အေမွာင္လြန္ၿပီး မိုးလင္းခဲ့ေသာ္...

by Nine Nine Sanay @ ႏိုင္းႏိုင္းစေန on Wednesday, July 4, 2012 at 7:08pm ·

Shaolin Soccer

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ားစြာက တရုတ္ျပည္ေဟာင္ေကာင္မွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့တယ္။ ကေလးဘဝမွာ သူ႔မိဘေတြကြာရွင္းခဲ့ၾကလို႔ အစ္မေလးေယာက္နဲ႔အတူ အေမေနာက္ သူလိုက္ခဲ့ရတယ္။ မိန္းကေလးေတြၾကားမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့သူမို႔ သူစကားနည္းတယ္။ ေနအိမ္ ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ကိုမီွၿပီး အျပင္ကို သူအၿမဲ ေငးၾကည့္တတ္တယ္။ လူေတြ လႈပ္ရွားသြားလာတာကိုပဲ သူၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ေငးၾကည့္ေနတတ္တယ္။

ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရတာကုိ သူႏွစ္သက္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ဘရုစလိရဲ႕သိုင္းကားေတြကို သူႏွစ္သက္တယ္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဘရုစလိလိုပဲ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ သူစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့မိတယ္။

ဆင္းရဲတဲ့မိသားစုက ေပါက္ဖြားလာခဲ့သူမို႔ ငယ္ငယ္ေလးတည္းက သူရုန္းကန္ခဲ့ရတယ္။ ေစ်းထဲမွာ သူလက္သည္းညႇပ္ေရာင္းတယ္၊ စားေသာက္ဆိုင္မွာ စားပဲြထိုးတယ္၊ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ အလုပ္ရံုမွာ သူအလုပ္လုပ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ေတြအလီလီကူးေျပာင္းၿပီး ကေလးဘဝကေန လူငယ္ဘဝကို သူေရာက္လာခဲ့တယ္။ အထက္တန္းေအာင္ေတာ့ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ သူစိတ္မကူးေတာ့ဘဲ အလုပ္ရွာၿပီး ေနအိမ္အတြက္ တစ္ဘက္တစ္လွမ္းကကူညီဖို႔ သူဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။

ရံုးတစ္ရံုးမွာ ရံုးကူအလုပ္ကို သူရခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ေန႔တိုင္းအလုပ္က ပစၥည္းဝယ္တာနဲ႔ ပစၥည္းပို႔တာျဖစ္တယ္။ တျခားလူအတြက္ မနက္စာ၊ ေန႔လယ္စာဝယ္ေပးရတယ္။ စားၿပီးသားပန္းကန္ေတြ၊ ခြက္ေတြ ေဆးေၾကာရတယ္။ အခုေခၚအခုေရာက္ သူ႔ရဲ႕ေန႔စဥ္အလုပ္က တျခားလူရဲ႕ ခိုင္းဖတ္ျဖစ္တယ္။

လက္ရွိအလုပ္ကို သူနည္းနည္းေလးမွ မႏွစ္သက္ခဲ့ဘူး။ သူ႔ရဲ႕ပညာအရည္အခ်င္းကလည္း ဒီလိုအလုပ္ပဲ ရႏိုင္ခဲ့တယ္။ လက္ရွိအလုပ္ကို စိတ္မဝင္စားခဲ့လို႔ သူ႔ကိုယ္သူေျပာင္းလဲဖို႔ သူဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ငယ္ငယ္က သူစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တဲ့ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္အလုပ္ကို သူျပန္သတိရလာခဲ့မိတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ တီဗီအသံလႊင့္ဌာနမွာ သရုပ္ေဆာင္သင္တန္းကို တက္ေရာက္ဖို႔ သူဝင္ခြင့္ေျဖခဲ့တယ္။ ဘယ္ႏွႀကိမ္ေျဖေျဖ ေနာက္ဆံုးအဆင့္မွာ သူမေအာင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူထပ္ခါတလဲလဲ ေျဖခဲ့တယ္။ ဘယ္ႏွႀကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိတဲ့ အႀကိမ္မွာ သူေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ သရုပ္ေဆာင္သင္တန္းကို (၂)ႏွစ္တက္ၿပီးေနာက္ သူ႔စိတ္ကူးအိပ္မက္အတိုင္း သရုပ္ေဆာင္ေလာကထဲ သူဝင္ခဲ့တယ္။

