အာပါဖီးက ဦးကိုုေလးဆိုုတဲ့ လူကေတာ့ အသားမဲမဲ အရပ္ရွည္ရွည္ ဘယ္ဘက္စြန္း (ျမန္မာ စာတန္းေအာက္) ကပါ၊
သူ ့ဖုုန္းနံပါတ္ကေတာ့ 0123786524 ျဖစ္ပါတယ္၊
ျမန္မာႏိုုင္ငံမွာ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြကိုု အခ်င္းခ်င္း တပတ္ရိုုက္ကာ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအား ေထာင္ထဲသိုု ့ ထည့္သည့္အလား လုုပ္ေနၾကတာဟာ လူ ့ကြ်န္စနစ္ကိုု ဒီလူေတြေၾကာင့္ ခုုထိ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား ခံေနသလိုု ျဖစ္ေနလိုု ့ ယခုုလိုု တင္ျပလိုုက္တာပါ၊ အခုုတင္ျပတဲ့ စကားမ်ားသည္ က်ေနာ့္ အာေဘာ္ေတာ့ မဟုုတ္ပါ၊ လူၾကီးမင္းမ်ား ယခုုအခိ်န္ စာဖတ္ေနသည့္အခ်ိန္ထိ လူ ့ကြ်န္ပမာ ဂိုုေဒါင္ထဲတြင္ မ်က္နာငယ္ငယ္ျဖင့္ အ၀တ္တထည္ ကိုုယ္တခုုျဖင့္သာရွိေနဆဲပါ၊ မိဘကိုုလည္း စိုုးရိမ္မူမျဖစ္ေစရန္ အလိုုငွာ ဆက္သြယ္မေျပာရဲဘဲ ျမန္မာလူမ်ဳိး ၉ ၈ ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေသေဘးမွ လြတ္ခဲ့တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ဖြင့္ခ်ျပီး ေျပာၾကားထားတဲ့ဟာကိုု ေကာက္ႏွဳတ္တင္ျပလိုုက္တာပါ၊
သူမ်ားေတြက ဒုကၡသည္အျဖစ္ျမင္မွာလည္း ႐ွက္တာ တမ်ဳိးေၾကာင္းလည္း သူ personal facebook တြင္ မတင္မရဲဘဲ ျဖစ္ေနရွာပါတယ္။ အဲဒီမွာ အလုုပ္သမားမ်ားဟာ ျမန္မာျပည္ကေနေရာက္လာတာ ေအာက္လမ္းက မဟုုတ္ၾကပါ။ တရား၀င္ ဗီဇာ နဲ႔ ပက္စပုိ႔ေတြခ်ည္းပဲ ေကာ္လင္းေတြေရာ အကုန္႐ွိၾကပါတယ္။ ေဒၚျမျမသန္းရဲ ့ ညစ္ပတ္မူမ်ားေၾကာင့္ မေလးေတာင္မလုုပ္တဲ့ေနရာကိုု ျမန္မာလူမ်ဳိးကိုု ပိုု ့လိုုက္တယ္၊ အဲဒီေနရာ Sarawak ဆိုတာ မေလးျပည္မနဲ ့အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဥပေဒ မတူဘူး မေလးႏိုင္ငံသားေတာင္ ရက္ေပါင္း ၉ ၀ ထက္ေက်ာ္ေအာင္ သြားမယ္ဆိုုရင္ ဗီဇာေလွ်ာက္ျပီး သြားရတာပါ၊ အဲဒီေနရာကို အင္ဒိုုေတြမ်ားလြန္းေတာ့ အင္ဒိုုေတြက ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားနဲ ့ ျပသနာျဖစ္ခဲ့တာလည္း တၾကိမ္မက ရွိခဲ့ပါတယ္၊
ေဒၚ ျမျမသန္း ဆုုိသူမွာေတာ့ အာဘာဖီး ေအးဂ်င့္က စာေရးမ ဘဲျဖစ္ပါတယ္၊ သူတိုု ့ေအးဂ်င့္ ကေန စေျပာၾကတာေပါ့ေနာ.္…
အာဘာဖီး ေအးဂ်င့္သည္ ျမန္မာလူမ်ဳိးအလုုပ္သမားမ်ားအား တလတြင္ ေငြ ေလးသိန္း ခန္ ့အိမ္ကိုု ပိုု ့ႏိုုင္မယ္ဆိုုတဲ့ မက္လံုုးကိုု ေပးတတ္သလိုု ေနထိုုင္ဖိုု ့အေဆာင္အအံုု တိုုက္ခန္းအလန္းစားမ်ားကိုု ျပျပီးေတာ့လည္း ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္မူမ်ားလုုပ္ျပီး တရက္လုုပ္အားခ (၈ နာရီစာ) ကိုု ၂၅ မေလးေငြကိုု ရရွိမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ စားစရိတ္ ျငိမ္းအျဖစ္သြားေရာက္လုုပ္ကိုုင္ႏိုုင္ေၾကာင္း စသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားပင္၊ ဦးစိန္ေဖနဲ႔ ေဒၚျမျမသန္း တိုု ့ျဖားေယာင္မူမ်ားၾကားတြင္ ျမန္မာအလုုပ္သမားမ်ား ခံခဲ့ရပါတယ္၊ သူတိုု ့ဆီတြင္လည္း သင္တန္းတက္လွ်င္ သင္တန္းဖိုုးမ်ားကိုု ေပးေဆာင္ရပါေသးတယ္။
အာဘာဖီးကေတာ့ တကယ္ပိုု ့တဲ့အခါက်ေတာ့ အလုုပ္သမားတန္းလွ်ားၾကီးတြင္ေနထိုုင္ၾကရပါတယ္၊ မေလးရွားသိုု ့ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အလုုပ္သမား လစာကိုု တရက္လွ်င္ ၃၀ မေလးေငြ ေပးမယ္လိုု ့ ေျပာပါမယ္။ ၃၀ ေပးရတာဟာ တစ္နာရီကိုု ၃.၇၅ နဳန္းျဖင့္ မေလးအစိုုးရ အလုုပ္သမား အနည္းဆံုုး ခံစားပိုုင္ခြင့္ (mininum wages) ကိုု သတ္မွတ္ထားလိုု ့ပါတဲ့ company က ေျပာပါသတဲ့။ အမွန္တကယ္မွာေတာ့ Sarawak မွာ offical အရ ေပးရမွာ RM4.33 per hour ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီေနရာကေန ၾကည့္ႏိုုင္ပါတယ္ (http://www.freemalaysiatoday.com/category/nation/2012/05/01/minimum-wage-set-at-rm900/)
