ဒီ့အတြက္ ဘယ္သူေတြမွာ အျပစ္ရိွလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ သဲသဲကြဲကြဲ သိခ်င္ပါတယ္။

လက္မွတ္တစ္ေစာင္ရဖို႔ စစ္ပြဲတစ္ပြဲ တုိက္သလုိ ႀကိဳးစားခဲ့ရတာေတြ၊ (၂)ေထာင္တန္တဲ့ ရိုးရိုးတန္းလက္မွတ္ကို (၃)ေသာင္းထိ ေပးၾကည့္ခဲ့တာေတြက ပရိသတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ႀကီးမားေနလဲဆိုတာ သိသာပါတယ္။ ထုိင္းနဲ႔ပြဲမတုိင္ခင္ကတည္းက အဲဒီေလာက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ အရင္းအႏီွးေတြ ႀကီးမားေနတဲ့အတြက္ ျဖစ္မလာခဲ့ရင္ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီပုိ႔စ္ေလးကို ေရးတင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

သန္း ၆၀ ေသာ ျမန္မာလူထုရဲ အႀကီးမားဆံုး အိမ္မက္ကို ရိုက္ခ်ိဳးခဲ့တဲ့ တရားခံအျဖစ္ ပတ္ေဆာင္ဟြာ ေပၚထြက္လာပါၿပီ။ ဒီေနရာမွာ သူတစ္ေယာက္တည္းလား၊ အျခားသူေတြေကာ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြလည္း ရိွသင့္ပါတယ္။

ပတ္ေဆာင္ဟြာကို အိမ္မျပန္ေစခ်င္ေသးပါဘူး။ သူေျပာခဲ့တဲ့ head to head မသိဘူး ဆိုတဲ့ စကားရယ္။ သူ႔လက္ေထာက္နည္းျပ (ကိုရီးယား) ရဲ႕ head to head ဆိုတာ တကယ္မသိခဲ့ပါဘူးဆိုတဲ့ စကားရယ္။ သူ႔(ပတ္)ကို က်န္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ တာ၀န္ရိွသူေတြ တကယ္ ေျပာခဲ့လား၊ မေျပာခဲ့ဘူးလား ဆိုတာကို မီဒီယာမ်ား အေနနဲ႔ သဲသဲကြဲကြဲ ေမးျမန္းခြင့္ ရသင့္ပါတယ္။ အခုက သတင္းေတြက အစံုျဖစ္ေနတယ္။ ဘာသာျပန္ကလည္း အဲဒါကို ဘာသာ မျပန္ခဲ့ဘူးဆိုတာလည္း ၾကားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ပတ္ေဆာင္ဟြာ အတူတကြ ျပဳလုပ္မယ့္ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲကို ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပတ္ကို အိမ္ျပန္မပို႔ပါနဲ႔ဦး။

ေနာက္တစ္ခုက အေရးႀကီးတဲ့ ပြဲရိွတယ္။ ဒီခ်ိန္မွာ ကစားသမားနဲ႔ နည္းျပခ်ဳပ္ ျပႆနာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဖတ္ရပါတယ္။ ဒါဟာ ျဖစ္သင့္ပါသလား။ ရင္ဘတ္ေပၚ လက္တင္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္းဆိုလုိက္တာနဲ႔ သင္တုိ႔ကိုယ္ သင္တုိ႔ မပိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သင္တို႔ကို ႏိုင္ငံနဲ႔ ျပည္သူလူထုက ပိုင္သြားပါၿပီ။

စဥ္းစားစရာေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မက္ခဲ့တဲ့ ခ်န္ပီယံ အိမ္မက္ကေတာ့ ၿပီးဆံုးသြားပါၿပီ။ သု၀ဏၰကြင္းမွာ လာၾကည့္တဲ့ ပရိသတ္တင္ မကပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ တႏွံ႔တလ်ားက သန္း(၆၀)ေသာ ျပည္သူေတြ ငိုေၾကြးခဲ့ရပါတယ္။

ဒီ့အတြက္ ဘယ္သူေတြမွာ အျပစ္ရိွလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ သဲသဲကြဲကြဲ သိခ်င္ပါတယ္။ ေသခ်ာခ်င္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဒီလူေတြကို တမ်ိဳးသားလံုးက မုန္းေတာ့မွာ မုိ႔လုိ႔ပါ။

 

U Bo Htun