တ႐ုတ္ကုမၸဏီမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ သစ္မ်ားကို ခိုးယူေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း The Economist က ေဖာ္ျပ

တ႐ုတ္ကုမၸဏီမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ သစ္မ်ားကို ခိုးယူေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း The economist မဂၢဇင္းက စက္တင္ဘာ ၁၉ ရက္ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။
ျမန္မာစစ္သားမ်ားသည္ စစ္ဒဏ္ခံေနရေသာ ႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း ကခ်င္ျပည္နယ္ရွိ တရားမ၀င္သစ္မ်ား အႀကီးအက်ယ္ ခိုးခုတ္ေနသည့္ ေနရာကို ၀င္ေရာက္ စီးနင္းခဲ့ၿပီး အိမ္နီးခ်င္း ယူနန္ျပည္နယ္မွ လုပ္ခ အနည္းငယ္ သာရေသာ အလုပ္သမား ၁၀၀၀ ခန္႔ကို ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ တ႐ုတ္မ်ားသည္ ေတာတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားကာ အစာေရစာ မရဘဲ ရက္အတန္ၾကာ အသက္ရွင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ နယ္ျခားကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ ျပန္လည္ထြက္ေျပး သြားခဲ့ၾကသည္။
တ႐ုတ္အလုပ္သမားမ်ားထဲမွ ကံအဆိုးဆံုး ၁၅၀ ေက်ာ္သည္ ဖမ္းဆီးကာ တရားစြဲဆို ျခင္းခံခ့ဲရသည္။ ဇူလိုင္လတြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွ တရား႐ံုးတစ္ခုက ဖမ္းဆီးထားသူမ်ားထဲမွ အမ်ားစုကို ေထာင္ဒဏ္တစ္သက္ ခ်မွတ္လိုက္သည့္အခါ တ႐ုတ္အစိုးရက အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္ခဲ့သည္။ ျမန္မာအစိုးရက မၾကာမီမွာပင္ တ႐ုတ္အစိုးရကို ေတာင္းပန္ကာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသားမ်ားအား ျပန္လည္ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ေသာေၾကာင့္ တ႐ုတ္ အလုပ္သမားမ်ားသည္ ေထာင္ထဲ၌ ေျခာက္လသာ ေနခ့ဲရသည္။
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသားမ်ားက ျမန္မာ့သစ္မ်ားကို ေလာဘတႀကီး အလိုရွိၾကေသာေၾကာင့္ ၂၅ႏွစ္ေက်ာ ၾကာေအာင္ ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းရွိ သစ္ေတာမ်ားကို အေျပာင္ရွင္းေနေသာ တ႐ုတ္ ေမွာင္ခိုဂိုဏ္းမ်ားအတြက္ ယခုကဲ့သို႔ သံတမန္ေရးရာအရ အကာအကြယ္ရမႈက အားတက္စရာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၀ ႏွစ္ခန္႔ကမူ တ႐ုတ္ႏွင့္ ျမန္မာနယ္စပ္ ႏွစ္ဘက္စလံုးကို ႏွိမ္နင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သစ္ခိုးထုတ္သူမ်ားအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့စရာ ျဖစ္ခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ အေျခစိုက္ ရန္ပံုေငြအဖြဲ႕ျဖစ္သည့္ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးဆိုင္ရာ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး ေအဂ်င္စီ (EIA) ၏ စက္တင္ဘာ ၁၇ ရက္က ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ေလ့လာခ်က္အရ  ယင္း ေမွာင္ခုိကုန္သြယ္မႈသည္ ျပန္လည္ ႀကီးထြားလာၿပီး အထြတ္အထိပ္သို႔ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိေနၿပီဟုပင္ ဆိုႏိုင္သည္ဟု သိရသည္။ EIA ၏ အစီရင္ခံစာ အရ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ အၾကား သစ္ေတာ ဟက္တာ ၁ ဒသမ ၇ သန္း ဆံုး႐ႈံးခဲ့ၿပီး ယင္းတို႔ထဲမွ မ်ားျပားေသာ ပမာဏသည္ နယ္စပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္လ်က္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွ ယူနန္ျပည္နယ္သို႔ ခိုးထုတ္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏွစ္စဥ္ပ်မ္းမွ် သစ္ပင္ဆံုး႐ႈံးရမႈ ပမာဏသည္ အၾကမ္းအားျဖင့္ ႏွစ္ဆတက္လာခဲ့ၿပီး ဟက္တာ ၁၈၅,၀၀၀ အထိ ေရာက္ရွိလာသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားအရ သစ္ႏွင့္ သစ္ေတာထြက္ ပစၥည္းမ်ားကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ေရေၾကာင္းျဖင့္သာ ျပည္ပသို႔ တင္ပို႔ႏိုင္ၿပီး အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ကုန္းလမ္းခရီးျဖင့္ မည္သည့္အခါကမွ တရား၀င္ တင္ပို႔ခြင့္ မရွိခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ အတြင္းက ႏုိင္ငံျခားသို႔ သစ္မ်ား ေရာင္းခ်ခြင့္ကို လံုး၀ပိတ္ပင္ထားခဲ့ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္း စည္းမ်ဥ္း ဥပေဒမ်ားသည္ ကခ်င္ျပည္နယ္၏ ရာခိုင္ႏႈန္း ၆၀ ခန္႔ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ စစ္တပ္အဖြဲ႕၀င္မ်ား၏ ျခစားမႈကို ကာကြယ္ႏုိင္ျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ သူတို႔သည္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွ ၀င္လာေသာ သစ္ခိုးထုတ္သူမ်ားထံသို႔ လံုျခံဳသည့္ လမ္းေၾကာင္းမွေန၍ ေရာင္းစားခဲ့ၾကသည္။ ယင္းစည္းမ်ဥ္း ဥပေဒမ်ားသည္ ျမန္မာစစ္တပ္ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ေနသည့္ ကခ်င္တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္မ်ားအေပၚ ပို၍ပင္ သက္ေရာက္မႈ နည္းပါးသည္။ သူတို႔သည္ ၎တို႔ စစ္ဆင္ေရးမ်ားအတြက္ ရန္ပံုေငြရွာရန္ နည္းလမ္းတစ္ရပ္အျဖစ္ သစ္ေတာ ဖံုးလႊမ္းေနသည့္ ေတာင္မ်ား၌ လုပ္ကိုင္ခြင့္ကို တ႐ုတ္ကုမၸဏီမ်ားထံသို႔ ေရာင္းစားခဲ့ၾကသည္ဟု ဆိုသည္။