RM 3.75 ရတယ္ဆိုုတာနဲ ့ Company ကေတာ့ စရိတ္ျငိမ္း မဟုုတ္ျပန္ဘူးလိုု ့ေျပာပါတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ထမင္းစားစရိတ္ဖိုုး RM 275 ကိုု ေတာင္းခံျပီး ေကြ်းတဲ့အခါမွာေတာ့ ပဲျပား အသားတုု ၾကက္သားေရလုံျပဳတ္ေတြနဲ ့ စားရပါတယ္၊ အလုပ္ပင္ပန္းၿပီး ဗုိက္ဆာေတာ့ သူတိုု ့ေပးတဲ့ ဟာနဲ ့ဘဲ စားရတာပါဘဲ။ ကုန္ပနီကုိေျပာၾကပါေသးတယ္ ထမင္းဖုိးမျဖတ္ပါနဲ ့ ကုိယ့္ဘာသာခ်က္စားမယ္ဆုိေတာ့
မရဘူး စား စား မစား စား ထမင္းဖုိးျဖတ္မွာပဲ ဆုုိျပီး လုုပ္ေတာ့ ေကာင္ေလးေတြဆိုု မစားႏုိင္လုိ႔ ၀ယ္စားၾကတာေတြရွိပါတယ္၊ လစာေလးနည္းနည္း နဲ႔ ၀ယ္စားရတာဆုိေတာ့ အသုံးစရိတ္နဲ ့ တစ္ျပားမွ အိမ္မေရာက္ဘူး၊ သူတိုု ့ေျပာခဲ့တဲ့ ေငြ ေလးသိန္းခန္ ့ေတာင္ ၂ ႏွစ္နီးပါး လုုပ္ေနတဲ့ ကာယကံရွင္ ေကာင္ေလးကေတာ့ ေငြကိုု မိဘဆီသိုု ့ ခုုထိ မပိုု ့ႏိုုင္ေသးပါဘူး။ တစိလမွ အုိတီဆင္းရင္ ၉ရာ မဆင္းရင္ ၇ရာ၀န္းက်င္ ေလာက္ဘဲ ရပါသတဲ့၊ ဘာအက်ိဳးခံစားခြင့္မွ မရွိဘူး။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ခြင့္ေလာက္လွ်င္လည္း မေပးျပန္ပါဘူး။ ေသေရး ရွင္ေရး ျဖစ္လွ်င္လည္း လံုုး၀ ေပးျပန္ဖူးတာ နည္းပါတယ္။ မိဘ ေသျပီဆိုုမွသာ ေပးျပန္ခိုုင္းတာ ေလာက္သာ ရွိပါတယ္၊ တရက္ပ်က္ကြက္လွ်င္လည္း တစ္ဆယ္ကလည္း ျဖတ္ပါေသးတယ္၊ ဟန္လင္းထြဋ္ဆုိတဲ့ေကာင္ေလး ဓါတ္လိုု္က္လိုု ့ သတိေမ့ၿပီး ေဆး႐ုံပုိ႔လိုုက္ရတဲ့အခါမွာလည္း ေဆးရံုုဖိုုး ပုိက္ဆံကုိ လစာထဲက ျဖတ္ပါေသးတယ္၊ ကာယကံရွင္ ကိုုယ္တိုုင္ မိဘကိုု လြမ္းလိုု ့ တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါေလာက္ သြားေတြ ့ခ်င္လိုု ့ေျပာျပခဲ့အခါမွာလည္း ေပးျပန္ခဲ့ျခင္းမရွိပါ၊ ေနာက္ပိုုင္း အလုုပ္မဆင္းဘဲ ဆုုိးေပ လိုုေနရင္ သူတိုု ့အလုုပ္ထုုတ္မွာလားဆိုုျပီး ေနၾကည့္လိုုက္တဲ့အခါမွာ အလုုပ္ထြက္ရမည့္ေနေနသာသာ သူ ့လစာမွ ေငြျဖတ္လိုုက္ျခင္းကိုု ခံလိုုက္ရပါတယ္၊ ကုန္မနီက လုပ္ငန္းခြင္ ထဲမွာ ထိခုိက္မႈလည္းတာ၀န္မယူပါဘူး။ ကုုန္မနီနဲ ့ အခ်က္အတင္မေျပာႏိုုင္တဲ့ ျမန္မာေတြမွာလည္း အလုုပ္ထဲတြင္ လူ ့ကြ်န္ တစ္ေယာက္လိုု ့ ေနေနၾကပါတယ္၊ ႐ွင္ယန္းက ဒီမွာ သု႔အတြက္သီးသန္႔ ရဲစခနိးေတာင္႐ွိတယ္ ဘာမွ ျပန္မလုပ္ႏုိင္ဘူး။
အလုုပ္သမားတန္းလွ်ားရွိ အိမ္သာမွာဆုုိ အိမ္သာတြင္ အညစ္အေၾကးမ်ား ျပည့္လွ်ံလာလိုု ့ ကားနဲ ့ လာမထုုတ္ေပးပါဘူး၊ အဲဒီေတာ့ အဲဒီကံယာကံရွင္နဲ ့အလုုပ္သမားအခ်ဳိ ့ဟာ အလုပ္ထဲက သူတုိ႔႐ုံးခန္းထဲကုိ သြားျပီး ခုိးတတ္ရျမဲပါ။
အထက္ပါအခ်က္အလက္မ်ားကိုု agent နဲ ့ညိဳႏွိင္းျပီး ေဆြးေႏြးေပးေစခ်င္လိုု ့တုုိင္တန္း ေျပာၾကားလွ်င္ စာခ်ဳပ္နဲ ့ ကုုိင္ေပါက္တာဘဲ ခံေနရလိုု ့ ဦးစိန္ေဖနဲ႔ေဒၚျမျမသန္းပုံကုိ အခန္း၀မွာကပ္ၿပီး အလုပ္အျပန္တစ္ခ်က္ အသြားတစ္ခ်က္ လက္သီးနဲ႔ထုိးတဲ့လူေတာင္ အလုုပ္သမား တန္းလွ်ားတြင္ ရွိပါသတဲ့၊
ျမန္မာအလုုပ္သမားမ်ားဟာ ပညာ လည္းရ ပုိက္ဆံလည္းရရင္ မိဘသားသမီးမ်ားကိုု ေထာက္ပံ့မည့္ အေတြးကိုု သာ ေတြးမိေနေတာ့ အာဘာဖီး ေအးဂ်င့္ ရဲ ့ လူ ့ကြ်န္ ကုုန္ကူးသလိုု မေလးရွားလိုု ့ ပုုိ ့ေပးခဲ့လိုု ့ ခုုထိ အဲဒီမွာ ျမန္မာလူမ်ဳိး ဒုုတ္ခ ခံစားေနရဆဲပါ၊ တခ်ဳိ ့ဆိုု သင္တန္းတက္ျပီး ေရာက္လာခဲ့အခါ တံမ်က္စည္း လွည္းခိုုင္း ပါသတဲ့၊ သင္တန္းတတ္ခါၾကတာ ဒီေရာက္ေတာ့ အကုန္တေယာက္တမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္၊ ျမန္မာလူမ်ဳိး ၈၉ မွာ ၇၀ေလာက္က Fitter (ပိုုက္ျပင္သမား) နဲ႔လာတာ အဲဒီေနရာရာက္ေတာ့ အမႈိက္လွည္းတဲ့ေကာင္ က လွည္းရေတာ့ ပညာကေတာ့ မရဘဲ တံမ်က္စဥ္း လွည္းရနဲ ့ စာခ်ုုဳပ္ကုုန္တဲ့အထိ ထိုုင္ေစာင့္ေနရတဲ့ လူငယ္ေတြအမ်ားၾကီးမွာ အခ်ိန္ကုုန္တာ လူပင္ပန္း ပညာလည္းမရ ေထာင္ထဲမွာ ေနရသလိုု
