ႏြားစားေသာနဂါးႏွင့္ လာဘ္စားၿပီး ဥပေဒမ်က္ကြယ္ျပဳသူမ်ား

---------------
ေရးသားသူ- ၿငိမ္းခ်မ္း၊ ရဲေနာင္၊ ေမာင္တာ

ေစ်းေကာင္းရသျဖင့္ ယခုႏွစ္ဧၿပီလက အိမ္ရွိခိုင္းႏြားကို ေရာင္းလိုက္ေသာ ေဒၚစန္းေဌးတစ္ေယာက္ သူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေနာင္တရေနေလၿပီ။ ယခုအခါ သူႏြားျပန္၀ယ္လိုေသာ္လည္း ေစ်းႀကီးလြန္း၍ ျပန္မ၀ယ္ႏုိင္ေတာ့ပါ။

လြန္ခဲ့ေသာတစ္ႏွစ္က ခိုင္းႏြားတစ္ေကာင္လွ်င္ က်ပ္ေလးသိန္း၀န္းက်င္တန္ဖိုးရွိရာမွ ယခုႏွစ္တြင္ က်ယ္ဆယ္သိန္းခန္႔အထိ ရွိေနပါၿပီ။

“ေစ်းေကာင္းရၿပီဆုိၿပီး ေရာင္းလုိက္တာ။ အခုႏြားေစ်းက အရမ္းႀကီးေနေတာ့ ဘယ္လိုမွ ျပန္မ၀ယ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး”ဟု ေညာင္ဦးၿမိဳ႕နယ္ သစ္ေထာင့္ေတာင္ေက်းရြာမွ ေတာင္သူေဒၚစန္းေဌးက အားေလွ်ာ့ေသာေလသံျဖင့္ ေျပာသည္။

အိမ္နီးခ်င္းတ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွ ျမန္မာႏုိင္ငံထြက္ ႏြားမ်ားကုိ ၂ ႏွစ္အတြင္း နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ အဆမတန္၀ယ္ယူေနမႈေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ ေစ်းမ်ားျမင့္တက္လာျခင္းျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႏြားကိုအဓိကထား၍ လုပ္ကိုင္ၾကရေသာ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားအေနျဖင့္ ခုိင္းႏြားရွားပါးမႈ ႀကံဳေတြ႕ေနရၿပီး ၀ယ္ယူစားသံုးသူမ်ားမွာလည္း အမဲသားေစ်းႏႈန္း ျမင့္တက္မႈကို ခံစားေနရၿပီျဖစ္သည္။

တ႐ုတ္နဂါးႀကီးဆီသို႔ ႏြားေမွာင္ခုိ အဓိကတင္ပို႔ေသာေနရာျဖစ္သည့္ ရွမ္းျပည္နယ္ႏွင့္ ခိုင္းႏြားအမ်ားဆံုးထြက္ရွိေသာ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းေဒသမ်ားမွာ ယခုအခါ ခုိင္းႏြားရွားပါးမႈႏွင့္ ဆုိးရြားစြာ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ေနရေသာ ေနရာမ်ားျဖစ္သည္။

ႏြားအေကာင္ေရ ပိုလွ်ံေနေသာေၾကာင့္ အျခားတိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္မ်ားသို႔ပါ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ေနရေသာ မေကြးႏွင့္ စစ္ကိုင္းတိုင္းတို႔မွာ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ႏြားရွားပါးမႈႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ေနရၿပီျဖစ္သည္။

