ပညာသည္ေတြနဲ႔ စီးခ်င္းထိုးတဲ႔ေခတ္မွာ ဦးေနွာက္ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ ႏိုင္ရမယ္။

ပညာသည္ေတြနဲ႔ စီးခ်င္းထိုးတဲ႔ေခတ္မွာ ဦးေနွာက္ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ ႏိုင္ရမယ္။
----- ----- ----- ---- ---- ---- ----- ----- ----- ----- ---- ---- ---- ----- ----- -----

၁၉၆၇ တရုုပ္အေရးအခင္းေနာက္ပိုု္င္း တရုုပ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ၁၉၈၇ ေလာက္အထိ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ အေရွ့ေျမာက္ ဗကပ ကိုု ေငြအား လူအားနဲ႔ ပံ့ပုုိးၿပီး သံလြင္ျမစ္ အေရွ႔ဖက္ျခင္းမွာ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ တည္ေဆာက္ႏုုိင္ဖိုု႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာကိုု တပ္မေတာ္က အသက္ေသြးေခၽြး ေျခ လက္ အစိတ္အပုုိင္း ေတြ အမ်ားႀကီး ရင္းႏွီးၿပီး ကာကြယ္ခဲ့ရတယ္။

ႏွစ္ဖက္ တိုုက္ပြဲေတြမွာ ေျမျပန္႔ဗမာေတြသာမက ေတာင္ေပၚ တုုိင္းရင္းသားေတြလဲ ေသြးေျမက်ခဲ့ရတယ္။

စစ္ေရးနည္းလမ္းနဲ႔ အႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္ ႀကိဳပမ္းလိုု႔ မေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခ်ဴိ႔ကိုု ၁၉ ၈၇ေနာက္ပိုုင္း အႏွစ္ ၂၀အတြင္းမွာ စီးပြားေရးနည္းလမ္းနဲ႔ အတုုိင္းအတာ တစ္ခုုအထိ ေပါက္ေျမာက္ ေအာင္ျမင္သြားခဲ့ၿပီးၿပီလိုု႔ ယူဆသူေတြက ယူဆတယ္။

Rise of China ကိုု အေမရိကန္ လိုု super power ေတာင္ ျငင္းပယ္လိုု႔ မရေတာ့တဲ့ အေနအထားလိုု႔ လက္ခံၿပီး တဖက္က contain လုုပ္ဖိုု႔နဲ႔ တစ္ဖက္က make the most of it လုုပ္ေနတယ္ လိုု႔ နားလည္ထားတဲ့အတြက္ ဆုုံးရွဴံးခဲ့ရတာ ဘယ္သူဘယ္၀ါေၾကာင့္လိုု႔ အျပစ္တင္ေနတာထက္ လက္ရွိအေနအထားထက္ ပုုိၿပီ ယုုုုတ္ေလ်ာ့မသြားေအာင္ ဘယ္လုုိ လုုပ္ေဆာင္မယ္ လက္ရိွအေနအထားထက္ တိုုး္တက္လာေအာင္ ဘယ္လိုု လုုပ္ေဆာင္မယ္ ဆိုုတာမ်ဴိးကိုုသာ ပိုု စိတ္၀င္စားမိပါတယ္။

ကင္း၀န္မင္းႀကီးက ကိုုယ့္အင္အား မျပည့္ေသးခင္မွာ အဂၤလိပ္ကိုု အားမတန္ မာန္ေလ ွ်ာ့ အလိုုက္အထုုိက္ ဆက္ဆံၿပီး ကုုိယ့္အင္အား ျပည့္ေအာင္ ျဖည့္ဖိုု႔ ေလ ွ်ာက္ထားခဲ့တာကိုု ထမိန္နဲ႔ေက်ာက္ျပင္ သနပ္ခါးတုုံး ပိုု႔ ေပးဖိုု႔ ေျပာခဲ့တဲ့ စုုဖုုရားလတ္ကိုုလဲ သတိရမိပါတယ္။

ေဒါက္တာမတင္၀င္းက ဗမာေတြက ဇာတိပုည ဂုုဏ္မာန နဲ႔ မာန္တင္းထားတဲ့အခ်ိန္မွာ အဂၤလိပ္ ျပင္သစ္ေတြကိုု အေလ်ာ့ေပး အလိုုက္အထုုိက္ ဆက္ဆံခဲ့တဲ့ ထုုိင္း ေမာင္းကြတ္ဘုုရင္ကိုု ကၽြန္ မျဖစ္ေပမဲ့ ကၽြန္ စစ္ပါတယ္ လိုု႔ ဆုုိခဲ့တာကိုု လဲ သတိရမိပါတယ္။

၁၉ ရာစုုမွာ ကုုန္ၾကမ္းပစ္စည္းေတြ တင္ပုုိ႔ၿပီး ကုုန္ေခ်ာပစ္စည္္းေတြ တင္သြင္းတဲ့ နုုိင္ငံကုုိ ကုုိလုုိနီလိုု႔ သတ္မွတ္တာကိုုလဲ သတိရမိ္ပါတယ္။ ။