ခံစားရပါတယ္၊
အခုလည္း လူ၆၀က ျပန္လုပ္ခ်င္ေနတယိလုိ႔ ဦးစိန္ေဖက သတင္းဌာနကုိေျပာတယ္လိုု ့ ဆုုိသြားပါတယ္။ အမွန္တကယ္မွာေတာ့ အဲဒီမွာ တစ္ေယာက္ေတာင္ မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး ေျဗာင္လိမ္ ေျဗာင္စား အာဘာဖီးက အျမဲတမ္း သူတိုု ့ေကာင္းစားေရးကိုု သာ ေရွးရွဳျပီး လုုပ္ေဆာင္ေနဆဲပါ၊
အခုုတေလာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မေလးျပသာနာကကိုု ေျဖရွင္းဖိုု ့ ေန ့ေရြ ့ညေရြ ့ လုုပ္ေနတဲ့ အာဘာဖီး ေအးဂ်င့္ကေတာ့ သည္ ၂၀၁၂ ခုုနစ္ August လပိုုင္း ကုုန္ေလာက္ ညဘက္ ၈ နာရီခဲြေလာက္တြင္ အင္ဒို ၁၅၀ ျမန္မာလူမ်ဳိး ၈၀ ခန္ ့ကိုု ဓါးနဲ ့ ခုုတ္သတ္ရန္ လာတုုန္းကလည္း ေဘးလူမ်ား တားလိုု ့သာ ျမန္မာလူမ်ဳိး အသက္ မေသဘဲ ရွင္သန္ခဲ့ေပမယ့္ သူတိုု ့ ဘာမွ မလုုပ္ေပးခဲ့ေပ။
company ကလည္း ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအသက္ကိုု ျခံစည္းရိုုး ခတ္ေပးမယ္ ေျပာျပီး ေနာက္ပိုုင္းအဲဒီစကား မတည္ဘဲ ေလထဲတြင္ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီတုုန္းက သူတုုိ ့ျမန္မာအလုုပ္သမားမ်ားကိုု စာရြတ္ ထုုတ္ေ၀ခဲ့ပါတယ္၊ ရန္ျဖစ္ျပီး စည္းကမ္းေဖ်ာက္ပ်က္တဲ့ လူေတြကိုု အလုုပ္က ထုုတ္မယ္ဆိုုတဲ့ စာရြက္ကိုု 13th August 2012 မွာ ထုုတ္ေ၀ခဲ့ပါတယ္၊
အဲဒီစာရြက္ အရဆုုိရင္ Contract Workers ေတြဟာအဲလိုု ျဖစ္ခဲ့ရင္ အလုုပ္က ထြတ္ရမွာပါ၊ အခုုေတာ့ တျခားဆီ ျဖစ္ေနဆဲပါ၊
အမွန္တကယ္မွာေတာ့ ၂၀၁၃ မွာ ျဖစ္တဲ့ ျပသာနာကေတာ့ အင္တုုိ ၆ ေယာက္က ျမန္မာတစ္ေယာက္ ေစ်း၀ယ္အျပန္ ရန္စရွာျပီး ရိုုက္လိုုက္လိုု ့ ျမန္မာေခါင္းကဲြခဲ့ရပါတယ္။ သူမ်ားေတြ တားလိုု ့ အသက္မေသဘဲ မိမိ အေဆာင္သိုု ့ အေျပးျပန္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္က လာျပီး အေဆာင္ထဲထိ ၀င္ရိုုက္ရာ အေဆာင္ထဲက ၁၃ ေယာက္က self defense အရ ျပန္ခုုခံသျဖင့္ သူတိုု ့ ၆ေယာက္
ျပန္ဆုုတ္ေျပးျပီး ဓါးေကာက္ေတြ ကိုုင္ထားတဲ့ အင္တိုု ၁၅၀ ခန္ ့ လူအုုပ္စုုနဲ ့ ျပန္တက္လာခဲ့ၾကပါတယ္၊ အဲဒီေတာ့ တံခါးေတြပိတ္ထားတဲ့အခါ အခန္းမ်ားကိုု ခဲမ်ားေပါက္ခံခဲ့ရပါတယ္၊ ေနာက္ပိုုင္းတြင္ တံခါးေတြ လာဖ်က္ေတာ့ အထဲရွိ ျမန္မာေတြ ကိုုယ္လြတ္ထြတ္ေျပးခဲ့ရပါတယ္၊ အင္ဒိုုေတြဟာ လူမရေတာ့ အေဆာင္ထဲရွိ စက္ဘီး ႏွစ္စီး တီဗီ စေလာင္း အလုုပ္သမား ၄၀ ပိုုင္တဲ့ ဘက္ေဂ့အိတ္အ၀တ္အစားမ်ား စသည့္ စုုစုုေပါင္း တန္ဖိုုး $၅၀၀၀ မွ $၆၀၀၀ ခန္ ့ရွိ သူတိုု ့ရဲ ့ စုုမိေဆာင္းမိမူမ်ားကိုု မီးရွဳိ ့လိုုက္ေတာ့ ျမန္မာအလုုပ္သမား ၄၀ ခန္ ့ဟာ အ၀တ္တထည္ ကိုုယ္တခုု ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္၊ က်န္တဲ ့အလုုပ္သမားမ်ားဟာ Over time ဆင္းေနၾကသျဖင့္ အေၾကာင္းအစံုုကိုု တိတိက်က် မသိခဲ့ၾကပါ၊
အဲလိုု အသက္အႏၱရာယ္နဲ ့ ၾကံဳေတြ ့ေနရာတဲ့ အခါ မိမိ agent ေတြကိုု ဖုုံးေခၚျပီး အေၾကာင္းစံုုေျပာရာ agent ကေတာ ့ဘာမွ လုုပ္မေပးႏုုိင္ဘူးလိုု ့ ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္၊ ျမန္မာသံရံုုးက visit လုုပ္တဲ့အခါမွာ ဦးစိုုး၀င္းေျပာသြားတာေတာ့ company က ဒီ ၉ ၈ ေယာက္နဲ ့ ဒီလိုု အေျခအေနမွာ ျပန္လြတ္ ဒီ ၉၈ ေယာက္နဲ႔ ဒီလုိ ျပန္လႊတ္လုိ္က္ရင္ ေနာက္တစ္ခါ ဒီကုန္မနီက ႏဳိင္ငံျခားသားေခၚယူဖုိ႔ခက္ခဲသြားမယ္တဲ႔ အဲ႔ေတာ့ အေလ်ာ္အစားရွိမယ္ဆုုိလိုု ့ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ သမၼတရုံးကုိတင္ဖုိ႔ အားလုံးျပန္ခ်င္တယ္ဆုိတဲ႔ကိစၥကုိ ကုိယ့္လက္ေရးနဲ႔ကုိယ္ေရးျပီ လတ္မွတ္ေတြနဲ႔ ဦးစုိး၀င္းကုိေပးလုိက္ၾကရပါတယ္၊
