ေတာင္တန္းတစ္ခုလံုးကို အျဖဴေရာင္ႏွင္းေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းထားတယ္။ ေလတစ္ခ်က္အေဝ့မွာ ႏွင္းမႈန္ေတြက စက္ဝိုင္းသ႑ာန္ ဘယ္ညာယိမ္းကလို႔... လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းတဲ့ ဒီေတာင္ကို ႏွင္းေတြက ၾကီးစိုးခ်င္သလို ၾကီးစိုး ဝါးျမိဳထားၾကတယ္။ မတ္ေစာက္တဲ့ ေတာင္ေစာင္းတစ္ေနရာမွာ လူႏွစ္ေယာက္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေရြ႔လ်ားေနတယ္။ သူတို႔က ေတာင္တက္သမားေတြျဖစ္ျပီး လမ္းတစ္ဝက္ မွာ ႏွင္းမုန္တိုင္းမိခဲ့လို႔ လမ္းမွားလာၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔က တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး တိတ္တခိုး ခ်စ္ၾကိဳက္ေနၾကတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ ျဖစ္တယ္။ ေတာင္တက္တဲ့ ခရီးစဥ္ကို ေကာင္ေလးစခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ႏွင္းမိုးက ရြာေလသည္းေလျဖစ္ေနတယ္။ ေျခတစ္လွမ္းတိုင္း သူတို႔ အားအင္ေတြ စိုက္ထုတ္ေနရတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္ခ်င္းတဲြျပီး ဒူးဆစ္ထိနက္တဲ့ ႏွင္းထဲကေန ေရွ႕ကိုဆက္သြားေနခဲ့တယ္။ ႏွင္းေတြနဲ႔ သူတို႔အဝတ္အစားေတြ စိုရဲြေနခဲ့တယ္။ ေလေအးတစ္ခ်က္တိုက္တိုင္း ျပာႏွမ္းေနျပီျဖစ္ တဲ့ ႏုတ္ခမ္းနဲ႔ သူတို႔ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ေအးခဲေနခဲ့တယ္။ လမ္းေပ်ာက္တာ သံုးရက္ရွိျပီျဖစ္ေပမယ့္ ထြက္ေပါက္ကို သူတို႔ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ အင္အားေတြလည္း ကုန္ခမ္းေနပါျပီ။ အဆိုးဆံုးက အစားအစာေတြ မလံုေလာက္တာျဖစ္တယ္။ ေကာင္ေလးက စားစရာအားလံုးကို ေကာင္မေလးရဲ႕ အိတ္ထဲထည့္ျပီး တစ္ေန႔တာရဲ႕ အစာကို ထိန္းခ်ဳပ္ေစခဲ့တယ္။ ေတာအုပ္တစ္ခုအျဖတ္မွာ ေကာင္မေလးေခ်ာ္လဲျပီး ေျခေထာက္ကို ထိခိုက္မိသြားခဲ့တယ္။ ခႏၶာကိုယ္ကို အႏိုင္ႏိုင္ သယ္ထားရတဲ့ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို ေက်ာပိုးျပီး ေရွ႕ဆက္ဖို႔ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္တည္း ေရွ႕ဆက္ျပီး ထြက္ေပါက္ေတြ႔မွ ေကာင္မေလးကို ျပန္လာကယ္ဖို႔က လဲြျပီး တစ္ျခားနည္းမရွိခဲ့ဘူး။ ေကာင္မေလးအတြက္ ရြက္တဲတစ္ခုကို ေကာင္ေလးေဆာက္ေပးလိုက္တယ္။ အစာစားခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကို "ကိတ္ေျခာက္ ၈ခ်ပ္က်န္ေသးတယ္။ တစ္ေယာက္ ၄ခ်ပ္စီ စားရေအာင္.. ေရေႏြးၾကိဳလိုက္ပါလား" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ေကာင္ေလး ေရၾကိဳေနတုန္းမွာ ေကာင္မေလးက ကိတ္ေျခာက္ေတြကိုခဲြျပီး အိတ္ကိုယ္စီထဲ ထည့္လိုက္တယ္။ တေအာင့္ၾကာမွာ ေကာင္ေလး ျပန္ဝင္လာျပီး ေကာင္မေလးကို "ငါ ခ်က္ခ်င္း ျပန္လာခဲ့မယ္။ ေစာင့္ေနေနာ္ " လို႔မွာျပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ သူတို႔ဟာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခ်စ္ေၾကာင္း ဖြင့္မေျပာၾကေသးဘူး။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ခဲြထြက္သြားရင္ ဒီခဲြခြာျခင္းက ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆံုႏိုင္တဲ့ ခဲြခြာျခင္းပဲျဖစ္တယ္။ တကယ္လို႔ ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြကို ဖြင့္ေျပာျပီးမွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ထဲက တစ္ေယာက္ပဲ အသက္ရွင္ က်န္ရစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ က်န္ရစ္ခဲ့သူက ဘဝ တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ သြားေလသူကို ေအာင္းေမ့ တမ္းတေနေတာ့ မယ္။ ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြကို ထုတ္ေဖာ္မေျပာဘဲ ခဲြထြက္သြားရင္ ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ေကာင္မေလးအတြက္ အိပ္ရာအိတ္ကို ေကာင္ေလးျဖန္႔ခင္းေပးျပီး ေနရာကေန သူလွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကို ျပန္လာကယ္ဖို႔ လမ္းေနရာတိုင္းကို ေကာင္ေလး အမွတ္အသားလုပ္ခဲ့တယ္။ ႏွင္းေတာထဲမွာ စမ္းတဝါးဝါး ေရွ႕ဆက္ရင္း ေနာက္ဆံုးမွာ ေကာင္ေလး အားျပတ္ျပီး လဲက်သြားခဲ့တယ္။ သတိမလစ္ခင္မွာ ေကာင္မေလးကို သူသတိရေနမိတယ္။ "သူ႔အစာေရစာေတြ လံုေလာက္ပါ့မလား? သူေတာင့္ခံႏိုင္ပါ့မလား?" သတိရလို႔ ႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္ ကယ္ဆယ္ေရး ရြက္တဲထဲ သူေရာက္ေနတာကို ေကာင္ေလးသတိထားလိုက္မိတယ္။ ေတာင္တက္ဖို႔ ထြက္သြားျပီး ရက္အေတာ္ၾကာ ျပန္မလာတဲ့ သူတို႔ကို မိတ္ေဆြေတြက ကယ္ဆယ္ေရးအကူနဲ႔ ႏွင္းေတာထဲ ဝင္ရွာခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔က ေကာင္မေလးကို အရင္ရွာေတြ႔တာျဖစ္ျပီး ေကာင္ေလးအမွတ္အသား လုပ္ခဲ့တဲ့ လမ္းေနာက္ လိုက္ခဲ့လို႔ ေသလုေမ်ာေမ်ာျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကိုေတြ႔ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔ရဲ႕ ကုသျပဳစုမႈေၾကာင့္ ေကာင္ေလးရဲ႕ကိုယ္အပူခ်ိန္ေတြ တက္လာခ့ဲတယ္။ သတိရရခ်င္း ေကာင္မေလးကို သူေမးခဲ့တယ္။ ဘယ္သူကမွ သူ႔အေမးကို ျပန္မေျဖခဲ့ၾကဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာ အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္က စိတ္မေကာင္းတဲ့ ေလသံနဲ႔ "သူမရွိေတာ့ဘူး... ေရၾကိဳဖို႔ထြက္သြားျပီးေနာက္ တဲထဲကို ျပန္ဝင္ဖို႔ သူအားျပတ္ခဲ့တယ္ ထင္တယ္။ ႏွင္းျပင္မွာ ေအးခဲျပီးေသေနတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတြ႔လိုက္ရတယ္" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ အျဖစ္အပ်က္ ၃ႏွစ္ လြန္ေျမာက္ျပီးေနာက္ တျခားေကာင္မေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ေကာင္ေလး မဂၤလာေဆာင္ခဲ့တယ္။ ႏွင္းေတာထဲမွာ ေသဆံုးခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးေၾကာင့္ စိတ္ထိခိုက္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးကို ဒီေကာင္မေလးက အားေပးေဖးမ ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေကာင္ေလးကို ကယ္ဆယ္ခဲ့တဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔ ေခါင္းေဆာင္လည္း ဒီမဂၤလာပဲြကို လာခဲ့ပါတယ္။ မဂၤလာပဲြျပီးေနာက္ အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္က သခၤ်ဳိင္းတစ္ခုကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အုတ္ဂူတစ္ခုေရွ႕ရပ္ျပီး ဂူေပၚမွာကပ္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုကို သူၾကည့္လိုက္တယ္။ ဓာတ္ပံုထဲက ျပံဳးရႊင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ျပီး..... "စိတ္ခ်ပါေတာ့..သူမဂၤလာေဆာင္သြားပါျပီ။ သူေပ်ာ္ရႊင္ေနပါတယ္... ေကာင္းကင္ဘံုမွာ စိတ္ခ်ခ် ေနပါေတာ့ကြယ္" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ေအးခဲျပီး ေသသြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔ ေရာက္သြားခ်ိန္ ရြက္တဲအိပ္ရာထက္မွာ သူလဲေလ်ာင္းေနတာကို ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ေကာင္ေလးခင္းေပးခဲ့တဲ့ အိပ္ရာထက္မွာ သူတစ္ဖဝါးမွ မခြါရက္ခဲ့ပါဘူး။ ဆာေလာင္ျပီး သူေသဆံုးခဲ့တာျဖစ္တယ္။ သူ႔အိတ္ထဲ ရွာေဖြၾကည့္ေတာ့ ကိတ္ေျခာက္ အစား ေက်ာက္ခဲတစ္ခ်ဳိ႕ပဲ ေတြ႔ခ့ဲရတယ္။ တကယ္ဆို ကိတ္ေျခာက္ေတြက ၈ခ်ပ္ မက်န္ဘဲ ၄ခ်ပ္ပဲ က်န္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေကာင္ေလးကို သူတကယ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့မိလို႔ ကိတ္ေျခာက္အားလံုး ေကာင္ေလးကို ခဲြေဝေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးေခါင္းေဆာင္ သူ႔ကိုေတြ႔ခဲ့ခ်ိန္မွာ သူတစ္ကိုယ္လံုး ေအးစက္ေတာင့္တင္းေနပါျပီ။ သူ႔လက္ထဲမွာ စာရြက္တစ္ရြက္ကို တင္းတင္းေလး ဆုတ္ကိုင္ထားတယ္။ "သူျပန္လာခ်ိန္ထိ ကြ်န္မေတာင့္ခံႏိုင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ကို ေျပာမျပပါနဲ႔... သူ႔ဘဝနဲ႔သူ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစ"။ အခ်စ္ ဘာေၾကာင့္ လွပရသလဲ? အခ်စ္လွပရျခင္းက မျပည့္စံုျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ လူတစ္ခ်ဳိ႔က လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုကို ဘဝတစ္ခုလံုးနဲ႔ သိမ္းပိုက္ထားခဲ့တယ္.......။
အရမ္းၾကိဳက္တဲ့Fwd mail ေလးကိုျပန္မၽွေဝေပးလိုက္တာပါရွင္...
ခင္တဲ့ နွင္းဆီ
Post a Comment
Blogger Facebook DisqusComment ေပးရန္ ညာဘက္ေထာင့္မွ Blogger or Facebook or Disqus ကုိႏွိပ္ပါ။