 ဇူလိုင္ ၂၃ ရက္က ရန္ကုန္ျမစ္ကမ္း တစ္ေနရာရွိ သစ္လံုးမ်ား စုပံုထားသည့္ ေနရာတစ္ခုကို ေတြ႕ရစဥ္(Photo:AFP)
ျမန္မာႏိုင္ငံက ယင္းသစ္ေမွာင္ခိုလုပ္ငန္းကို ႏွိမ္နင္းရန္ အားထုတ္မႈမ်ားအား ျမႇင့္တင္လာခဲ့လွ်င္ပင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွ ခိုင္မာေသာ ေထာက္ပံ့ကူညီမႈ မပါဘဲ တိုးတက္မႈ ရရွိႏုိင္ရန္  ခက္ခဲေနလိမ့္ဦးမည္ ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္ ပရိေဘာဂမ်ား အျဖစ္သာမက လွပေသာ ၾကမ္းခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ေစ်းေပါသည့္ ႏိုင္ငံျခားသစ္မ်ား ၀ယ္လိုအားသည္ ျမင့္တက္လာလ်က္ရွိၿပီး တ႐ုတ္အစိုးရကလည္း ၎တို႔ႏိုင္ငံတြင္းရွိ သစ္ေတာမ်ားကို ကာကြယ္ရန္ အရွိန္ျမႇင့္ လုပ္ေဆာင္ေနရသည္။
EIA ၏ သုေတသနျပဳသူမ်ားသည္ ယူနန္ျပည္နယ္မွ အာဏာပိုင္မ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သစ္ေတာ ထိန္းသိမ္းေရးအတြက္ ယခင္က ေထာက္ပံ့ ကူညီခဲ့မႈမ်ားကို ယခုအခါ အႀကီးအက်ယ္ စြန္႔လႊတ္လိုက္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ ကုမၸဏီမ်ားအတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွေန၍ နယ္စပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ ၀င္ေရာက္လာသည့္ သစ္လံုးတင္ ကားႀကီးမ်ားကို ယူနန္အာဏာပိုင္မ်ားက တားဆီးရန္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း မရွိေတာ့ေပ။ ယင္းသစ္ကားမ်ားမွ ေန၍ သင့္ေတာ္ေသာ အခြန္ေငြမ်ားကိုပင္ ၿမိဳးၿမိဳးျမက္ျမက္ ရရွိႏုိင္ေသးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနျဖင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအေပၚ အလြန္အကြၽံ မီွခိုေနရျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ စိုးရိမ္မႈမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားက ကာလ ၾကာရွည္စြာ အထီးက်န္ခဲ့သည့္ ႏိုင္ငံကို ကမၻာႏွင့္ ဆက္ဆံရန္အတြက္ တံခါးဖြင့္ခဲ့ျခင္း အေၾကာင္းရင္း တစ္ရပ္လည္း ျဖစ္သည္။ ယင္း တံခါးဖြင့္ လုပ္ငန္းစဥ္ စတင္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ျမန္မာအစိုးရသည္ ေျမာက္ဘက္ အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ အမ်က္ေဒါသကို စိန္ေခၚရန္ အေၾကာက္အလန္႔ နည္းပါးလာပံုရသည္။
ယင္းသစ္ကိစၥအျပင္ အျခားကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ တ႐ုတ္ႏွင့္ ျမန္မာအစိုးရတို႔သည္ စက္တင္ဘာ ၂၄ ရက္တြင္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းပံုျဖတ္ခံရသည့္ ေနာက္လိုက္ အလုပ္သမားမ်ား မဟုတ္ဘဲ ယူနန္ျပည္နယ္၏ အထက္တန္းလႊာမ်ားကို ခ်မ္းသာေစခဲ့သည့္ သစ္ေမွာင္ခိုလုပ္ငန္းကို ႏွိမ္နင္းရန္အတြက္ ျမန္မာတို႔ အေနျဖင့္ တ႐ုတ္ အစုိးရကို ဆြဲေဆာင္ႏုိင္ပါမည္လား ဟူသည့္ အခ်က္မွာမူ ေ၀၀ါးလ်က္သာ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။                         
Ref :The Economist

Eleven