စာေရးသူအေနႏွင့္ ေျပာခ်င္သည္မွာ ဦးစိုုး၀င္း ေျပာတာကိုု company ပိုုင္းက အေၾကာင္းအတြက္ စဥ္းစားေပးတာေတာ့ ဟုုတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ company မွာ contract-worker safety issues ေတြ ရွိပါတယ္၊ 2012 တုုန္းကလည္း ဒီလိုု ျပသာနာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္၊ company နဲ ့ agent ေပါင္းျပီး company safety အတြက္ တာ၀န္ယူေၾကာင္း ဆိုုတဲ ့စာ ကိုု လက္ခံရရွိခဲ့တယ္ မဟုုတ္လား၊ ျပီးေတာ့ သူတိုု ့ စာရြက္စာတန္းအရ အလုုပ္မွ ထုုထ္ေပးမယ္လိုု ့လည္း ေျပာထားပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ အခုု ျဖစ္ပ်က္တဲ့ ျပသနာမွာ company ဂိတ္၀မွာ ထိုုးၾကိတ္တာလည္း ျဖစ္ေသးတယ္... အေဆာင္ထဲထိေတာင္ ကိုုယ္ထိလက္ေရာက္ေစာ္ကားမူကိုုေတာင္ မကာကြယ္ေပးႏိုုင္တဲ့ company မွာ ျမန္မာအလုုပ္သမား ဒုကၡ ခံေနရမူမ်ားကိုု ျမင္ေစခ်င္ပါတယ္၊ အာဘာဖီး agent ကေတာ ့ အဲဒီ စာရြက္ကိုု ထုုတ္ခိုုင္းျပီး ျမန္မာလူမ်ဳိးကိုု ၾကားပံုုျဖတ္ စားကာ လုုပ္ခိုုင္းေနတာကိုု ျမင္ေစခ်င္ပါတယ္၊ အလုုပ္သမား ဥပေဒအရလည္း ေခါင္းပံုုျဖတ္ေနရတာ ကိုုယ္လည္း ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္၊ ျမန္မာအာဏာပိုင္မ်ားလည္း အာဘာဖီး ၾကားပံုု ျဖတ္တဲ့ အျပစ္နဲ ့ တာ၀န္မယူမူစသည့္ agent ဆိုုင္ရာ လုုပ္ထုုံးလုုပ္နည္းမ်ားနဲ ့မကုုိက္ညီလွ်င္ agent license ကိုု ဖ်က္သိမ္းေပးခ်င္ပါတယ္၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာသံရံုုးက မလုုပ္ေဆာင္ႏုုိင္ပါက ျမန္မာလူမ်ဳိး ေနာက္ထပ္ Sarawak တစ္ခုုတစ္ခုု ျဖစ္လွ်င္ agent, company တရားခံျဖစ္သလိုု ျမန္မာသံရံုုးက အလုုပ္သမားမ်ားလည္း လွစ္လွဴရွဳမူမ်ားေၾကာင္း ျဖစ္ရတယ္လိုု ့ မွတ္ယူရပါလိမ့္မည္၊
ကာယကံရွင္ႏွင့္ အသက္အႏၱရာယ္ စုုိးရိမ္ေနၾကသူမ်ားကေတာ့ ျမန္မာသံရံုုးက လူမ်ားကိုု မ်က္နာငယ္ငယ္ျဖင့္ အားကုုိးတၾကီး ျပန္ႏိုုင္ေရးေဆာင္ရြက္ေပးေစလိုုၾကပါတယ္၊ တနလၤာေန႔မွ Company န႔ဲ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္လူမ်ဳိး ၉၈ ေယာက္ ကိုု ျပန္လြတ္ႏိုုင္ေရးကိုု လုုပ္ေစခ်င္ပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္သူ လူထုုကလည္း သံရံုုးနဲ ့ တာ၀န္ရွိ အစိုုးရ ၀န္ထမ္းမ်ားကိုု
humble request မ်ားကိုု ေပးၾကေပးေစလိုုပါတယ္၊
နိုု ့မဟုုတ္ပါက အရင္တုုန္းကလိုု company က စာရြက္ထုုတ္သာ ထုုတ္ျပီး safety လံုုး၀မရွိတဲ့ေနရာမွာ ျမန္မာလူမ်ဳိး ညီအကိုုေလးမ်ားဟာ ယုုတ္မာသူမ်ားရဲ ့ ရက္စက္မူမ်ားခံစားရတတ္ပါတယ္၊ အခုုအခ်ိန္မွာ လမ္း ငါးဆယ္က agent ကလည္း ဘာမွ သူတိုု ့အလုုပ္သမားေတြရဲ ့အသက္ထက္ ေငြကိုု သာလိုုက္ေနၾကျပီး company ကလည္း သူတိုု ့နာမည္ပ်က္မွာစုုိးလိုု ့ ကာကြယ္တယ္ဆိုုတဲ့ စာ၇ြက္သာထုုတ္ေပး လုုပ္တာကိုု ျမန္မာ သံရံုုးက လက္ခံျပီး ေၾကေအးေပးျဖစ္ရင္ေတာ့ ျမန္မာအလုုပ္သမားမ်ားမွာ ေျမစာဘဲ ျဖစ္ေနပါေတာ့မယ္၊
အာဘာဖီး ေအးဂ်င့္ ခင္ဗ်ားတိုု ့ သူမ်ားမ်က္ရည္နဲ ့ သူမ်ားဒုကၡခံျပီး လုုပ္စာေတြကိုု ၾကားပံုုျဖတ္စားေသာက္လိုု ့ ထမင္းစား၀င္ အိပ္ေပ်ာ္ပါေစဗ်ာ၊
ျမန္မာျပည္သူလူထုုရဲ ့ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္ အစားအေသာက္ အခုုေတာ့ အဆင္ေျပေနမည့္ သူတိုု ့ကိုု အမိေျမသို ့ ျပန္ေခၚႏိုု္င္ေအာင္ တိုုက္တြန္းေပးၾကပါဗ်ာ၊
