တဦးက ဗုဒၶကို ဩရိသနယ္တြင္ ေမြးဖြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေျပာဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္ သည္။ နီေပါတြင္ ပါဠိဘာသာကို သံုးစြဲျခင္း မရွိဘဲ ဩရိသနယ္တြင္ ေျပာဆိုၾကသည္ကို အေျခခံ၍ သူက ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။
က်မ၏ နီေပါ မိတ္ေဆြမ်ားကမႈ ႏိုင္ငံ ၂ ႏိုင္ငံ ၾကား စီးပြားေရးအေျခအေနကြာဟမႈေၾကာင့္ ထိုသို႔ ျဖစ္လာရ သည္ဟု မေက်မနပ္ ျဖစ္ၾကပံုရပါသည္။ နီေပါ အစိုးရသည္ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲမ်ားၾကားတြင္ နစ္ျမဳပ္ေနၿပီး အက်င့္ ပ်က္ ဗ်ဴ႐ိုကရက္မ်ား ေၾကာင့္ အင္အားနည္းေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေရးပါသည့္ သမိုင္းဝင္ေနရာမ်ိဳးအတြက္ လိုအပ္သည့္ အေျခခံ ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေပးရန္ပင္ မတတ္ႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနသည္။
ေခတ္သစ္ ကပၸိလဝတၳဳမွ က်မတို႔၏ ေနာက္ဆံုး ေန႔တြင္ ဘိုင္ရာဟဝါေလဆိပ္သို႔အသြား၌ လုမၺနီ ေဘးမွျဖတ္ သန္းခဲ့ၾကသည္။ လမ္းတြင္ ဗုဒၶဇယႏိၱ (Buddha Jayanti) ေခၚ ဗုဒၶ၏ ေမြးေန႔အတြက္ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ အေရာင္စံု အလံ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို သယ္ယူ၍ သြားလာေနေသာ စက္ဘီးသမားမ်ားကို က်မတို႔ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ လုမၺနီ သည္ နီေပါႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံပိုင္နက္ အတြင္းတြင္ ရွိေၾကာင္း ေျပာရန္ပင္ မလိုပါ။ က်မ မိတ္ေဆြ သီလရွင္ တပါးကို ေတြ႔ဆံုဖို႔ ရပ္နားခ်င္ေသာ္လည္း က်မတို႔ မွာ အခ်ိန္ မရွိေတာ့ ပါ။ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနတရပ္ကဲ့သို႔ စဥ္းစားျခင္း မွ ေရွာင္လႊဲႏိုင္ခဲ့သည့္အတြက္ လမ္းတြင္ က်မ ဂုဏ္ယူမိပါသည္။
က်မအတြက္မႈ လုမၺနီသည္ သုေဒၶါဒနမင္းႀကီး နန္းစိုက္ရာ ကပၸိလဝတ္ႏွင့္ ခရီးနာရီ အနည္းငယ္ အကြာတြင္ရွိ သည္။ ေမြးဖြားလုလု အေျခအေနတြင္ ရွိေနသည့္ ကိုယ္ဝန္ အရင့္အမာႏွင့္ မာယာေဒဝီ မိဖုရားသည္ ၎၏ မိဘမ်ား၏ နန္းေတာ္ရွိရာ ေဒဝဒဟသို႔ အလာတြင္ အလြန္ဗိုက္နာလာသျဖင့္ လုမၺနီ ဥယ်ာဥ္တြင္ ရပ္တန္႔၍ သိဒၶတၳမင္းသားကို ေမြးဖြားခဲ့ျခင္းပဲ ျဖစ္ရေပမည္။
ပူေလာင္သည့္ ေမလအတြင္းတြင္ ကိုယ္ဝန္ အရင့္အမာႏွင့္ မိန္းမသားတဦးကို ခရီးကြာေဝးသည့္ မိဘရပ္ထံသို႔ ျပန္ပို႔ရသနည္း။ အံ့အားသင့္ဖြယ္ရာ မရွိပါ။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀ဝ က ဤေဒသ တြင္ ႐ိုးရာ အယူအဆ မ်ား အလြန္အားေကာင္း ျပင္းထန္ခဲ့ပါသည္။ အကယ္၍ အမ်ိဳးသမီးတဦးသည္ သူ႔ကို ေမြးခဲ့ေသာ ဇာတိအိမ္မွာ သာ ကေလးေမြးဖြားရ မည္ဆိုသည့္ အစဥ္အလာ ရွိခဲ့ပါက အသက္ေသဆံုးႏိုင္သည့္ အေျခအေနရွိေနသည့္ တိုင္ေအာင္ သူ႔ကို ျပန္ပို႔ၾကမွာ ေသခ်ာသည္။
ထို႔ျပင္ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ သိဒၶတၳ မင္းသား မိခင္ကို ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရသည္ ဆိုျခင္းအတြက္ ႐ိုးစင္းေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါ သည္။ မတည္ၿမဲျခင္း ဆိုသည့္ သေဘာတရားကို သူ႔ကို ေမြးသည့္ေန႔တြင္ပင္ ရရွိခဲ့သည္။ မိခင္ကို ဆံုး႐ံႈး လိုက္ရျခင္းသည္ ေျပာင္းလဲျခင္းတို႔၏ အစ ျဖစ္သည္။ ငယ္ရြယ္သည့္ မင္းသားေလး အတြက္ ႐ိုးရာ အစဥ္အလာကို ေမးခြန္းထုတ္ၿပီး လံုးလံုး လ်ားလ်ား အသစ္ျဖစ္ေသာ လမ္းေၾကာင္းတခုကို ရွာေဖြရန္ တြန္းအားလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လာခဲ့ႏိုင္ေပသည္။
( Sushma Joshi ၏ The Search for a Buddha without Borders ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ႏိုင္မင္းသြင္ ဘာသာျပန္သည္။ ဆူရွ္မာ့ဂ်ိဳရွီသည္ နီေပါႏိုင္ငံ ခတၱမန္တူျမိဳ႕အေျခစိုက္ စာေရးဆရာႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္ဒါ႐ိုက္တာတဦး ျဖစ္သည္)