Credit : Tin Latt

*** *** *** *** ***

တရုတ္ကိုသတိထားဖို႔လိုေၾကာင္းကို မၾကာခဏေရးေလ႔ရွိေတာ႔ တရုတ္နဲ႔ေၿခာက္တယ္လို႔ တစ္ခါအေၿပာခံရတယ္။

တရုတ္ရဲ႔ GDP၊ အရံေငြ၊ Military Expenditure၊ ကမာၻလံုးအနွံ႔ကိုၿဖန္႔ထားတဲ႔ စီးပြားေရးကြန္ယက္ေတြအေၾကာင္းမတီးေခါက္ဖူးဘဲ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အေတာ္ကို လက္ေတြ႔မက်ဘူးလို႔ဆုိရေပလိမ္႔မယ္။ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရး၊ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးဆုိတာေတြဟာ မသိမၿဖစ္သိကိုသိေနရမယ္႔ အေၿခခံေတြထဲမွာပါပါတယ္။ ဒါ႔ထက္တတ္ႏုိင္ရင္ ကိုယ္႔အိမ္နီးခ်င္းေတြနဲ႔ အာဆီယံဇုန္၊ အေရွ႔အာရွဇုန္ေတြထဲက တုိင္းၿပည္ေတြရဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြကို ပိုင္ႏုိင္က်ြမ္းက်င္ေနရင္ ပိုေကာင္းမွာေပါ႔။ အဲ႔ဒီတုိင္းၿပည္ေတြရဲ႔ အလႈပ္ဟာ ကိုယ္႔တုိင္းၿပည္အေပၚဘယ္လို လာသက္ေ၇ာက္ႏုိင္မလဲ လို႔ေပါ႔။

တစ္ေလာက သံုးသပ္မႈတစ္ခုလုပ္ခဲ႔တယ္။

လက္ပံေတာင္းေတာင္စီမံကိန္းအစီရင္ခံစာထြက္ခါနီးမွာ ေကအိုင္ေအနဲ႔တုိက္ပြဲပိုၿပင္းထန္လာတာ။ ေနာက္ၿပီး တရုတ္နယ္စပ္ကို စစ္တပ္ေတြလႊတ္တာ။ ၀နဲ႔ေကအုိင္ေအနဲ႔ တရုတ္ဆက္ဆံေရး။ ေရႊလီမွာပဲ ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္လို႔ ေကအုိင္ေအ ဆုိထားတာ။ ဒါေတြနဲ႔ဆက္စပ္ၿပီး တရုတ္ရဲ႔ Aggressive Foreign Policy အရ ၿမန္မာကို တုိင္းရင္းသားကိစၥ (ကခ်င္+၀)နဲ႔ တန္ၿပန္ႏုိင္တယ္လို႔ ေထာက္ခဲ႔ဖူးတယ္။ မေန႔က ေဖာရိန္းေပၚလစီမွာလဲ ေဘဂ်င္းဒီဘိတ္မွာ ဒီလိုစဥ္းစားတဲ႔ပံု တြက္ဆသြားတယ္။ ဒါေတြကို နားလည္တတ္ဖုိ႔လိုမယ္။

ၿပိဳင္ဘက္ဟုတ္မဟုတ္ ကို ၿမန္မာေတြနားလည္တတ္ရမယ္။ အင္အားၾကီးသူကို ရင္ဆုိင္နည္းေတြ ပါးနပ္တတ္ရမယ္။ စည္းလံုးၿခင္းသည္အင္အားလုပ္ရံုနဲ႔မၿပည္႔စံုေသးဘူး။ စည္းလံုးတဲ႔အားကိုယူၿပီး ပါးပါးနပ္နပ္ေသြးမကြဲဘဲ ရင္ဆုိင္တတ္ရမယ္။

တုိင္းမ္၊ The Economist လုိေနရာေတြမွာ China Session သီးသန္းပါေနတာဟာ အလကားမဟုတ္။ အေမရိကန္ ေဖာရိန္းေပၚလစီမဂဇင္းလိုေနရာမွာ တစ္ကယ္အေရးၾကီးတဲ႔ ေဆာင္းပါးေတြေနရာမွာ တရုတ္ကိုသံုးသပ္တဲ႔ေပၚလစီေတြ အပတ္စဥ္ပါေနၿမဲ။ ဒါေတြဘာေၾကာင္႔လဲ။

ေသြးေကာင္းဖုိ႔ထက္ အၿမင္စူးရွဖို႔လိုေနတဲ႔ေခတ္ၿဖစ္ေနတာကို သိၾကရမယ္။ ဒါးခ်င္းယွဥ္ခုတ္တဲ႔ေခတ္မွာ ေသြးေကာင္းဖုိ႔ လိုမယ္။ ပညာသည္ေတြနဲ႔ စီးခ်င္းထိုးတဲ႔ေခတ္မွာ ဦးေနွာက္ခါးေတာင္းက်ိဳက္ႏိုင္ရပါလိမ္႔မယ္။ ။

Credit : Myo Set