သူ ့ဖုုန္းနံပါတ္ကေတာ့ 0123786524 ျဖစ္ပါတယ္၊
ျမန္မာႏိုုင္ငံမွာ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြကိုု အခ်င္းခ်င္း တပတ္ရိုုက္ကာ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအား ေထာင္ထဲသိုု ့ ထည့္သည့္အလား လုုပ္ေနၾကတာဟာ လူ ့ကြ်န္စနစ္ကိုု ဒီလူေတြေၾကာင့္ ခုုထိ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား ခံေနသလိုု ျဖစ္ေနလိုု ့ ယခုုလိုု တင္ျပလိုုက္တာပါ၊ အခုုတင္ျပတဲ့ စကားမ်ားသည္ က်ေနာ့္ အာေဘာ္ေတာ့ မဟုုတ္ပါ၊ လူၾကီးမင္းမ်ား ယခုုအခိ်န္ စာဖတ္ေနသည့္အခ်ိန္ထိ လူ ့ကြ်န္ပမာ ဂိုုေဒါင္ထဲတြင္ မ်က္နာငယ္ငယ္ျဖင့္ အ၀တ္တထည္ ကိုုယ္တခုုျဖင့္သာရွိေနဆဲပါ၊ မိဘကိုုလည္း စိုုးရိမ္မူမျဖစ္ေစရန္ အလိုုငွာ ဆက္သြယ္မေျပာရဲဘဲ ျမန္မာလူမ်ဳိး ၉ ၈ ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေသေဘးမွ လြတ္ခဲ့တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ဖြင့္ခ်ျပီး ေျပာၾကားထားတဲ့ဟာကိုု ေကာက္ႏွဳတ္တင္ျပလိုုက္တာပါ၊
သူမ်ားေတြက ဒုကၡသည္အျဖစ္ျမင္မွာလည္း ႐ွက္တာ တမ်ဳိးေၾကာင္းလည္း သူ personal facebook တြင္ မတင္မရဲဘဲ ျဖစ္ေနရွာပါတယ္။ အဲဒီမွာ အလုုပ္သမားမ်ားဟာ ျမန္မာျပည္ကေနေရာက္လာတာ ေအာက္လမ္းက မဟုုတ္ၾကပါ။ တရား၀င္ ဗီဇာ နဲ႔ ပက္စပုိ႔ေတြခ်ည္းပဲ ေကာ္လင္းေတြေရာ အကုန္႐ွိၾကပါတယ္။ ေဒၚျမျမသန္းရဲ ့ ညစ္ပတ္မူမ်ားေၾကာင့္ မေလးေတာင္မလုုပ္တဲ့ေနရာကိုု ျမန္မာလူမ်ဳိးကိုု ပိုု ့လိုုက္တယ္၊ အဲဒီေနရာ Sarawak ဆိုတာ မေလးျပည္မနဲ ့အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဥပေဒ မတူဘူး မေလးႏိုင္ငံသားေတာင္ ရက္ေပါင္း ၉ ၀ ထက္ေက်ာ္ေအာင္ သြားမယ္ဆိုုရင္ ဗီဇာေလွ်ာက္ျပီး သြားရတာပါ၊ အဲဒီေနရာကို အင္ဒိုုေတြမ်ားလြန္းေတာ့ အင္ဒိုုေတြက ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားနဲ ့ ျပသနာျဖစ္ခဲ့တာလည္း တၾကိမ္မက ရွိခဲ့ပါတယ္၊
ေဒၚ ျမျမသန္း ဆုုိသူမွာေတာ့ အာဘာဖီး ေအးဂ်င့္က စာေရးမ ဘဲျဖစ္ပါတယ္၊ သူတိုု ့ေအးဂ်င့္ ကေန စေျပာၾကတာေပါ့ေနာ.္…
အာဘာဖီး ေအးဂ်င့္သည္ ျမန္မာလူမ်ဳိးအလုုပ္သမားမ်ားအား တလတြင္ ေငြ ေလးသိန္း ခန္ ့အိမ္ကိုု ပိုု ့ႏိုုင္မယ္ဆိုုတဲ့ မက္လံုုးကိုု ေပးတတ္သလိုု ေနထိုုင္ဖိုု ့အေဆာင္အအံုု တိုုက္ခန္းအလန္းစားမ်ားကိုု ျပျပီးေတာ့လည္း ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္မူမ်ားလုုပ္ျပီး တရက္လုုပ္အားခ (၈ နာရီစာ) ကိုု ၂၅ မေလးေငြကိုု ရရွိမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ စားစရိတ္ ျငိမ္းအျဖစ္သြားေရာက္လုုပ္ကိုုင္ႏိုုင္ေၾကာင္း စသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားပင္၊ ဦးစိန္ေဖနဲ႔ ေဒၚျမျမသန္း တိုု ့ျဖားေယာင္မူမ်ားၾကားတြင္ ျမန္မာအလုုပ္သမားမ်ား ခံခဲ့ရပါတယ္၊ သူတိုု ့ဆီတြင္လည္း သင္တန္းတက္လွ်င္ သင္တန္းဖိုုးမ်ားကိုု ေပးေဆာင္ရပါေသးတယ္။
အာဘာဖီးကေတာ့ တကယ္ပိုု ့တဲ့အခါက်ေတာ့ အလုုပ္သမားတန္းလွ်ားၾကီးတြင္ေနထိုုင္ၾကရပါတယ္၊ မေလးရွားသိုု ့ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အလုုပ္သမား လစာကိုု တရက္လွ်င္ ၃၀ မေလးေငြ ေပးမယ္လိုု ့ ေျပာပါမယ္။ ၃၀ ေပးရတာဟာ တစ္နာရီကိုု ၃.၇၅ နဳန္းျဖင့္ မေလးအစိုုးရ အလုုပ္သမား အနည္းဆံုုး ခံစားပိုုင္ခြင့္ (mininum wages) ကိုု သတ္မွတ္ထားလိုု ့ပါတဲ့ company က ေျပာပါသတဲ့။ အမွန္တကယ္မွာေတာ့ Sarawak မွာ offical အရ ေပးရမွာ RM4.33 per hour ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီေနရာကေန ၾကည့္ႏိုုင္ပါတယ္ (http://www.freemalaysiatoday.com/category/nation/2012/05/01/minimum-wage-set-at-rm900/)