“ဒီဘက္မွာ ေရာင္းစရာႏြားလည္း မက်န္ေတာ့ဘူး။ လယ္ထြန္ဖို႔လည္း ႏြားေတြမရွိေတာ့ဘူး”ဟု တ႐ုတ္ျပည္သို႔ တရားမ၀င္ ႏြားမ်ားတင္ပို႔ေနေသာ ေနရာတစ္ခုျဖစ္သည့္ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း ေနာင္ခ်ဳိၿမိဳ႕နယ္ ဆမၼဆယ္ေက်းရြာမွ ႏြားတင္ပို႔ေနမႈကို ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႕ေနရသူ ေဒသခံေတာင္သူဦးၫြန္႔ေ၀က ႏုိ၀င္ဘာ ၇ ရက္တြင္ ေျပာပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဦးၫြန္႔ေ၀တို႔ေဒသတြင္ ႏြားေစ်းႀကီးလြန္းေနၿပီး ခိုင္းႏြားလည္း ရွားပါးလြန္းကာ ၀ယ္ႏုိင္ေသာသူလည္း မရွိသေလာက္ပင္။ သူလည္း ကၽြဲတစ္ေကာင္ႏွင့္သာ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးေနရသည္။

ခိုင္းႏြားရွားပါးေသာေၾကာင့္ လယ္ထြန္စက္မ်ားျဖင့္ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးလွ်င္ သီးႏွံထြက္ႏႈန္းမွာ ႏြားမ်ားျဖင့္ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးသေလာက္ သီးႏွံအထြက္တိုးမႈမေကာင္းေၾကာင္း ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ေတာင္ယာလုပ္ကိုင္သူမ်ားကဆိုသည္။

လယ္ထြန္စက္ျဖင့္ ထြန္ယက္ေသာအခါ ႏြားႏွင့္ထြန္ယက္သေလာက္ ထယ္ေရးမေၾကပဲ၊ သီးႏွံအထြက္ပုိနည္းၿပီး ႏြားျဖင့္ထြန္ယက္မႈသည္ လုိခ်င္သလုိ ထြန္ယက္စုိက္ပ်ိဳးႏုိင္ေသာေၾကာင့္ သီးႏွံပုိထြက္သည္ဟု ေနာင္ခ်ိဳၿမိဳ႕နယ္ရိွ ေတာင္သူမ်ားကေတာ့ဆုိသည္။

ငါးရက္တစ္ႀကိမ္ျပဳလုပ္ေလ့ရွိေသာ အညာေဒသႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ရွိ ေဒသတြင္းႏြားပြဲေစ်းမ်ားတြင္ ေရာင္းခ်လွ်င္ ရရွိႏိုင္ေသာေစ်းႏႈန္းႏွင့္ တစ္ဖက္ႏိုင္ငံသို႔ ေမွာင္ခိုတင္ပို႔လွ်င္ရမည့္ အျမတ္အစြန္းက ႏြား၀ယ္ေရာင္းလုပ္သူကုန္သည္မ်ားအတြက္ မည္သည့္ေနရာတြင္ ေရာင္းခ်ရမည္ဆိုသည့္အခ်က္ကုိ စဥ္းစားစရာမလိုေတာ့ေပ။

ႏြားပြဲစားေစ်းမ်ားမွ ႏြားမ်ားကို ႏြားပြဲစားမ်ားမွတစ္ဆင့္ အဓိက၀ယ္ယူၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းရွိ ေနာင္ခ်ဳိႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕တို႔တြင္ စုရပ္ထားရွိသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ႏြားမ်ားကို လူျဖင့္ဆြဲ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၁၂ ဘီးကားမ်ားျဖင့္ တင္၍ေသာ္လည္းေကာင္း တ႐ုတ္ျပည္သို႔ ေန႔စဥ္တရားမ၀င္တင္ပို႔လ်က္ရွိသည္။ ၁၂ ဘီးကားတစ္စီးလွ်င္ ႏြားအေကာင္ေရ ၂၂ ေကာင္ထည့္ကာ တင္ပို႔ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ႏြားမ်ားကို လူျဖင့္ဆြဲၿပီး ကုန္းေၾကာင္းျဖင့္သြားလွ်င္ လူတစ္ေယာက္ကုိ ႏြားႏွစ္ေကာင္ဆြဲ၍သြားေၾကာင္း ဆမၼဆယ္ေဒသခံမ်ားကေျပာသည္။