သူရဲ႕ သရုပ္ေဆာင္ဘဝက ျဖတ္ေလွ်ာက္ကေနစခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ပထမဆံုးသရုပ္ေဆာင္ခ်က္က စကားတစ္ခြန္းမွ မဟရဘဲ ရိုက္ကြင္းထဲဝင္တာနဲ႔ အသတ္ခံ ေသေပးရတဲ့လူျဖစ္တယ္။ တစ္ခါတေလ စကားတစ္ခြန္းႏွစ္ခြန္း ေျပာရတဲ့အခန္းမွာ သူပါဝင္ခဲ့တယ္။

အဲဒီလိုသရုပ္ေဆာင္ဘဝနဲ႔ တစ္ႏွစ္အၾကာမွာ တီဗီအသံလႊင့္ဌာနတစ္ခုက ကေလးအစီအစဥ္တစ္ခုမွာ လူလိုတယ္ဆိုတာနဲ႔ သူေရာက္ခဲ့ျပန္တယ္။ ဒီလိုအစီအစဥ္မွာ သူမ်က္ႏွာျပရတဲ့ အခြင့္အေရးသိပ္မရွိဘူးဆိုတာ သူသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာလည္း သရုပ္ေဆာင္ခ်က္တစ္ခုလို႔ သူမွတ္ၿပီး ဒီအလုပ္ကို သူလက္ခံခဲ့တယ္။

ႏွစ္အေတာ္ၾကာမွာ သူက ဒီအေၾကာင္းကို ဒီလိုျပန္ေျပာင္းေျပာခဲ့တယ္။

"ကေလးအစီအစဥ္မွာ တင္ဆက္သူအျဖစ္ (၆)ႏွစ္ၾကာ အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့အတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အလုပ္ခ်ိန္က သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မရွိခဲ့ဘူး။ တစ္ပတ္မွာ သံုးရက္ပဲ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အလုပ္ရွိတယ္။ ေလးရက္ေလာက္က အားေနတယ္။ အဲဒီမွာ သည္းခံစိတ္ရွည္တတ္ဖို႔ကို ကၽြန္ေတာ္သင္ယူႏိုင္ခဲ့တယ္။ အားလပ္ခ်ိန္ေတြကို အသံုးျပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ္စာေတြ ပိုဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ရုပ္ရွင္ပညာေတြ၊ တျခားသူရဲ႕ သရုပ္ေဆာက္ခ်က္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာခဲ့တယ္"

ေစာင့္စားျခင္းက လူကိုခံစားရခက္ေစတဲ့ အလုပ္ျဖစ္တယ္။ ဘာျဖစ္လာမွန္း၊ ဘယ္လိုအေျခအေနရွိႏိုင္မွန္း မသိတဲ့ ေစာင့္စားျခင္းက ပိုဆိုးတယ္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေစာင့္ရမလဲဆိုတာက လူကို ပိုခံရခက္ေစတယ္။

ဒါေပမယ့္ သရုပ္ေဆာင္အလုပ္ေပၚ သက္ဝင္ယံုၾကည္တဲ့ သူ႔ယံုၾကည္မႈေတြက သူ႔ကိုႀကံ့ႀကံ့ခိုင္ေအာင္ ေစာင့္စားေစခဲ့တယ္။ (၇)ႏွစ္ေျမာက္မွာ သူ႔ရဲ႕လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ကို စသတိထားသူေတြ ရွိလာခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သရုပ္ေဆာင္ဖို႔ သူအခြင့္အေရးရခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္ေပးတဲ့ ဒီကံေကာင္းျခင္းကို သူစဲြစဲြၿမဲၿမဲ ဖမ္းဆုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီကစ သူ႔ဘဝ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ေတာ့တယ္။