RM 3.75 ရတယ္ဆိုုတာနဲ ့ Company ကေတာ့ စရိတ္ျငိမ္း မဟုုတ္ျပန္ဘူးလိုု ့ေျပာပါတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ထမင္းစားစရိတ္ဖိုုး RM 275 ကိုု ေတာင္းခံျပီး ေကြ်းတဲ့အခါမွာေတာ့ ပဲျပား အသားတုု ၾကက္သားေရလုံျပဳတ္ေတြနဲ ့ စားရပါတယ္၊ အလုပ္ပင္ပန္းၿပီး ဗုိက္ဆာေတာ့ သူတိုု ့ေပးတဲ့ ဟာနဲ ့ဘဲ စားရတာပါဘဲ။ ကုန္ပနီကုိေျပာၾကပါေသးတယ္ ထမင္းဖုိးမျဖတ္ပါနဲ ့ ကုိယ့္ဘာသာခ်က္စားမယ္ဆုိေတာ့
မရဘူး စား စား မစား စား ထမင္းဖုိးျဖတ္မွာပဲ ဆုုိျပီး လုုပ္ေတာ့ ေကာင္ေလးေတြဆိုု မစားႏုိင္လုိ႔ ၀ယ္စားၾကတာေတြရွိပါတယ္၊ လစာေလးနည္းနည္း နဲ႔ ၀ယ္စားရတာဆုိေတာ့ အသုံးစရိတ္နဲ ့ တစ္ျပားမွ အိမ္မေရာက္ဘူး၊ သူတိုု ့ေျပာခဲ့တဲ့ ေငြ ေလးသိန္းခန္ ့ေတာင္ ၂ ႏွစ္နီးပါး လုုပ္ေနတဲ့ ကာယကံရွင္ ေကာင္ေလးကေတာ့ ေငြကိုု မိဘဆီသိုု ့ ခုုထိ မပိုု ့ႏိုုင္ေသးပါဘူး။ တစိလမွ အုိတီဆင္းရင္ ၉ရာ မဆင္းရင္ ၇ရာ၀န္းက်င္ ေလာက္ဘဲ ရပါသတဲ့၊ ဘာအက်ိဳးခံစားခြင့္မွ မရွိဘူး။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ခြင့္ေလာက္လွ်င္လည္း မေပးျပန္ပါဘူး။ ေသေရး ရွင္ေရး ျဖစ္လွ်င္လည္း လံုုး၀ ေပးျပန္ဖူးတာ နည္းပါတယ္။ မိဘ ေသျပီဆိုုမွသာ ေပးျပန္ခိုုင္းတာ ေလာက္သာ ရွိပါတယ္၊ တရက္ပ်က္ကြက္လွ်င္လည္း တစ္ဆယ္ကလည္း ျဖတ္ပါေသးတယ္၊ ဟန္လင္းထြဋ္ဆုိတဲ့ေကာင္ေလး ဓါတ္လိုု္က္လိုု ့ သတိေမ့ၿပီး ေဆး႐ုံပုိ႔လိုုက္ရတဲ့အခါမွာလည္း ေဆးရံုုဖိုုး ပုိက္ဆံကုိ လစာထဲက ျဖတ္ပါေသးတယ္၊ ကာယကံရွင္ ကိုုယ္တိုုင္ မိဘကိုု လြမ္းလိုု ့ တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါေလာက္ သြားေတြ ့ခ်င္လိုု ့ေျပာျပခဲ့အခါမွာလည္း ေပးျပန္ခဲ့ျခင္းမရွိပါ၊ ေနာက္ပိုုင္း အလုုပ္မဆင္းဘဲ ဆုုိးေပ လိုုေနရင္ သူတိုု ့အလုုပ္ထုုတ္မွာလားဆိုုျပီး ေနၾကည့္လိုုက္တဲ့အခါမွာ အလုုပ္ထြက္ရမည့္ေနေနသာသာ သူ ့လစာမွ ေငြျဖတ္လိုုက္ျခင္းကိုု ခံလိုုက္ရပါတယ္၊ ကုန္မနီက လုပ္ငန္းခြင္ ထဲမွာ ထိခုိက္မႈလည္းတာ၀န္မယူပါဘူး။ ကုုန္မနီနဲ ့ အခ်က္အတင္မေျပာႏိုုင္တဲ့ ျမန္မာေတြမွာလည္း အလုုပ္ထဲတြင္ လူ ့ကြ်န္ တစ္ေယာက္လိုု ့ ေနေနၾကပါတယ္၊ ႐ွင္ယန္းက ဒီမွာ သု႔အတြက္သီးသန္႔ ရဲစခနိးေတာင္႐ွိတယ္ ဘာမွ ျပန္မလုပ္ႏုိင္ဘူး။
အလုုပ္သမားတန္းလွ်ားရွိ အိမ္သာမွာဆုုိ အိမ္သာတြင္ အညစ္အေၾကးမ်ား ျပည့္လွ်ံလာလိုု ့ ကားနဲ ့ လာမထုုတ္ေပးပါဘူး၊ အဲဒီေတာ့ အဲဒီကံယာကံရွင္နဲ ့အလုုပ္သမားအခ်ဳိ ့ဟာ အလုပ္ထဲက သူတုိ႔႐ုံးခန္းထဲကုိ သြားျပီး ခုိးတတ္ရျမဲပါ။
အထက္ပါအခ်က္အလက္မ်ားကိုု agent နဲ ့ညိဳႏွိင္းျပီး ေဆြးေႏြးေပးေစခ်င္လိုု ့တုုိင္တန္း ေျပာၾကားလွ်င္ စာခ်ဳပ္နဲ ့ ကုုိင္ေပါက္တာဘဲ ခံေနရလိုု ့ ဦးစိန္ေဖနဲ႔ေဒၚျမျမသန္းပုံကုိ အခန္း၀မွာကပ္ၿပီး အလုပ္အျပန္တစ္ခ်က္ အသြားတစ္ခ်က္ လက္သီးနဲ႔ထုိးတဲ့လူေတာင္ အလုုပ္သမား တန္းလွ်ားတြင္ ရွိပါသတဲ့၊
ျမန္မာအလုုပ္သမားမ်ားဟာ ပညာ လည္းရ ပုိက္ဆံလည္းရရင္ မိဘသားသမီးမ်ားကိုု ေထာက္ပံ့မည့္ အေတြးကိုု သာ ေတြးမိေနေတာ့ အာဘာဖီး ေအးဂ်င့္ ရဲ ့ လူ ့ကြ်န္ ကုုန္ကူးသလိုု မေလးရွားလိုု ့ ပုုိ ့ေပးခဲ့လိုု ့ ခုုထိ အဲဒီမွာ ျမန္မာလူမ်ဳိး ဒုုတ္ခ ခံစားေနရဆဲပါ၊ တခ်ဳိ ့ဆိုု သင္တန္းတက္ျပီး ေရာက္လာခဲ့အခါ တံမ်က္စည္း လွည္းခိုုင္း ပါသတဲ့၊ သင္တန္းတတ္ခါၾကတာ ဒီေရာက္ေတာ့ အကုန္တေယာက္တမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္၊ ျမန္မာလူမ်ဳိး ၈၉ မွာ ၇၀ေလာက္က Fitter (ပိုုက္ျပင္သမား) နဲ႔လာတာ အဲဒီေနရာရာက္ေတာ့ အမႈိက္လွည္းတဲ့ေကာင္ က လွည္းရေတာ့ ပညာကေတာ့ မရဘဲ တံမ်က္စဥ္း လွည္းရနဲ ့ စာခ်ုုဳပ္ကုုန္တဲ့အထိ ထိုုင္ေစာင့္ေနရတဲ့ လူငယ္ေတြအမ်ားၾကီးမွာ အခ်ိန္ကုုန္တာ လူပင္ပန္း ပညာလည္းမရ ေထာင္ထဲမွာ ေနရသလိုု
