ကၽြန္ေတာ္ ေလထီးစစ္သား (သို႔မဟုတ္) မိုးက်ေရႊကိုယ္

ယခု တစ္ေလာ ဂ်ာနယ္မ်ား၊ စာေစာင္ မ်ားတြင္ တပ္မေတာ္မွ ေျပာင္းေရႊ႕ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ လာသည့္ အရာရွိ မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ အျမင္ မၾကည္လင္ မႈမ်ား ေတြ႕ေနရပါသည္။ ေလထီး စစ္သားဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ မိုးက် ေရႊကိုယ္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း ေခၚဆုိေနၾက သည္ကို ၀မ္းနည္း ဖြယ္ရာ ေတြ႕ရွိ ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ လုပ္သက္ ၁၅ ႏွစ္ (စတင္ခန္႔အပ္ ကတည္းက လက္ေထာက္ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ၊ ယခုလည္း လက္ေထာက္ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာသာ ျဖစ္ပါသည္) အတြင္း ကၽြန္္ေတာ္ ကၽြမ္းက်င္သည့္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ (သို႔) စီမံခန္႔ခဲြမႈ ကိုသာ တာ၀န္ယူခဲ့ ရပါသည္။ တပ္မေတာ္မွ အဆင့္ဆင့္ ေလ့က်င့္ေပး လုိက္သည့္ သင္တန္း မ်ားေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ စစ္ဆင္ေရး တာ၀န္အျပင္ ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ၊ ေရွ႕တန္းေရး/ ေထာက္အရာရွိ၊ တပ္ေထာက္ ဗိုလ္ႀကီး၊ တပ္ေရး ဗိုလ္ႀကီး တာ၀န္မ်ား ထမ္းေဆာင္ ခဲ့၍ ယခု စီမံခန္႔ခဲြေရး ဌာန ဌာနမွဴး တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ရာတြင္ အခက္အခဲ မရွိခဲ့ပါ။ ဘာမွ မတတ္ဘဲ အထက္မွ ေန၍ တတ္ေယာင္ ကားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ ေနသည္ ဆုိသည့္ အသံုးအႏႈန္းမ်ား မသံုးသင့္ဟု ထင္ပါသည္။

စစ္ဖက္၊ အရပ္ဖက္ လုပ္သက္ေပါင္း ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ၿပီး၊ အရာထမ္း သက္ ၂၆ ႏွစ္ ေက်ာ္ခ်ိန္တြင္ ယခုခ်ိန္ထိ ၁၅ ႏွစ္လံုးလံုး လက္ေထာက္ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ ရာထူးျဖင့္သာ ရွိေန ခဲ့ပါသည္။ လာဘ္စားရန္ မဆုိႏွင့္ ျပည္သူႏွင့္ ထိေတြ႕ ရသည့္ ဌာန မဟုတ္၍ မည္သူမွ်လည္း လာဘ္မေပး ခဲ့ပါ။ မိမိတုိ႔ တက္ေရာက္ ခဲ့သည့္ အမိ စစ္တကၠသိုလ္ မွလည္း ကိုယ္က်င့္ တရားႏွင့္ ပတ္သက္၍ တန္ဖုိး ထားရန္ ေလးေလး နက္နက္ သင္ၾကား ခဲ့ရပါသည္။ ယခုအခ်ိန္ထိ ႐ံုးမွ ေပးသည့္ တိုက္ခန္း က်ဥ္းေလးတြင္ ေနထိုင္ၿပီး ႐ံုးမွ ဖယ္ရီ TE ကားအုိႀကီး ေခါင္ခန္းတြင္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ ၀န္ထမ္းငယ္ တစ္ဦးႏွင့္ အတူ ပူပူ ေလာင္ေလာင္ႏွင့္ စီး၍ ႐ံုးတက္ ေနခဲ့ ရပါသည္။ ကိုယ္ပိုင္ ေျမကြက္၊ အိမ္ခန္း မရွိ သလို ကိုယ္ပိုင္ကား မေျပာႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ ဆိုင္ကယ္ေတာင္ မရွိခဲ့ ပါ။ ရသည့္ လစာ ၂ သိန္းနီး ပါးႏွင့္ ေက်ာင္းသား/သူ ကေလး ၂ ဦး၊ ေရာဂါသည္ ဇနီးႏွင့္ အတူ ေလာက္ငွ ေအာင္ စား၍ အဆင့္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ ေနထိုင္ေရး ႀကိဳးစား ေနရသူ ျဖစ္ပါသည္။

တယ္လီဖုန္း ဆုိလွ်င္လည္း ယခု ႐ံုးမွ မဲေပါက္သည့္ CDMA 800 MEC (၁၅၀၀) ဖုန္းသာ အေပါစား ဟန္းဆက္ျဖင့္ ကိုင္ခဲ့ ရပါသည္။ ၀န္ႀကီးဌာန ေရာက္ၿပီး Mazda Jeep ၂ ႀကိမ္၊ ေရႊမန္းသူ အျမန္ယာဥ္ ၁ ႀကိမ္ စုစုေပါင္း ၃ ႀကိမ္ ယာဥ္ တိမ္းေမွာက္၍ ၀ဲဘက္ ေျခေထာက္ ေျခက်င္း၀တ္တြင္ steel ေခ်ာင္း ထည့္ရျခင္း၊ လည္ပင္းႀကီး ေပါင္းတက္ျခင္း၊ ၀ဲဘက္ ညႇပ္႐ိုးႏွင့္ နံ႐ိုး ၆ ေခ်ာင္း ႀကိဳးျခင္း တုိ႔ခံစား ရၿပီး၊ ဒုကိ္ၡတ တစ္ပိုင္း ျဖစ္ေနပါသည္။ Myesthenia ေရာဂါျဖင့္ ယာဘက္မ်က္စိ ပိတ္က်ကာ အျမင္ အာ႐ံု နည္းေနခဲ့ပါသည္။ ယခုအခါ ထပ္မံ၍ ၀ဲဘက္ မ်က္စိပါ ပိတ္က်ကာ အျမင္အာ႐ံု နည္းပါး ခဲ့ပါသည္။ ၎အျပင္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၂ လပိုင္းတြင္ ၁ ႀကိမ္၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ၁ လပိုင္းတြင္ ၁ ႀကိမ္ အသက္႐ွဴ ၾကပ္လာ၍ အေရးေပၚ ေဆး႐ံု တက္ခဲ့ရာ ႏွလံုး ေသြးေၾကာက်ဥ္း ေရာဂါ ခံစား ေနရေၾကာင္း အလုပ္သမား ေဆး႐ံုအုပ္ႀကီး ထံမွ သိရွိခဲ့ရပါသည္။

၂၀၀၁ ခုႏွစ္ Mazda Jeep ကားေမွာက္၍ ကိုယ္ေရး အရာရွိ PSo ဘ၀မွ ဒုကိ္ၡတ ျဖစ္ၿပီး၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္သံုး ပစၥည္း ထုတ္လုပ္မႈ စက္႐ံု (အင္းတေကာ္)တြင္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ေနခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အတူ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ခဲ့သည့္ အလုပ္ ၀င္ခါစ BE ဘဲြ႕ရ အရပ္သား အရာရွိ ညီငယ္မ်ားမွာ ယခုအခါ DGM (ဒုတိယ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ) ရာထူးျဖင့္ စက္႐ံုႀကီး မ်ားတြင္ ေခတၱ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ ေနၾကၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔အျပင္၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ အလုပ္ စတင္ ၀င္ေရာက္ခဲ့သည့္ Bcom/Bcom ဘဲြ႕ရ လက္ေထာက္ မန္ေနဂ်ာ ညီမငယ္ မ်ားမွာ ယခုအခါ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး (အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ) မ်ားအျဖစ္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ေနၾကသည္ကို အားက် ဖြယ္ရာ ေတြ႕ျမင္ ရၿပီး သူတုိ႔အတြက္ ၀မ္းသာ ပီတိ ျဖစ္႐ံုမက မုဒိတာ ပြားမ်ား ခဲ့ရပါသည္။ လုပ္သက္ (၁၂/၁၃) ႏွစ္တြင္ (လက္ေထာက္ မန္ေနဂ်ာမွ မန္ေနဂ်ာ၊ လက္ ေထာက္ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ၊ ဒုတိယ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ၊ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ)အထိ ရာထူး အဆင့္ဆင့္ တုိးခဲ့သည္ မ်ားအား အားက်ခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ စက္မႈ ၂ ၀န္ႀကီး ဌာနသို႔ လက္ေထာက္ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာျဖင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ေ ရာက္ရွိ ခဲ့စဥ္က မိမိႏွင့္ အတူ လက္တဲြ၍ လုပ္ကိုင္ ခဲ့သည့္ မန္ေနဂ်ာမ်ားမွာ လက္ေထာက္ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ၊ ဒုတိယ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ၊ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ (ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး) ရာထူးမ်ား ရရွိခဲ့သည္ ကိုလည္း အားက် ေက်နပ္ ပီတိျဖစ္ၿပီး မုဒိတာ ပြားမ်ား ခဲ့ရျပန္ ပါသည္။

၎တုိ႔၏ လုပ္ငန္း သဘာ၀အရ ႏုိင္ငံျခားသို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ သြားရျခင္း၊ လူေနမႈ အဆင့္အတန္း ျမင့္မား လာျခင္းႏွင့္ ပိုင္ဆိုင္မႈ ႀကီးမားလာျခင္း၊ လုပ္ပိုင္ ခြင့္မ်ား တိုးတက္ လာျခင္း ကိုလည္း ပီတိျဖစ္၊ မုဒိတာ ပြားခဲ့ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ လုပ္သက္ (၁၂/၁၃) ႏွစ္ျဖင့္ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ (ၫႊန္ၾကားေရး မွဴး) ျဖစ္ေနသူမ်ား၊ လုပ္သက္ (၁၄/၁၅) ႏွစ္အတြင္း မိမိေအာက္မွ မန္ေနဂ်ာမ်ား၊ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ (ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး)အထိျဖစ္ ေနသူမ်ားအား ပီတိျဖစ္၊ မုဒိတာပြား ေနစဥ္မွာ လုပ္သက္ (၃၀) ေက်ာ္ အရာထမ္းသက္ (၂၆) ႏွစ္ေက်ာ္၊ လက္ေထာက္ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ ရာထူး သက္ (၁၅) ႏွစ္ရွိ မိမိတုိ႔လို အသြင္ေျပာင္း တပ္မေတာ္ အရာရွိ အၿငိမ္းစား မ်ားအား ေလထီး စစ္သား ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ မိုးက် ေရႊကိုယ္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း ေခၚဆိုမႈမ်ား အား စိတ္မေကာင္းျခင္း ႀကီးစြာျဖင့္ ၾကားေနရပါသည္။ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲ ခဲ့ရပါ သည္။

