******အသက္၀င္လာတဲ့ ဘီလူးရုပ္******

အစ္ကိုအစ္မတို႔ေရ...။ ပံုျပင္ေလးကို စေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဟိုးလြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ခန္႔ကေပါ့ကြယ္...။

ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္း အညွာေဒသတစ္ခုမွာေပါ့..။ ရြာေတြအမ်ားၾကီးရွိတဲ့အနက္ အုန္းလႈိင္ ဆိုတဲ့ရြာေလးလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ေပါ့..။ ဒီရြာေလးမွာ ရြာသူရြာသားေတြဟာ ရိုးသားတဲ့ လယ္ယာေျမ အလုပ္နဲ႕ အသက္ေမြး၀မး္ေၾကာင္းျပဳလာၾကတာေပါ့...။ ရြာသူရြာသားေတြဟာ ရိုးသားတယ္၊ ၾကိဳးစားတယ္..။ ဒါေၾကာင့္ ရြာေလးဟာ အင္မတန္ကိုမွ ေအးခ်မ္းလွတာေပါ့...။ အဲ.. ဒီလိုေအးခ်မး္လြန္းတဲ့ ရြာေလးမွာ ဘယ္သူမွ ေျဖရွင္းလို႔မရတဲ့ ျပႆနာတစ္ခုက တေန႔ထက္တေန႔ ၾကီးမားလာသတဲ့...။

ျပႆနာက ဘယ္ကစသလဲဆိုေတာ့ ရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကစသတဲ့။ ဘာသာတရား ကိုင္းရႈိင္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္ရြာမွာမဆို ရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းရွိတယ္။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္နဲ႕ ဘုရားတရားအရိပ္က လြတ္တယ္ဆိုတာမွ မရွိပဲ..။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမရွိတဲ့ရြာဟာ အင္မတန္မွ မ်က္ႏွာငယ္လွျပီး ရြာလို႔ပင္ မသတ္မွတ္ၾကေတာ့တဲ့ အဆင့္ေပါ့..။ ဒါေပမယ့္ ဒီရြာေလးမွာ ရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းလည္းရွိပါသည္။ ခက္တာက ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ေတြ မျမဲဘူးတဲ့..။

ဟိုးအရင္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ေတြ ျမဲခဲ့ေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ခန္႔ကစျပီးေတာ့ ဒီေက်ာင္းမွာ လာထိုင္တဲ့ ဆရာေတာ္တိုင္း ပ်ံလြန္ေတာ္မူကုန္သတဲ့..။ အစတုန္းကေတာ့ ရိုးရိုးတန္းတန္းထင္ျပီး ဆရာေတာ္တစ္ပါးပ်ံလြန္ေတာ္မူရင္ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က ဆရာေတာ္ကို ပင့္ျပီး ေက်ာင္းထိုင္ပင့္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာေတာ္ ၃ ပါးခန္႔ ပ်ံလြန္ေတာ္မူျပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ ရြာသူရြာသားေတြလည္း ထိတ္လန္႔လာသည္။ ဒီသတင္းပ်ံ႕ႏွံ႕ေနသည့္ ရြာပတ္၀န္းက်င္တေလွ်ာက္ ဘယ္ဆရာေတာ္မွ လာမထိုင္ရဲၾကေတာ့...။ ဒီလိုနဲ႕ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဟာ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကင္းမဲ့ေနေရာ...။ ကိုင္း.. အဲဒါနဲ႕ ရြာသူၾကီးနဲ႕ ရပ္မိရပ္ဖေတြတိုင္ပင္ျပီးေတာ့ ဟိုးရပ္ေ၀းက ဆရာေတာ္ေတြ သြားပင့္ၾကတာေပါ့...။ အဲဒါနဲ႕ ေနာက္ဆံုး ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႕ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကို္ ပင့္လာႏိုင္သတဲ့...။

အဲဒီ ဆရာေတာ္က သက္ေတာ္က အေတာ္ငယ္ေသးသည္။ သက္ေတာ္ ၃၅ ေလာက္ပဲရွိဦးမည္ထင္သည္။ ထိုဆရာေတာ္ၾကြလာေတာ့ ရြာသူရြာသားေတြဟာ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာျဖစ္ရတာေပါ့...။ ၀မ္းသာတာကေတာ့ ဆရာေတာ္မရိွသည့္ ရြာဦးေက်ာင္းျပန္လည္အသက္၀င္လာတာေၾကာင့္ျဖစ္ျပီးေတာ့၊ ၀မ္းနညး္တာကေတာ့ သက္ေတာ္ ငယ္ရြယ္လြန္းေသးသည့္ ဆရာေတာ္ကို ပ်ံလြန္မည့္အေရးေတြးကာ စိုးရိမ္ေသာက ေရာက္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီလုိနဲ႕ ပထမဆံုးေသာေန႔မွာ ရြာသူရြာသားေတြကို တရားေရေအးတိုက္ေကၽြးရင္း ရြာသားေတြရဲ႕ ပ်က္ယြင္းေနတဲ့မ်က္ႏွာကို ဆရာေတာ္က သတိျပဳမိသြားသည္။ အဲဒီေတာ့ ဆရာေတာ္က