ခံစားရပါတယ္၊
အခုလည္း လူ၆၀က ျပန္လုပ္ခ်င္ေနတယိလုိ႔ ဦးစိန္ေဖက သတင္းဌာနကုိေျပာတယ္လိုု ့ ဆုုိသြားပါတယ္။ အမွန္တကယ္မွာေတာ့ အဲဒီမွာ တစ္ေယာက္ေတာင္ မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး ေျဗာင္လိမ္ ေျဗာင္စား အာဘာဖီးက အျမဲတမ္း သူတိုု ့ေကာင္းစားေရးကိုု သာ ေရွးရွဳျပီး လုုပ္ေဆာင္ေနဆဲပါ၊
အခုုတေလာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မေလးျပသာနာကကိုု ေျဖရွင္းဖိုု ့ ေန ့ေရြ ့ညေရြ ့ လုုပ္ေနတဲ့ အာဘာဖီး ေအးဂ်င့္ကေတာ့ သည္ ၂၀၁၂ ခုုနစ္ August လပိုုင္း ကုုန္ေလာက္ ညဘက္ ၈ နာရီခဲြေလာက္တြင္ အင္ဒို ၁၅၀ ျမန္မာလူမ်ဳိး ၈၀ ခန္ ့ကိုု ဓါးနဲ ့ ခုုတ္သတ္ရန္ လာတုုန္းကလည္း ေဘးလူမ်ား တားလိုု ့သာ ျမန္မာလူမ်ဳိး အသက္ မေသဘဲ ရွင္သန္ခဲ့ေပမယ့္ သူတိုု ့ ဘာမွ မလုုပ္ေပးခဲ့ေပ။
company ကလည္း ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအသက္ကိုု ျခံစည္းရိုုး ခတ္ေပးမယ္ ေျပာျပီး ေနာက္ပိုုင္းအဲဒီစကား မတည္ဘဲ ေလထဲတြင္ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီတုုန္းက သူတုုိ ့ျမန္မာအလုုပ္သမားမ်ားကိုု စာရြတ္ ထုုတ္ေ၀ခဲ့ပါတယ္၊ ရန္ျဖစ္ျပီး စည္းကမ္းေဖ်ာက္ပ်က္တဲ့ လူေတြကိုု အလုုပ္က ထုုတ္မယ္ဆိုုတဲ့ စာရြက္ကိုု 13th August 2012 မွာ ထုုတ္ေ၀ခဲ့ပါတယ္၊
အဲဒီစာရြက္ အရဆုုိရင္ Contract Workers ေတြဟာအဲလိုု ျဖစ္ခဲ့ရင္ အလုုပ္က ထြတ္ရမွာပါ၊ အခုုေတာ့ တျခားဆီ ျဖစ္ေနဆဲပါ၊
အမွန္တကယ္မွာေတာ့ ၂၀၁၃ မွာ ျဖစ္တဲ့ ျပသာနာကေတာ့ အင္တုုိ ၆ ေယာက္က ျမန္မာတစ္ေယာက္ ေစ်း၀ယ္အျပန္ ရန္စရွာျပီး ရိုုက္လိုုက္လိုု ့ ျမန္မာေခါင္းကဲြခဲ့ရပါတယ္။ သူမ်ားေတြ တားလိုု ့ အသက္မေသဘဲ မိမိ အေဆာင္သိုု ့ အေျပးျပန္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္က လာျပီး အေဆာင္ထဲထိ ၀င္ရိုုက္ရာ အေဆာင္ထဲက ၁၃ ေယာက္က self defense အရ ျပန္ခုုခံသျဖင့္ သူတိုု ့ ၆ေယာက္
ျပန္ဆုုတ္ေျပးျပီး ဓါးေကာက္ေတြ ကိုုင္ထားတဲ့ အင္တိုု ၁၅၀ ခန္ ့ လူအုုပ္စုုနဲ ့ ျပန္တက္လာခဲ့ၾကပါတယ္၊ အဲဒီေတာ့ တံခါးေတြပိတ္ထားတဲ့အခါ အခန္းမ်ားကိုု ခဲမ်ားေပါက္ခံခဲ့ရပါတယ္၊ ေနာက္ပိုုင္းတြင္ တံခါးေတြ လာဖ်က္ေတာ့ အထဲရွိ ျမန္မာေတြ ကိုုယ္လြတ္ထြတ္ေျပးခဲ့ရပါတယ္၊ အင္ဒိုုေတြဟာ လူမရေတာ့ အေဆာင္ထဲရွိ စက္ဘီး ႏွစ္စီး တီဗီ စေလာင္း အလုုပ္သမား ၄၀ ပိုုင္တဲ့ ဘက္ေဂ့အိတ္အ၀တ္အစားမ်ား စသည့္ စုုစုုေပါင္း တန္ဖိုုး $၅၀၀၀ မွ $၆၀၀၀ ခန္ ့ရွိ သူတိုု ့ရဲ ့ စုုမိေဆာင္းမိမူမ်ားကိုု မီးရွဳိ ့လိုုက္ေတာ့ ျမန္မာအလုုပ္သမား ၄၀ ခန္ ့ဟာ အ၀တ္တထည္ ကိုုယ္တခုု ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္၊ က်န္တဲ ့အလုုပ္သမားမ်ားဟာ Over time ဆင္းေနၾကသျဖင့္ အေၾကာင္းအစံုုကိုု တိတိက်က် မသိခဲ့ၾကပါ၊
အဲလိုု အသက္အႏၱရာယ္နဲ ့ ၾကံဳေတြ ့ေနရာတဲ့ အခါ မိမိ agent ေတြကိုု ဖုုံးေခၚျပီး အေၾကာင္းစံုုေျပာရာ agent ကေတာ ့ဘာမွ လုုပ္မေပးႏုုိင္ဘူးလိုု ့ ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္၊ ျမန္မာသံရံုုးက visit လုုပ္တဲ့အခါမွာ ဦးစိုုး၀င္းေျပာသြားတာေတာ့ company က ဒီ ၉ ၈ ေယာက္နဲ ့ ဒီလိုု အေျခအေနမွာ ျပန္လြတ္ ဒီ ၉၈ ေယာက္နဲ႔ ဒီလုိ ျပန္လႊတ္လုိ္က္ရင္ ေနာက္တစ္ခါ ဒီကုန္မနီက ႏဳိင္ငံျခားသားေခၚယူဖုိ႔ခက္ခဲသြားမယ္တဲ႔ အဲ႔ေတာ့ အေလ်ာ္အစားရွိမယ္ဆုုိလိုု ့ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ သမၼတရုံးကုိတင္ဖုိ႔ အားလုံးျပန္ခ်င္တယ္ဆုိတဲ႔ကိစၥကုိ ကုိယ့္လက္ေရးနဲ႔ကုိယ္ေရးျပီ လတ္မွတ္ေတြနဲ႔ ဦးစုိး၀င္းကုိေပးလုိက္ၾကရပါတယ္၊