ယခုျဖစ္စဥ္ ကိုၾကည့္ပါက ေလထီး စစ္သား၊ မိုးက် ေရႊကိုယ္ဟု ေခၚဆိုရန္ သင့္/ မသင့္ သေဘာေပါက္ နားလည္ ႏိုင္မည္ ထင္ပါသည္။ မိမိတို႔အား ကိုယ္ခ်င္းစာ နားလည္ႏိုင္မည္ ဟုလည္း ထင္မိပါသည္။ တစ္ဆက္တည္း မွာပင္ တပ္မေတာ္ သားမ်ား အေပၚ အျမင္ မၾကည္လင္ မႈမ်ား ကိုလည္း ခံစား တင္ျပ လိုပါသည္။ ၁၉၈၃ တြင္ DSA တက္၊ ၁၉၈၇ တြင္ ေက်ာင္းဆင္း ဒုတိယ ဗိုလ္၊ ၁၉၈၈ တြင္ ဗိုလ္၊ ၁၉၉၁တြင္ ဗိုလ္ႀကီး တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ခဲ့ပါသည္။ ေက်ာင္းဆင္းၿပီး ပထမဆံုး တာ၀န္က်ရာ ခလရ (၃၅) (သာယာ၀တီ) တပ္ရင္းသို႔ ညေန (၆)နာရီ အခ်ိန္ သတင္း ပို႔ရာ ေနာက္ေန႔ မနက္ ၄ နာရီတြင္ လစာေပး အဖြဲ႕ အႀကံဳျဖင့္ ေရွ႕တန္းသို႔ ထြက္ခဲ့ ရပါသည္။ စစ္ဆင္ေရး ကာလမွာ (၁၀)လ၊ (၁၁) လၾကာ ျမင့္ၿပီး (၁)လ သာ ျပန္လည္ ဖြဲ႕စည္း အနား ယူခဲ့ ရပါသည္။ ေက်ာင္းဆင္းၿပီး (၃)ႏွစ္ ၾကာသည္ အထိ မည္သည့္ သင္တန္းမွ မတက္ရဘဲ စစ္ဆင္ေရး တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ေနခဲ့ ရရာ စီနီယာ အရာရွိမ်ား၏ ညႇာတာ ေထာက္ထား မႈျဖင့္ ဗထူး တပ္နယ္ တြင္ ဖြင့္လွစ္သည့္ ေျခလ်င္ တပ္စုမွဴး သင္တန္းအား ပထမဦးဆံုး တက္ေရာက္ ခဲ့ရပါသည္။ စစ္ဆင္ေရး ကာလအတြင္း ပန္ဟိုက္၊ ေက်ာက္ညႇပ္၊ ခိုၾကာခို၊ ဒါးကြင္း၊ ဥသုတ၊ ေဖာထ၊ ေခြးအိပ္ေတာင္၊ ေနာ္တရာ သာလြန္၊ ဘူ ဇာခီး၊ စီကဲဒိုး၊ ဗ်ေကာပု၊ ထီးမူခီး စခန္း မ်ားအား စခန္း ထိုင္ျခင္း၊ စခန္း တိုက္ျခင္း မ်ားျဖင့္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ခဲ့ရပါသည္။ မိမိတို႔ စစ္ဆင္ေရး ျပန္နားတိုင္း အရာရွိ ရိပ္သာရွိ လူပ်ိဳ အရာရွိမ်ား အနက္မွ အနည္းဆံုး ၂ ဦးခန္႔ စစ္ဆင္ေရးတြင္ က်ဆံုးခဲ့ၿပီး စစ္ဆင္ေရး တစ္ပတ္ အတြင္း ၂၄ ေယာက္ က်ဆံုးျခင္းႏွင့္ ၄၄ ေယာက္ က်ဆံုးျခင္းမ်ား ႀကံဳေတြ႕ ခဲ့ရပါသည္။

ဒဏ္ရာရျခင္းႏွင့္ ေျခေထာက္ျပတ္ျခင္း မ်ားအား ထည့္သြင္း မတင္ျပ လိုပါ။ ယခုကဲ့သို႔ ဒဏ္ရာ ရ၊ ေျခေထာက္ျပတ္၊ အေသခံၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ စြန္႔လြတ္၊ စြန္႔စား ခဲ့ရသည့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တပ္မေတာ္ သားမ်ားမွာ ထမင္းငတ္၍ တပ္မေတာ္ထဲ ၀င္ခဲ့ၾကျခင္း မဟုတ္ ခဲ့ပါ။ စား၀တ္ ေနေရး အတြက္၊ ရာထူး ေနရာ အတြက္ စြန္႔စား ခဲ့ရသူမ်ား မဟုတ္ခဲ့ပါ။ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္၍ မိမိတို႔၏ လူငယ္ဘ၀ လြတ္လပ္ ခြင့္ကို ေပးဆပ္ၿပီး တပ္မေတာ္ ထဲတြင္ အေသခံ၊ အျပတ္ခံ၊ အငတ္ခံခဲ့ ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယခုလို ပြင့္လင္း ျမင္သာၿပီး မီဒီယာ မ်ားကို လြတ္လပ္ ခြင့္ေပး ထားခ်ိန္မွာ တပ္မေတာ္ကို အပုတ္ခ်ၿပီး တန္ဖိုး မဲ့ေအာင္ ေရးသား ထားသည္မ်ား ဖတ္႐ႈ ရသည့္ အတြက္ စိတ္မေကာင္းျခင္း ႀကီးစြာ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေလထီး စစ္သား ဟူ၍ ေခါင္းစဥ္ တပ္လိုက္ ေသာ္လည္း တပ္မေတာ္ အတြင္း ရွိေနစဥ္ ကရင္ တုိင္းရင္းသား တပ္ရင္းမွဴး ႀကီးကို အားက် မိ၍ ေလထီး သင္တန္း တက္ရန္ ေလွ်ာက္ထား ခဲ့ပါသည္။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ႏွစ္စ ပြင့္လင္း ရာသီ ကာလတြင္ ခလရ ၃၅ (သာယာ၀တီ) တပ္ျဖင့္ ဖာပြန္ အေရွ႕ျခမ္းရွိ ဓားကြင္း၊ ဥသုတ၊ ေဖာထ စစ္ဆင္ေရး နယ္ေျမအတြင္း ေရာက္ရွိ ေနစဥ္ ေလထီး သင္တန္း အေရြးခ်ယ္ ခံရေသာ္လည္း စစ္ဆင္ေရး အေရးႀကီး ေနပါ၍ ေလထီး သင္တန္း မတက္ ခဲ့ရဘဲ ေလထီး စစ္သား မျဖစ္ခဲ့ရပါ။

၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ အမွတ္ ၂ စက္မႈ၀န္ႀကီး ဌာနသုိ႔ လက္ေထာက္ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ ရာထူးျဖင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ကရင္ျပည္နယ္ စစ္ဆင္ေရး တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ေနခ်ိန္တြင္ ဇနီးျဖစ္သူ မွာလည္း အမွတ္ ၂ စစ္ေဆး႐ံုတြင္ ႏွလံုး အားနည္း ေရာဂါျဖင့္ ကုသ ေနခ်ိန္၊ သမီး ျဖစ္သူ သူငယ္တန္း ေက်ာင္းသူမွာ ခလရ ၉၈ (ဖ်ာပံု) ေနာက္တန္းတြင္ ဆရာႀကီး ဇနီး၊ ရဲေမမ်ား၏ ေစာင့္ေရွာက္ မႈျဖင့္ ေက်ာင္းတက္ ေနခဲ့ ရပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဇနီးသည္၏ က်န္းမာေရး၊ သမီး၏ ပညာေရးကို ငဲ့ညႇာ၍ တပ္မေတာ္မွ အရပ္ဘက္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ ခဲ့ရပါသည္။ A ပိုး AIDS မဟုတ္ သလို၊ B ပိုး အသည္းေရာင္ အသည္း၀ါ B ပိုးလည္း မရွိခဲ့ပါ။

မိသားစု၏ အခက္ အခဲေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုး ရသည့္ တပ္မေတာ္သား ဘ၀ ေနာက္ဆံုးည ၂၅-၃-၂၀၀၀ ညတြင္ နက္ျဖန္ အရပ္သား ျဖစ္ေတာ့မည္ ျဖစ္၍ စစ္သား ဘ၀အား ႏွေျမာ တမ္းတၿပီး ႐ိႈက္ႀကီး တငင္ ငိုေႂကြး ခဲ့ရေၾကာင္း ယခုအခါ မရွက္မေၾကာက္ တင္ျပ လိုပါသည္။ ကိုယ္ ျမတ္ႏုိးတဲ့ တပ္မေတာ္သား ဘ၀၊ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ တပ္မေတာ္ႀကီးအား လမ္းခဲြ ခဲ့ရ၍ ယခုအခ်ိန္ထိ ၀မ္းနည္း ေၾကကဲြ ခဲ့ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ (၁၃-၅-၁၉၈၃) ခုႏွစ္တြင္ စစ္တကၠသိုလ္ ဗုိလ္ေလာင္း သင္တန္း အမွတ္စဥ္ ၂၈ အား တက္ ေရာက္ခဲ့ၿပီး၊ ၂၅-၃-၂၀၀၀ တြင္ တပ္မေတာ္မွ အၿငိမ္းစား ယူခဲ့၍ စစ္သက္ ၁၇ ႏွစ္ ရွိခဲ့ပါသည္။ ဆုေၾကးေငြ ၂၄၀၀၀ိ/- ႏွင့္ ပင္စင္ လစာ ၄၈၆ က်ပ္ ရရွိခဲ့ပါသည္။ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ဧၿပီလ ၁ ရက္ ေန႔တြင္ လစာ ၅ ဆ တုိးၿပီး ပင္စင္ ၂ ဆတုိး သျဖင့္ ၉၇၂ က်ပ္ ရရွိခဲ့ပါသည္။ ယခုအခါ လစာ ႏႈန္း သစ္မ်ားေၾကာင့္ ပင္စင္ လစာ ၄၈၄၀၀ိ/- က်ပ္ ထုတ္ယူ ရရွိ ခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တပ္မေတာ္တြင္ ရွိစဥ္က စစ္တကၠသိုလ္တြင္ ၄ ႏွစ္၊ ခလရ ၃၅ (သာယာ၀တီ) (တပခ)တြင္ ၄ ႏွစ္၊ ခလရ ၂၅၆ (ေရစႀကိဳ) (တမခ-၁၀၁) တြင္ ၄ ႏွစ္၊ ခလရ ၉၈ (ဖ်ာပံု) (နတခ)တြင္ ၄ ႏွစ္ ၀န္ႀကီး ဌာနတြင္ ၁ ႏွစ္ စုစုေပါင္း ၁၇ ႏွစ္ ယူနီေဖာင္း ၀တ္ဆင္ ခဲ့ရပါသည္။ မိဘ မ်ဳိး႐ိုး မွာလည္း စစ္သား မရွိဘဲ ဖခင္မွာ သာမန္ ႐ံုးအုပ္ႀကီး ျဖစ္ၿပီး၊ မိခင္မွာလည္း မွီခိုသူ တစ္ဦးသာ ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ ၀ါသနာ အရ စစ္တကၠသိုလ္သို႔ တက္ ေရာက္ခဲ့ၿပီး၊ စစ္ဆင္ေရး တပ္မ်ား တြင္သာ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ခဲ့ရပါသည္။ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၈ ရက္ ေန႔တြင္ အမွတ္ ၂ စက္မႈ၀န္ႀကီး ဌာနသို႔ သတင္းပို႔ ခဲ့ပါသည္။ ေျပာင္းမိန္႔မွာ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလတြင္ အမိန္႔ ထြက္ခဲ့ ေသာ္လည္း စစ္ဆင္ေရးတြင္ အရာရွိ နည္းပါးမႈ ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ မိမိ တပ္ခဲြမွ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ မခဲြလုိ၍ လည္းေကာင္း၊ စစ္ဆင္ေရးတြင္ ၂ လခန္႔ ဆက္လက္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ၿပီး၊ ႏို၀င္ဘာလကုန္ တပ္ရင္း ျပန္နား၍ ဒီဇင္ဘာ လဆန္းတြင္ ၀န္ႀကီး ဌာနသို႔ သတင္းပို႔ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာ့ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ႏွင့္ ဒီဇယ္ အင္ဂ်င္ ထုတ္လုပ္မႈ လုပ္ငန္း MADI (႐ံုး ခ်ဳပ္) စီမံခန္႔ခဲြေရး ဌာနတြင္ တဲြဘက္ အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ စက္မႈ ကုန္ပစၥည္းမ်ား ျဖန္႔ျဖဴး ေရာင္းခ်ေရး ဌာနတြင္ ဒုဌာနမွဴး အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ အမွတ္ ၂ စက္မႈ ၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီး၏ ကိုယ္ေရး အရာရွိ အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ၀န္ႀကီးဌာန၏ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မွဴး အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္သံုး ပစၥည္း ထုတ္လုပ္မႈ စက္႐ံု (အင္းတေကာ္)၊ အမွတ္ ၁ ေမာ္ ေတာ္ယာဥ္ ထုတ္လုပ္မႈ စက္႐ံု (ရန္ကုန္)၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ လုပ္ငန္း (႐ံုးခ်ဳပ္) (ရန္ကုန္)၊ ရာဘာဌာန တဲြဖက္၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ လုပ္ငန္း (႐ံုးခ်ဳပ္) (ေနျပည္ေတာ္)၊ အမွတ္၁၁ အႀကီးစား စက္႐ံု (ရန္ကုန္)၊ အမွတ္ ၂၄ အႀကီးစား စက္႐ံု (ဒဂံု)၊ အမွတ္ ၂၂ အႀကီးစား စက္႐ံု (ဘီးလင္း) တုိ႔တြင္ အုပ္ ခ်ဳပ္ေရး အရာရွိ (သို႔) စီမံခန္႔ခဲြေရး ဌာနမွဴး တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ခဲ့ၿပီး၊ ယခုအခါ က်န္းမာေရး မေကာင္းပါ၍ အမွတ္ ၂၄ အႀကီးစား စက္႐ံု (ဒဂံု)သို႔ စီမံခန္႔ခဲြေရး ဌာနမွဴး အျဖစ္ ေျပာင္းေရႊ႕ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ေနသည္မွာ ရက္ပိုင္း မွ်သာ ရွိပါ ေသးသည္။

ႏိုင္ငံေရး အရ ေျဖရွင္း၍ မရသည့္ ေနာက္ဆံုးမွာ စစ္ပြဲ ဆိုတာ ျဖစ္လာ ခဲ့ပါသည္။ မည္သူ မွားသည္၊ မွန္သည္ မသိခ်ိန္မွာ ပထမဆံုး က်ည္ဆံ ထိမွန္ က်ဆံုး ခဲ့ရသူမွာ တပ္မေတာ္ သားမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခ်ိန္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟု က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္ ေအာ္ဟစ္ ေနၾကရာတြင္ တစ္ကယ္တမ္း ရင္ထဲ၊ အသည္းထဲက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုခ်င္ ေနၾကသူမ်ားမွာ ေရွ႕တန္းမွ တပ္မေတာ္ သားမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔မွာ အားလံုး ထက္ပိုၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုခ်င္ မက္ေမာ ၾကပါသည္။ ခံစားရတာေတြ ရင္ႏွင့္ မမွ်၍ ရင္ဖြင့္ လိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ မည္သူ႔ကိုမွ် ထိခိုက္ နစ္နာ ေစလိုျခင္း မရွိပါ။ ဒီစာကို ဖတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ လက္ရွိ ဘ၀ေတြကို စာနာ နားလည္မည္ ဆိုလွ်င္ အားရ ေက်နပ္ မိပါမည္။ ဒီေလာက္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ေလထီးစစ္သား၊ မိုးက်ေရႊကိုယ္ ဟုတ္/ မဟုတ္ နားလည္ ေပးႏိုင္မည္ ထင္ပါသည္။
ေက်းဇူး အထူး တင္ပါသည္။

တင္ေအး (စစ္တကၠသိုလ္ – ၂၈ )
လက္ေထာက္ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ
The Myanmar Herald

Ref ; http://www.oppositeyes.info/2013/10/blog-post_7733.html