ယခုေဆာင္းပါးေရးရန္အတြက္ ေနာင္ခ်ဳိၿမိဳ႕နယ္သို႔ ႏုိ၀င္ဘာ ၇ ရက္က သြားစဥ္အခါမွာပင္ တ႐ုတ္ျပည္သို႔တင္ပို႔ရန္ ဆမၼဆယ္ေက်းရြာ လယ္ကြင္းမ်ားတြင္ထားေသာ တင္ေဆာင္မည့္ႏြားမ်ားႏွင့္ အဆိုပါ ၁၂ ဘီးကား ၁၀ စီး၀န္းက်င္ကို ေနာင္ခ်ဳိလမ္းခြဲ၌ ရပ္နားထားသည္ကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရသည္။

အမွန္ေတာ့ ကၽြဲ၊ ႏြား၊ ဆိတ္ အေကာင္လိုက္သာမက ေအးခဲအမဲသားကိုပါ ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားသို႔ တင္ပို႔ခြင့္ပိတ္ပင္ထားၿပီး အေကာက္ခြန္ဥပေဒအရသာမက အေရးႀကီးပို႔ကုန္၊ သြင္းကုန္ဥပေဒျဖင့္ပါ တားျမစ္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ တ႐ုတ္သို႔ တရားမ၀င္တင္ပို႔ေနေသာ ႏြားစီးေၾကာင္းႀကီးက ျမင္သာလြန္းလွသည္။ တရားမ၀င္တင္ပုိ႔ေသာေၾကာင့္ တုိင္းျပည္အတြက္ အခြန္အခမရဘဲ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ရွိ အစုိးရ၀န္ထမ္းအခ်ဳိ႕သာ လာဘ္လာဘရကာ ႏိုင္ငံ့ဘ႑ာေငြမ်ား ဆုံးရႈံးေနသည္။

လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ေနာင္ခ်ဳိမွ ငါးရက္လွ်င္ ႏြားအေကာင္ေရ တစ္ေထာင္ခန္႔ႏွင့္ ေအာင္ပန္းမွ ငါးရက္လွ်င္ ႏြားအေကာင္ေရ သံုးေထာင္၀န္းက်င္ တင္ပို႔ေနၿပီး ထုိစုရပ္ႏွစ္ခုမွ ပ်မ္းမွ်တစ္ရက္လွ်င္ တရားမ၀င္ႏြားတင္ပို႔မႈမွာ အေကာင္ေရရွစ္ရာခန္႔ရွိေနသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသို႔ ႏြားတင္ပို႔မႈမ်ားသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ႏွစ္ ၀န္းက်င္ကတည္းက ပို႔ေဆာင္ေနေသာ္လည္း ယခု ၂ ႏွစ္အတြင္းမွ ပုိမ်ားလာျခင္းျဖစ္သည္။

ယခုအေကာင္ေရႏႈန္းျဖင့္ ဆက္လက္တင္ပို႔ေနပါက ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လာမည့္တစ္ႏွစ္၊ ၂ ႏွစ္အတြင္း ခုိင္းႏြားရွားပါးလြန္းၿပီး လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္ အခက္ေတြ႕မည္ျဖစ္သလို အမဲသားေစ်း ေခါင္ခိုက္မည့္အေျခအေနႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရဖြယ္ရွိသည္ဟု ႏြားပြဲေစ်းမ်ားတြင္ လုပ္ကိုင္ေနေသာ ႏြားပြဲစားမ်ားက တညီတၫြတ္တည္းေျပာသည္။

ယခုအတိုင္း ဆက္လက္တင္ပို႔ေနမည္ဆိုပါက ေနာက္ ၂ ႏွစ္အၾကာတြင္ ႏြားမ်ားမွာ မ်ဳိးသုဥ္းေပ်ာက္ကြယ္ႏိုင္ၿပီး သယံဇာတကဲ့သို႔ ရွားပါးႏိုင္ေၾကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းအဖဲြ႕ခ်ဳပ္မွ ဒုတိယဥကၠ႒ ဦးလႈိင္ျမင့္ဦးကသုံးသပ္သည္။

