ဟာသတိုေလးမ်ား-၁

===========
Credit ေရးသူအမည္မပါေသာ..ေမးလ္းထဲ ကဟာသမ်ားသာျဖစ္ပါသည္.. မူရင္းေရးသူတိုင္းအားေလးစားလွ်က

္

နာမည္အေပးေကာင္းပံုက
Bu၊ Chu နဲ႕ Fu ဆုိတဲ့ တရုတ္ ၃ေယာက္ဟာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံကို တရားမ၀င္ ခိုးျပီး ၀င္ေရာက္လာပါသတဲ့။ ဒီလိုနဲ႕ အေမရိကေရာက္ျပီဆိုေတာ့ တရုတ္နာမည္ေတြနဲ႕ ေနလို႕ေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ အဂၤလိပ္နာမည္ေပးၾကမယ္ဆိုျပီးေတာ့ Bu က Buck ဆိုျပီး နာမည္ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။ Chu ကေတာ့ Chuck ဆိုျပီး နာမည္ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။ ဒါကို အားက်တဲ့ Fu တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဟိုႏွစ္ေယာက္နည္းတူ နာမည္ေျပာင္းလိုက္တာ ျပန္အပို႕ခံလိုက္ရပါေလေရာ။


ေသခ်င္းဆိုး
ေကာင္းကင္ဘံုတြင္ျဖစ္သည္။ ေရာက္ရွိလာသူမ်ား တစ္ေန႕ထက္ တစ္ေန႕ မ်ားသထက္ မ်ားမ်ား လာသည္။ ဒီလိုႏွင့္ အေသဆိုးႏွင့္ ေသေသာသူမ်ားကိုသာ ၀င္ခြင့္ေပးရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
စိန္႕ ပီတာသည္ ပုလဲမုဒ္၀တြင္ ရပ္ကာ ပထမလူကို ေမးသည္ “ေမာင္မင္း ဘယ္နည္းနဲက ေသသလဲ”
ပထမလူ - ကြ်န္ေတာ့္ ျဖစ္ပံုက အေတာ္ဆိုး၀ါးလွပါတယ္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္ မိန္းမက လင္ငယ္ေနသဗ်။ ဒါနဲ႕ တစ္ေန႕ေတာ့ လက္ပူးလက္က်ပ္ဖမ္းမယ္ဆိုျပီး အိမ္ကို ျပန္၊ တစ္အိမ္လံုး ေမႊေႏွာက္ရွာေပမယ့္ အဲ့ဒီ ငနဲသားကို ရွာလို႕ကို မေတြ႕တာ။ ဒါနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ေနတဲ့ ၂၅ထပ္က ၀ရံတာကို ထြက္သြားေတာ့ လားလား ငနဲက ၀ရံတာအစြန္းေလးကို လက္နဲ႕ တြဲေလာင္း ခိုေနသကိုး။ ဒါနဲက ကြ်န္ေတာ္လည္း အိမ္ထဲကို ျပန္၀င္၊ တူတစ္လက္ ယူျပီးေတာ့ ငနဲ႕ရဲ႕ လက္ကို ထုေတာ့တာပဲ။ ငနဲလည္း ျပဳတ္က်သြားျပီး ျခံဳပုတ္ေပၚသြားတင္ေနသဗ်။ ဒါနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္လည္း မေက်နပ္ေသးဘဲ ေရခဲေသတၱာၾကီး သြားမလာျပီး အဲ့ဒီ ငနဲေပၚပစ္ခ်လိုက္တယ္။ ဒီလို ေဒါသ တၾကီးနဲ႕ ေလွ်ာက္လုပ္ရင္း ႏွလံုး ေရာဂါ ရျပီး ေသတာပါပဲ” ။ စိန္႕ပီတာလည္း ေၾသာ္… ဒီ သူငယ္ ေတာ္ေတာ္ အေသ ဆိုးရွာသကိုးဆိုျပီး ၀င္ခြင့္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒါနဲ႕ ဒုတိယလူကို ထပ္ေမးပါတယ္။
ဒုတိယလူ - ကြ်န္ေတာ့္ ျဖစ္ပံုက ေတာ္ေတာ့္ကို ဆိုး၀ါးလွပါတယ္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ေနတဲ့ ၁၆ ထပ္က ၀ရံတာကို ထြက္ျပီးေတာ့ ေအရိုးဗစ္ ကစားေနတုန္း ေျခေခ်ာ္ျပီးေတာ့ ျပဳတ္က်သြားတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေအာက္ထပ္က ၀ရံတာေလးကို လက္လွမ္းဆုပ္မိပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ စက္ျပင္ဆရာတစ္ေယာက္ထြက္လာျပီး ဘာမေျပာ ညာမေျပာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္လက္ကို တူနဲ႕ ထုပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ျပဳတ္က်သြားတာ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ျခံဳပုတ္ေပၚက်သြားပါေလေရာ။ ဒါေပမယ့္ ဟို ငနဲ႕က ေရခဲေသတၱာၾကီးကို ကြ်န္ေတာ့္ ကိုယ္ေပၚ ပစ္ခ်လိုက္တာကေနျပီးေတာ့ ေဟာဒီ ဘ၀ ေရာက္လာတာပါဗ်ာ” လို႕ ဆိုေလသတဲ့။
စိန္႕ပီတာလည္း ေၾသာ္… ကြ်တ္ ကြ်တ္ ကြ်တ္… သနားစရာ ေမာင္ရင္ပါလား။ ကဲ ကဲ အထဲကို ၀င္။ ကဲ ဟို တတိယတစ္ေယာက္။
တတိယ လူ - အိုေက။ ျဖစ္ပံုကဒီလို၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း အ၀တ္အစားမရွိ၊ ေရခဲေသတၱာထဲ ၀င္ပုန္းေနတုန္း………….”