“ကိုင္း ဒကာ၊ ဒကာမတို႔။ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္မ်က္ႏွာေတြက မရႊင္မပ်ျဖစ္ေနၾကတာတုန္း.... ” ဟု မိန္႔ေတာ့

“တင္ပါ့ဘုရား။ မေျပာမျပီးဆိုသလို တပည့္ေတာ္တို႔ ေလွ်ာက္ပါရေစဘုရား..။ ဒီေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္မျမဲဘူးဆိုတာ အရွင္ဘုရားၾကားမိမွာပါဘုရား။ ဒီေက်ာင္းကို စေရာက္တဲ့ဆရာေတာ္တိုင္း တညတာက်ိန္းစက္ျပီးတဲ့ေနာက္ နံနက္အာရုဏ္တက္တာနဲ႕ ေသြးဆုတ္ေနေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားတတ္ၾကေၾကာင္းပါဘုရား...။ အရွင္ဘုရားလည္း သတိ၀ိရိယျဖင့္ သတင္းသံုးေတာ္မူပါဘုရား..။ တပည့္ေတာ္တို႔ အင္မတန္စိုးရိမ္လွပါသည္ဘုရား...။ အခု ဒီညမွာ တပည့္ေတာ္တို႔ ရြာသားေတြအားလံုးစုျပီး ကင္းေစာင့္ၾကမွာဘုရား....” လို႔ ေလွ်ာက္တင္သတဲ့...။

ဒီအေၾကာင္းကို ၾကားေတာ့ ဆရာေတာ္လည္း ရင္ထိတ္သြားတာေပါ့..။ သို႔ေသာ္လည္း ေရာက္ျပီးမွေတာ့ မထူးဟုႏွလံုးသြင္းကာ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို စဥ္းစားေတြးေတာေနေလသည္။ ထိုေန႔ညေန ေမွာင္ရီခ်ဳပ္ေတာ့ ဆရာေတာ္နဲ႕ ကာလသားေတြ ဘုရား၀တ္တက္ျပီး ေမတၱာပြားေ၀ၾကေလသည္။ အဲဒီေနာက္ ကာလသားေတြက ကိုယ္က်ရာေနရာအသီးသီးမွာ ကင္းေစာင့္ဖို႔ အလွ်ိဳလွ်ိဳထြက္ခြာသြား ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုး ဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္းသာ က်ိန္းစက္ရန္ က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္။

ညသည္ တိတ္ဆိတ္လာသည္။ အေ၀းမွ ေခြးအူသံမွအပ ဘာသံမွ မၾကားရေလာက္ေအာင္ကို တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ကာလတြင္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္း ထိုင္ကာ ေတြးေတာေနေလသည္။

“အင္း.. ငါ့ေရွ႕က ဆရာေတာ္ၾကီးေတြက နံနက္ေရာက္တာနဲ႔ ထိတ္လန္႔တဲ့ မ်က္ႏွာထားေတြနဲ႕ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၾကတယ္ဆိုေတာ့ အင္မတန္ၾကီးက်ယ္တဲ့ ျပႆနာတခုခု ညဘက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ခဲ့လို႔ျဖစ္မယ္။ ငါလည္းသတိထားမွ...။ ငါက်ိန္းေနတဲ့အခ်ိန္ ေရနံဆီမီးေလးကို မျငိမ္းပဲ မွိန္မွိန္ေလးထြန္းအိပ္မွ..။”

ဆရာေတာ္က ေတြးေတာျပီး က်ိန္းစက္ရန္ျပင္ေတာ့သည္။ ဆရာေတာ္က မီးအိမ္ကို မွိန္မွိန္ေလးထြန္းရင္း သက္ေသာင့္သက္သာ လွဲခ်လိုက္သည္။ ပိဋိကတ္က်မ္းကို ေခါင္းအံုးရင္း မ်က္လံုးမွိတ္ကာ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ သတိကို မျပတ္ထားကာ မွိတ္ထားေသာ မ်က္လံုးထဲမွာ ေဘးဘီပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္ေနေလသည္။ ဒီလိုႏွင့္ ညဘက္သန္းေခါင္ယံတိုင္ခဲ့ျပီ..။ တေလာကလံုး အိပ္ေမာက်ကာ တိတ္ဆိတ္လြန္းေနသည္။ လမိုက္ညမို႔ ပိုျပီးေမွာင္မည္းေနေလသည္။