ႏြားေစ်းေကာင္းရရိွေနေသာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံအလယ္ပုိင္း အခ်ိဳ႕ေဒသမ်ားတြင္ မေရာင္းခ်ဘဲ ငယ္ေမြးၿခံေပါက္ႏြားမ်ားကုိသာ အားကုိးအားထားျပဳ၍ လုပ္ကုိင္ေနၾကသူမ်ားလည္း ရိွေနဆဲပါ။

“ႏြားေရာင္းမယ္လုိ႔ေျပာရင္ ႏွစ္ရက္မၾကာဘူး။ ဘယ္ေတြကမွန္းမသိဘူး။ လာ၀ယ္ၾကတယ္။ ဒီဘက္မွာေတာ့ သိပ္မေရာင္းဘူး”ဟု မေကြးတုိင္း၊ နတ္ေမာက္ေဒသခံ ေတာင္သူတစ္ဦးကေျပာသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းမွ ႏြားမ်ားမွာ ေမြးျမဴေရးႏြားမဟုတ္ဘဲ သဘာ၀အစားအစာမ်ားျဖစ္သည့္ ျမက္၊ ႏြားစာမ်ားကိုစားသံုးၿပီး အရသာအလြန္ေကာင္းမြန္ေသာေၾကာင့္ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးမ်ားက အထူးႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေၾကာင္း ႏြားတင္ပို႔ေနသူမ်ားကဆုိသည္။

ျမန္မာႏြားမ်ားသည္ လွ်ာနာ၊ ခြာနာေရာဂါျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္ တ႐ုတ္အစိုးရက ျမန္မာျပည္မွႏြားမ်ားကို တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသို႔ ႏြားအေကာင္လိုက္တင္ပို႔ခြင့္ လံုး၀ပိတ္ပင္ထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ခုိးသြင္းလာေသာႏြားမ်ားကို မူဆယ္ၿမိဳ႕အနီးတစ္၀ိုက္တြင္ သတ္ျဖတ္ၿပီး ကယ္ရီလမ္းေၾကာင္းျဖင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသုိ႔ တင္ပို႔ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ က်ယ္ေခါင္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ေသာ ျမန္မာတစ္ဦးကေျပာသည္။

“တ႐ုတ္မွာ အမဲသားေစ်းေကာင္းလို႔ ဆက္တိုက္ပို႔ေနတာ။ သိပ္မကိုက္ရင္လည္း အဆင္ေျပမယ့္ၿမိဳ႕ေတြကို ပို႔ေနတာလို႔ၾကားတယ္”ဟု ၎ကဆိုသည္။

တ႐ုတ္သို႔ တရားမ၀င္ ေကာင္ေရမ်ားစြာတင္ပို႔ေသာ ႏြားစီးေၾကာင္းေၾကာင့္ သက္ေရာက္မႈကေတာ့ ေစ်းတုိင္း၊ အိမ္တိုင္းလုိလုိသို႔ ေရာက္ေနသည္။ ယခင္ကာလ ျပည္တြင္းေစ်းကြက္တြင္ အမဲသားတစ္ပိႆာလွ်င္ ေလးေထာင္က်ပ္ေစ်းသာရွိေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ အမဲသားတစ္ပိႆာလွ်င္ က်ပ္ရွစ္ေထာင္ေစ်းထိ ေပး၀ယ္ယူေနရသည္။ ယခင္က ေအာက္ေျခလူတန္းစားမ်ားမွာ အသားဟင္းစားလွ်င္ ေစ်းခ်ဳိေသာအမဲသားကုိ စားၾကေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ တစ္ပိႆာလွ်င္ က်ပ္ေလးငါးေထာင္သာေပးရေသာ ၾကက္သားႏွင့္၀က္သားကို ေျပာင္းလဲစားသံုးေနၾကၿပီျဖစ္သည္။