သူေတာင္းစားဘဝကေန ေရႊထီးေဆာင္းဘဝျဖစ္လာခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ပထမရုပ္ရွင္ကားကို ႏွစ္ေတြၾကာလာတာနဲ႔အမွ် လူေတြေမ့ခဲ့ၾကတယ္။ သူ႔ကို အခုလက္ရွိ ရုပ္ရွင္ေလာကရဲ႕ ဟာသပါရမီရွင္လို႔ လူေတြက တင္စားၾကတယ္။

အဲဒီလူငယ္က ခုေခတ္မွာ နာမည္ႀကီးလူသိမ်ားတဲ့ သရုပ္ေဆာင္ Stephen Chow (周星馳) ပဲျဖစ္တယ္။ လူေသေကာင္အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ရတာေတာင္ ပီပီျပင္ျပင္ သရုပ္ေဆာင္ခ်င္ခဲ့တဲ့သူ၊ ျဖတ္ေလွ်ာက္ဘဝနဲ႔ ဆင္းရဲဒုကၡခံခဲ့ရတာေတာင္ "တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သရုပ္ေဆာင္တစ္ဦးပါ"လို႔ ေလးေလးနက္နက္ သူေျပာခဲ့တယ္။


လူေတြက သင့္ကိုကဲ့ရဲ႕ေလွာင္ေျပာင္လို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သင့္ကိုယ္သင္ မကဲ့ရဲ႕၊ မေလွာင္ေျပာင္ရဘူး။ သင့္ရဲ႕စိတ္ကူးအိပ္မက္ကို သင္ပိုမေလွာင္ေျပာင္သင့္ဘူး။

ေရွးကေန ယေန႔အထိ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့သူေတြတိုင္းဟာ မထင္မရွားနဲ႔ ေအာက္ေျခဘဝကေန စခဲ့ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ မခမ္းနားတဲ့ စိတ္ကူးအိပ္မက္နဲ႔ ဘဝခရီးကိုစခဲ့ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ လူေတြက သင့္ကိုပစ္ပယ္ေလ သင္က သင့္ကိုယ္သင္ ဂရုစိုက္ရေလျဖစ္တယ္။

မင္းသားအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ဖို႔ အခြင့္အေရးမရေသးေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ကူးအိပ္မက္ကို ရင္ထဲခိုင္ခိုင္ၿမဲၿမဲ ထည့္ထားခဲ့တဲ့၊ ျဖတ္ေလွ်ာက္ဘဝမွာလည္း "ကၽြန္ေတာ္ဟာ သရုပ္ေဆာင္တစ္ဦးပါ"လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ Stephen Chowဟာ သူရိုက္ကူးခဲ့တဲ့ King of Comedy ဇာတ္ကားထဲမွာေျပာခဲ့တဲ့ "မိုးလင္းတာနဲ႔ အရာအားလံုး လွပလာလိမ့္မယ္"ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း စိတ္ကူးအိပ္မက္ကို ႀကံ့ႀကံ့ခိုင္ စဲြၿမဲဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေမွာင္မိုက္လူမသိတဲ့ဘဝကေန လင္းလက္ေက်ာ္ၾကား လူသိမ်ားတဲ့မင္းသားတစ္ဦးအျဖစ္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ပါတယ္။

အေမွာင္လြန္ၿပီး မိုးလင္းလာတာနဲ႔ အရာအားလံုးက ပိုလွပလာခဲ့ပါတယ္။

http://www.5719.cn/Html/xinling/tianliangyihou-huihenmei-11.htm

ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Tuesday, March 08, 2011)

--
Be happy,          Moe Moe.


-