စာေရးသူအေနႏွင့္ ေျပာခ်င္သည္မွာ ဦးစိုုး၀င္း ေျပာတာကိုု company ပိုုင္းက အေၾကာင္းအတြက္ စဥ္းစားေပးတာေတာ့ ဟုုတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ company မွာ contract-worker safety issues ေတြ ရွိပါတယ္၊ 2012 တုုန္းကလည္း ဒီလိုု ျပသာနာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္၊ company နဲ ့ agent ေပါင္းျပီး company safety အတြက္ တာ၀န္ယူေၾကာင္း ဆိုုတဲ ့စာ ကိုု လက္ခံရရွိခဲ့တယ္ မဟုုတ္လား၊ ျပီးေတာ့ သူတိုု ့ စာရြက္စာတန္းအရ အလုုပ္မွ ထုုထ္ေပးမယ္လိုု ့လည္း ေျပာထားပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ အခုု ျဖစ္ပ်က္တဲ့ ျပသနာမွာ company ဂိတ္၀မွာ ထိုုးၾကိတ္တာလည္း ျဖစ္ေသးတယ္... အေဆာင္ထဲထိေတာင္ ကိုုယ္ထိလက္ေရာက္ေစာ္ကားမူကိုုေတာင္ မကာကြယ္ေပးႏိုုင္တဲ့ company မွာ ျမန္မာအလုုပ္သမား ဒုကၡ ခံေနရမူမ်ားကိုု ျမင္ေစခ်င္ပါတယ္၊ အာဘာဖီး agent ကေတာ ့ အဲဒီ စာရြက္ကိုု ထုုတ္ခိုုင္းျပီး ျမန္မာလူမ်ဳိးကိုု ၾကားပံုုျဖတ္ စားကာ လုုပ္ခိုုင္းေနတာကိုု ျမင္ေစခ်င္ပါတယ္၊ အလုုပ္သမား ဥပေဒအရလည္း ေခါင္းပံုုျဖတ္ေနရတာ ကိုုယ္လည္း ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္၊ ျမန္မာအာဏာပိုင္မ်ားလည္း အာဘာဖီး ၾကားပံုု ျဖတ္တဲ့ အျပစ္နဲ ့ တာ၀န္မယူမူစသည့္ agent ဆိုုင္ရာ လုုပ္ထုုံးလုုပ္နည္းမ်ားနဲ ့မကုုိက္ညီလွ်င္ agent license ကိုု ဖ်က္သိမ္းေပးခ်င္ပါတယ္၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာသံရံုုးက မလုုပ္ေဆာင္ႏုုိင္ပါက ျမန္မာလူမ်ဳိး ေနာက္ထပ္ Sarawak တစ္ခုုတစ္ခုု ျဖစ္လွ်င္ agent, company တရားခံျဖစ္သလိုု ျမန္မာသံရံုုးက အလုုပ္သမားမ်ားလည္း လွစ္လွဴရွဳမူမ်ားေၾကာင္း ျဖစ္ရတယ္လိုု ့ မွတ္ယူရပါလိမ့္မည္၊
ကာယကံရွင္ႏွင့္ အသက္အႏၱရာယ္ စုုိးရိမ္ေနၾကသူမ်ားကေတာ့ ျမန္မာသံရံုုးက လူမ်ားကိုု မ်က္နာငယ္ငယ္ျဖင့္ အားကုုိးတၾကီး ျပန္ႏိုုင္ေရးေဆာင္ရြက္ေပးေစလိုုၾကပါတယ္၊ တနလၤာေန႔မွ Company န႔ဲ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္လူမ်ဳိး ၉၈ ေယာက္ ကိုု ျပန္လြတ္ႏိုုင္ေရးကိုု လုုပ္ေစခ်င္ပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္သူ လူထုုကလည္း သံရံုုးနဲ ့ တာ၀န္ရွိ အစိုုးရ ၀န္ထမ္းမ်ားကိုု
humble request မ်ားကိုု ေပးၾကေပးေစလိုုပါတယ္၊
နိုု ့မဟုုတ္ပါက အရင္တုုန္းကလိုု company က စာရြက္ထုုတ္သာ ထုုတ္ျပီး safety လံုုး၀မရွိတဲ့ေနရာမွာ ျမန္မာလူမ်ဳိး ညီအကိုုေလးမ်ားဟာ ယုုတ္မာသူမ်ားရဲ ့ ရက္စက္မူမ်ားခံစားရတတ္ပါတယ္၊ အခုုအခ်ိန္မွာ လမ္း ငါးဆယ္က agent ကလည္း ဘာမွ သူတိုု ့အလုုပ္သမားေတြရဲ ့အသက္ထက္ ေငြကိုု သာလိုုက္ေနၾကျပီး company ကလည္း သူတိုု ့နာမည္ပ်က္မွာစုုိးလိုု ့ ကာကြယ္တယ္ဆိုုတဲ့ စာ၇ြက္သာထုုတ္ေပး လုုပ္တာကိုု ျမန္မာ သံရံုုးက လက္ခံျပီး ေၾကေအးေပးျဖစ္ရင္ေတာ့ ျမန္မာအလုုပ္သမားမ်ားမွာ ေျမစာဘဲ ျဖစ္ေနပါေတာ့မယ္၊
အာဘာဖီး ေအးဂ်င့္ ခင္ဗ်ားတိုု ့ သူမ်ားမ်က္ရည္နဲ ့ သူမ်ားဒုကၡခံျပီး လုုပ္စာေတြကိုု ၾကားပံုုျဖတ္စားေသာက္လိုု ့ ထမင္းစား၀င္ အိပ္ေပ်ာ္ပါေစဗ်ာ၊
ျမန္မာျပည္သူလူထုုရဲ ့ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္ အစားအေသာက္ အခုုေတာ့ အဆင္ေျပေနမည့္ သူတိုု ့ကိုု အမိေျမသို ့ ျပန္ေခၚႏိုု္င္ေအာင္ တိုုက္တြန္းေပးၾကပါဗ်ာ၊
Post a Comment
Blogger Facebook DisqusComment ေပးရန္ ညာဘက္ေထာင့္မွ Blogger or Facebook or Disqus ကုိႏွိပ္ပါ။