“အမဲသားေပါတဲ့ဒီေနရာမွာေတာင္ အမဲသားကိုမစားႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး”ဟု ပုဂံေညာင္ဦးၿမိဳ႕နယ္ မုိးနတ္ကုန္းေက်းရြာမွ အိမ္ရွင္မတစ္ဦးျဖစ္သူ မၾကည္ၾကည္၀င္းကေျပာသည္။

ေမြးျမဴေရး၊ ေရလုပ္ငန္းႏွင့္ ေက်းလက္ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး၀န္ႀကီးဌာနကလည္း ခိုင္းႏြားမ်ားမျပဳန္းတီးေရးအတြက္ သားသတ္လိုင္စင္(စီ)စနစ္ကို ဖ်က္သိမ္း၍ သင့္ေလ်ာ္သည့္စနစ္တစ္ခုျဖင့္ အစားထုိးရန္ ေဆာင္ရြက္ေနသည္ဟုဆိုပါသည္။

၂၀၁၀ ေမလ ၁၂ ရက္တြင္ ကုမၸဏီႏွစ္ခုကို မေလးရွားႏုိင္ငံသို႔ ပင္လယ္ေရေၾကာင္းမွတစ္ဆင့္ ႏြားႏွင့္ဆိတ္မ်ား တရား၀င္တင္ပို႔ခြင့္ျပဳခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ သက္ဆုိင္ရာက ျပန္လည္တားျမစ္ခဲ့သည္။

နယ္ေက်ာ္ႏြားမ်ားျဖစ္လွ်င္ သက္ဆုိင္ရာအာဏာပိုင္မ်ားက ဖမ္းဆီးအေရးယူမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည္ဆိုေသာ္လည္း ေဒသလိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရ၏ ခြင့္ျပဳမိန္႔ပါမစ္ျဖင့္ နယ္ေက်ာ္ႏြားတင္ပို႔လွ်င္ ရႏိုင္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ မေကြးတိုင္း နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ ေလးအိမ္ႏြားပြဲေစ်းမွ ႏြားမ်ားကို လိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ မႏၲေလးတိုင္း၊ မိတၳီလာႏြားပြဲေစ်းသို႔ တင္ပို႔ခြင့္ျပဳရသည္ဟု ေလးအိမ္ႏြားပြဲေစ်းမွ ဦးမန္းကေျပာျပသည္။

“အဓိကပို႔တာက ႏြားပြဲေစ်းတစ္ခုကေနတစ္ခု ၾကားခံၿပီး ပို႔ေနၾကတာ။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ခြင့္ျပဳမိန္႔ပါမစ္နဲ႔၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း လမ္းေၾကာင္းရွင္းၿပီး တ႐ုတ္ကိုပို႔ၾကတာ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပါမစ္တစ္ခုပဲ ထုတ္ေပး၊ တစ္ေခါက္သယ္လို႔ရတာကို သံုးေလးေခါက္ရေအာင္သယ္ေပးမယ္”ဟု မိတၳီလာၿမိဳ႕ ေဒသခံျဖစ္ၿပီး လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္တာ သားသတ္လိုင္စင္(စီ) လုပ္ကိုင္ခဲ့ဖူးသူတစ္ဦးကေျပာသည္။

ယခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီမွ စက္တင္ဘာလလယ္ထိ တရားမ၀င္ႏြားတင္ပို႔မႈ ၃၀၀ ေက်ာ္တြင္ ႏြားအေကာင္ ၄၀၀၀ ေက်ာ္ ဖမ္းဆီးႏုိင္ခဲ့သည္ဟု ျမန္မာႏုိင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕၏ စာရင္းဇယားမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