ေသခ်ာခ်င္လို႕
ေတာၾကီးမ်က္မည္းထဲတြင္ျဖစ္သည္။ အမဲလိုက္ မုဆိုးႏွစ္ေယာက္ လမ္းေပ်ာက္ေနသည္။ ရုတ္တရက္ တစ္ေယာက္ လဲက်သြားျပီး အသက္လည္း မရႈ၊ မ်က္ေတာင္လည္း မခတ္ေတာ့ေခ်။ က်န္တစ္ေယာက္လည္း ဟန္းဖုန္းကို ထုတ္ကာ အေရးေပၚ႒ာနကို လွမ္းျပီး ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။
“ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ရုတ္တရက္ ေသသြားလို႕၊ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ?”
“စိတ္ေအးေအးထားပါ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ကူညီႏုိင္ပါတယ္။ ပထမဆံုး ခင္ဗ်ားသူငယ္ခ်င္း ေသတာ ေသခ်ာရဲ႕လား”
ဖုန္းထဲမွ အသံ ခဏ တိတ္သြားသည္။ ထို႕ေနာက္ ေသနတ္သံတစ္ခ်က္ ၾကားရသည္။ ထို႕ေနာက္ “အင္း… ေသခ်ာျပီ။ ျပီးေတာ့ေရာ”

၃၅ ႏွစ္ သံေယာဇဥ္
ေဂါက္ကြင္းတစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္။ ကိုဘေမာင္ႏွင့္ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ေဂါက္ရိုက္ေနၾကသည္။ ကိုဘေမာင္ ေဂါက္ရိုက္ရန္ လႊဲလိုက္ခ်ိန္တြင္ ေဂါက္ကြင္းေဘးမွ အသုဘ ခ်သြားေသာ လူအုပ္ကိုေတြ႕လိုက္သည္။ ကိုဘေမာင္ ဦးထုပ္ကို ခြ်တ္လိုက္သည္။ မ်က္စိကို မွိတ္လိုက္ကာ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ဆုပ္လိုက္ကာ ဆုေတာင္းလိုက္သည္။
“ကိုဘေမာင္၊ ခင္ဗ်ား တကယ့္ကို စိတ္ႏွလံုး ႏူးညံတဲ့လူပဲဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္ တစ္သက္မွ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘူး” ဟု ကိုဘေမာင္ သူငယ္ခ်င္းမွေျပာေလသည္။
ကိုဘေမာင္ - “အင္း ကြ်န္ေတာ္လည္း သူနဲ႕ ၃၅ ႏွစ္ၾကာ လက္ထပ္ခဲ့တဲ့ သံေယာဇဥ္ေလး ရွိတာကိုး”

နင္းဖို႕
သား - “ေဖေဖ၊ ဘဲေတြက ဘာျဖစ္လို႕ ေျခေထာက္တြဲေနရတာလဲဟင္?”
အေဖ - “မီးေလာင္ရင္ အဲ့ဒီေျချပားေတြနဲ႕ နင္းျပီး မီးသတ္လို႕ရတာေပါ့”
သား - “ေဖေဖ၊ အဲ့ဒါဆိုရင္ ဆင္ေတြကေတာ့ ဘာျဖစ္လို႕ ေျခေထာက္ ျပားေနရတာလဲဟင္”
အေဖ - “မီးေလာင္ေနတဲ့ ဘဲေတြကို နင္းသတ္ဖို႕”

(တခ်က္ျပံဳးရင္ တရက္အသက္ပိုရွည္ပါသည္တဲ ့)

 

By :

လမ္းမေတာ္ ဖိုးတုတ္ and Shwe Eaim Si shared ေရႊအိမ္စည္စာၾကည့္တိုက္ - စာေပဒါနျပဳသည္'s photo.