ရုတ္တရက္.. “ခၽြတ္.. ခၽြတ္” ဟူေသာ အသံတစ္ခုကို ဆရာေတာ္ၾကားလိုက္ရသည္။ ရင္ထဲတြင္ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားဟန္ျဖင့္ မ်က္လံုးကို မဖြင့္ပဲ အသာေလး ေမွးၾကည့္လိုက္သည္။ အသံက မ်က္ႏွာက်က္ဆီမွ...။ အသံက ပိုက်ယ္လာသည္။ ေက်ာင္းတစ္ခုလံုး တုန္ခါသြားသလိုခံစားလိုက္ရသည့္ေနာက္... ထိုမ်က္ႏွာက်က္ဆီမွာ တစ္စံုတစ္ခု လႈပ္ရွားလာေနသည္။ မီးေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ၾကားမွ ဆရာေတာ္ျမင္လိုက္ ရသည္က ၾကီးမားလြန္းသည့္ မည္းမည္းၾကီးတစ္ခု...။ တလႈပ္လႈပ္ႏွင့္ ေက်ာင္းမ်က္ႏွာက်က္မွာ တိုင္ကိုတြယ္ကာ ဆင္းလာေနသည္။ ရုတ္တရက္ ျမင္လိုက္ရသည့္ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ရင္ထိတ္ကာ ေမ့လဲသြားမတတ္ ေၾကာက္ရြံ႕မိသည္။ သို႔ေသာ္ နဂိုကတည္းက ျပင္ဆင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သတိကို ျပန္လည္ထိန္းကာ ေငါက္ကနဲ ထထိုင္လိုက္သည္။

အဲဒီေနာက္ ဆတ္ကနဲထကာ ထိုသတၱ၀ါကို ရင္ဆိုင္လိုက္ျပီး ပါးစပ္မွ ပရိတ္တရားေတာ္ကို အဆက္မျပတ္ရြတ္ဖတ္ကာ လက္မွ ပိဋိကတ္စာအုပ္ျဖင့္ ပစ္ေပါက္လိုက္ေလသည္္။ ထိုအခါ ထိုအသြင္းသ႑ာန္ၾကီးမွာ ေၾကာက္လန္႔တၾကား မ်က္ႏွာက်က္ေပၚသို႔ ျပန္တက္ေျပးသြားေတာ့သည္။ ဆရာေတာ္လည္း ကင္းသမားေတြကိုေခၚကာ ထိုမ်က္ႏွာက်က္ေပၚသို႔ တက္ၾကည့္ခိုင္းသည္။ ဘာကိုမွ် မေတြ႔ရ..။ ဒီလိုႏွင့္ အားလံုးငုတ္တုတ္ထိုင္ကာ ထိုညကို ကုန္ဆံုးေစခဲ့ေတာ့သည္။

နံနက္မိုးေသာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္က ရြာသားေတြကို ထပ္ျပီးအေပၚကို တက္ကာ ရွာေစျပန္သည္။ မေတြ႔ျပန္...။ ဒါနဲ႕ ဆရာေတာ္က ေသေသခ်ာခ်ာတခုမက်န္ ႏွံ႕ႏွံ႕စပ္စပ္ရွာေဖြခိုင္းျပီး တခုခုထူးျခားမျခား ရွာခိုင္းျပန္သည္...။ ေနာက္ဆံုး ရြာသားတစ္ေယာက္က ေသးငယ္လွျပီး ဖုန္းအလိမ္းလိမ္းျဖင့္ ကပ္ေနသည့္ အရာတစ္ခုကို ဆရာေတာ္အား ေခၚျပေလသည္။ ထိုေနရာကို သန္႔ရွင္းျပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘီလူးရုပ္ေလး..။ ဆရာေတာ္သိလိုက္ပါျပီ...။

လြန္ခဲ့ေသာ သံုးႏွစ္ခန္႔က ရြာသူရြာသားေတြ စုေပါင္းျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ျပင္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုအထဲတြင္ လက္သမားတစ္ေယာက္က လက္ေဆာ့ကာ ထိုေက်ာင္းတိုင္တြင္ ဘီလူးရုပ္ေလးကို အပ်င္းေျပျခစ္ကာ ေရးဆြဲခဲ့သည္။ ဘီလူးပံုဟူသည္မွာ အင္မတန္စီးတတ္သည္။ ယခု ထိုဘီလူရုပ္ကစီးကာ ေက်ာင္းရွိ ဆရာေတာ္မ်ား ေနရာမရရန္ ရန္မူခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္က ထိုအရုပ္ရာကို ဖ်က္ဆီးပစ္ရန္ေျပာၾကားလိုက္သည္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ထိုရြာေလးမွာ ဘာအႏၱရာယ္မွ မရွိေတာ့ပဲ ဆရာေတာ္လည္း ထိုေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းထိုင္အျဖစ္သတင္းသံုးေနခဲ့ေတာ့သည္။

ကဲ.. အစ္ကိုတို႔အမတို႔ေရ...။ ပံုျပင္ကေတာ့ ဒါပါပဲဗ်ာ...။

Credit to-ေန၀သန္
Post By:မိုးတိမ္ ပံုျပင္

သရဲ သဘက္ ဘီလူး အစရွိေသာ - ေပတေလာကသားမ်ားအေၾကာင္း