“ခိုင္းႏြားရွားလို႔ လံုး၀ခြင့္မျပဳထားပါဘူး။ ျပည္နယ္အစိုးရကလည္း ဖြင့္ေပးပိုင္ခြင့္မရွိပါဘူး။ အခုေလာေလာဆယ္ တိရစာၦန္အေကာင္ကို ဘယ္ႏုိင္ငံမွ တင္ပို႔ခြင့္လုပ္တာမရွိေသးပါဘူး”ဟု ေမြးျမဴေရး၊ ေရလုပ္ငန္းႏွင့္ ေက်းလက္ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ ႐ံုးအဖြဲ႕မွဴးဦးလွထြန္းကဆိုပါသည္။

ေမွာင္ခိုတင္ပို႔မႈမ်ားေၾကာင့္ ေဒသတြင္း ခိုင္းႏြားရွားပါးမႈႀကံဳေတြ႕လာရၿပီး သက္ဆုိင္ရာအေနျဖင့္ အထိုင္အဖြဲ႕၊ ေရြ႕လ်ားအဖြဲ႕မ်ားျဖင့္ ၾကပ္မတ္စစ္ေဆးဖမ္းဆီးေနသည္ဟု မႏၲေလးတိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရအဖြဲ႕ စိုက္ပ်ဳိးေရးႏွင့္ေမြးျမဴေရး၀န္ႀကီး ဦးျမင့္သန္းကေျပာသည္။

ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း ႏြားတင္ပို႔မႈစုရပ္ျဖစ္ေသာ ေနာင္ခ်ဳိၿမိဳ႕သို႔ အလယ္ပိုင္းေဒသမွ ေက်ာက္ေျမာင္း-လက္ပံလွ-ေနာင္ခ်ဳိ၊ ျမင္းမူ-ေျမာင္-ႏြားထုိးႀကီး-ျမင္းၿခံ-ေနာင္ခ်ဳိ၊ မႏၲေလး-ေမၿမိဳ႕-ေနာင္ခ်ဳိ စသည့္လမ္းေၾကာင္းမ်ားရွိၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း၊ ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕သို႔ သာစည္၊ ရမည္းသင္း၊ ဘုရားငါးဆူ၊ ေအာင္ပန္းစေသာ ႏြားတင္ပို႔သည့္လမ္းေၾကာင္းရွိသည္ဟု ႏြားပြဲစားအမ်ားစုကဆိုသည္။

ထို႔အျပင္ တ႐ုတ္ႏွင့္ထိစပ္လ်က္ရွိေသာ ကခ်င္နယ္တြင္လည္း ျမစ္ႀကီးနား-ဗန္းေမာ္-လိုင္ဇာလမ္းေၾကာင္းမွတစ္ဆင့္ တစ္ရက္လွ်င္ ႏြားအေကာင္ေရ ၇၀ ခန္႔ တရားမ၀င္တင္ပို႔ေနသည္။

“ႏြားေတြျမင္ေတြ႕ေနရတာ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ဖမ္းလည္းခဏပဲ ။ေနာက္ေန႔ျပန္ၿပီးတင္ပို႔ေနတာပဲ။ ဖမ္းတုန္းေတာ့ ခဏေရွာင္ေနၾကတာ။ ေနာင္ခ်ဳိက အာဏာပိုင္ေတြကလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ မတားဆီးၾကဘူး”ဟု ဦးၫြန္႔ေ၀ကေျပာသည္။

ခိုင္းႏြားေပါမ်ားရာေဒသမ်ားျဖစ္သည့္ စစ္ကိုင္း၊ မႏၲေလး၊ မေကြးတိုင္းတို႔တြင္ အသင့္အတင့္ရွိေသာ ခုိင္းႏြားတစ္ေကာင္လွ်င္ အမ်ားဆံုးက်ပ္ဆယ္သိန္းထိရွိေသာ္လည္း တ႐ုတ္သို႔တင္ပို႔လွ်င္ က်ပ္ဆယ့္ငါးသိန္းခန္႔ထိ ရရွိေနေၾကာင္း ႏြားပြဲစားမ်ားကေျပာသည္။ တရားမ၀င္ႏြားတင္ပို႔ရာတြင္ စတင္၀ယ္ရေသာေနရာမွ တ႐ုတ္နယ္စပ္အေရာက္ ႏြားတစ္ေကာင္လွ်င္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ျဖတ္သန္းခလိုင္းေၾကး တစ္သိန္းနီးပါးေပးရသည္ဟု ႏြားကုန္သည္မ်ားကဆုိသည္။

တရားမ၀င္ႏြားသယ္ေဆာင္ရာတြင္ သက္ဆုိင္ရာၿမိဳ႕နယ္မွ အာဏာပိုင္မ်ား၊ စည္ပင္၊ ေထာက္လွမ္းေရး၊ အေကာက္ခြန္ႏွင့္ ျဖတ္သန္းရာေဒသမ်ားတြင္ ႏြားမ်ားထားရွိရန္အတြက္ ေဒသခံမ်ားအား အခေၾကးေငြေပးရသည္ဟု ႏြားကုန္သည္အခ်ဳိ႕ကေျပာသည္။

“ဒီေနရာမွာ ေစ်းခ်ဳိရင္ ဒီေနရာကိုလာ၀ယ္တယ္။ ႏြားပြဲေစ်းတစ္ခုမွာ ေတာင္သူအစစ္အမွန္ လာ၀ယ္တယ္ဆုိတာ ေလးငါးဦးထက္မပိုဘူး။ ေတာင္သူက ဒီေစ်းႏႈန္းကိုလည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး”ဟု ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာ ႏြားပြဲစားျပဳလုပ္လာသူတစ္ဦးျဖစ္သူ မိတၳီလာၿမိဳ႕မွ ဦးျမင့္ေအာင္ကေျပာသည္။

ေတာင္သူမ်ားမွာ ခိုင္းႏြားျဖင့္ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္မႈနည္းပါးလာၿပီး ယခင္က ႏြားထြန္ရွဥ္းႏွစ္ရွဥ္းရွိသူသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ တစ္ရွဥ္းသာရွိေတာ့သလို ယခင္က ႏြားထြန္ရွဥ္းတစ္ရွဥ္းရွိသူသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ႏြားမမ်ားျဖင့္ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးေနသူမ်ားလည္းရွိသည္။ လယ္ထြန္စက္တစ္စီးလွ်င္ ၁၆ သိန္းနီးပါးရွိေနေသာေၾကာင့္ ေတာင္ယာလုပ္ငန္းလုပ္ရန္ ခုိင္းႏြားရွားပါးလာေသာ ေဒသမ်ားရွိ ေတာင္သူမ်ားသည္ ခုိင္းႏြားထြန္ရွဥ္းရွိေသာအိမ္၏ အငွားႏြားထြန္ရွဥ္းမ်ားကိုသာ အသံုးျပဳၾကသည္။

“ကိုယ့္ႏိုင္ငံကေန သူမ်ားႏုိင္ငံကို ထြက္တာသာလြယ္တာ။ ကုန္သြားလို႔ သူမ်ားႏုိင္ငံကျပန္သြင္းရင္ မလြယ္ေတာ့ဘူး”ဟု မိတၳီလာၿမိဳ႕မွ ႏြားပြဲစားလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္သူ ဦးျမင့္သိန္းကေျပာသည္။

ႏြားတစ္ရွဥ္းေထာင္ဖို႔စိတ္ကူးက ေဒၚစန္းေဌးတြင္ရွိေနဆဲ။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏြားေစ်းျပန္က်လာမည့္ မေရရာေသာအခ်ိန္ကာလတစ္ခုကို ေဒၚစန္းေဌးတစ္ေယာက္ ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္။

ဓာတ္ပုံ- ၿငိမ္းခ်မ္း

 

 Ref : http://www.oppositeyes.info/